????
? رفع تنبلی در کودکان دبستانی (1)

? برای رفع تنبلی در کودکان دبستانی به این چند نکته توجه داشته باشید:

? ۱ ـ ایجاد انگیزه
ایجاد انگیزه باید به‌نحوی باشد که کودک را در رسیدن به هدفش یاری نماید. ابتدا بایستی هدف‌های آسانی برای آن‌ها درنظر بگیریم که با تلاش اندکی موفق بشوند، سپس رغبت‌های جدیدی در آن‌ها به‌وجود بیاوریم.

? ۲ ـ رفع مشکلات
باید در رفع محرومیت اقتصادی، فرهنگی، عاطفی و دیگر مشکلات کودک تلاش کرد و بهتر است کمک کردن به او غیرمستقیم باشد تا یاد بگیرد خودش مشکلاتش را حل کند.

? ۳ ـ تقویت پایه تحصیلی
بعضی از کودکان به‌علت عقب‌افتادگی درسی قادر به انجام تکالیف نیستند، مثلا دانش‌آموز کلاس چهارمی که ضرب و تقسیم نمی‌داند، نمی‌تواند مسائل ریاضی خود را حل کند لذا از خود کوششی نشان نمی‌دهد و کم‌کم جزء کودکان کم‌کار و تنبل به‌شمار می‌آید. برای این دسته از کودکان باید زمانی اختصاص بدهیم تا از همکلاسی‌های خود عقب نیفتند و همچنین پایه‌های قبلی را نیز جبران کند.

????

? ? ? ?
? آسیب های ناخواسته تربیتی، ابزار واکسینه کردن فرزندان

? وقتی خانه فضایش باز بود و فرزند توانست بیاید و راحت حرفش را بزند و درد دل کند، وقتی من آخرین کسی نبودم که از مشکلات او باخبر می‌شود، یک مسئله منفی، می‌تواند به یک موضوع گفت‌وگو تبدیل شود و آرام‌آرام به جای تأثیر منفی، با باز شدن و فهم پیدا کردن فرزندم نسبت به موضوع، تأثیر مثبت بگذارد و باعث مقاوم شدن او در برابر آفت‌ها شود.

? پس خانواده میتواند محیط مصونیت‌سازی باشد و فرزند را حتی برای صحنه‌های سنگین‌تر و میکروب‌های مقاوم‌تر آماده کند.

#نکات_تربیتی_بزرگان
#استاد_غنوی
#خانه_خانواده_تربیت
? ? ? ?

? ? ? ?
? توجه به ویژگی‌های تبار و خاندان همسر

?تربیت فرزند؛ پیش از تولد
امام صادق(ع) می‌فرمایند:
«تَزَوَّجُوا فِي الْحُجْزِ الصَّالِحِ فَإِنَ الْعِرْقَ دَسَّاسٌ»

? «با همسری که در خاندان سالم است ازدواج کنید چراکه ویژگی‌های آنان از طریقِ ترشحات بدن، بدون این‌که متوجه شوید، به فرزندان‌تان سرایت می‌یابد.»

? همان‌گونه که در بالا ذکر شد، نه فقط ویژگی‌های همسر، بلکه ویژگی‌های تبار و خاندانِ او نیز به فرزندان منتقل می‌شود.

? به ‌همین‌خاطر حضرت علی(ع) هنگام برگزیدنِ مادر حضرت عباس(ع) از برادرشان عقیل، که نسب‌شناس بوده است، می‌خواهند همسری برای‌شان پیدا کنند که از نسل پهلوانان شجاع و سوارکاران قهّار باشد.

? شما نیز احتمالاً در اطرافیان‌تان دیده‌اید که خصوصیات بعضی اشخاص، نه به پدرشان شبیه است و نه به مادرشان، بلکه به دایی، پدربزرگ یا یکی از اقوام دورشان شباهت دارند. این مسأله در علم ژنتیک نیز به اثبات رسیده است.

? بنابراین اگر می‌خواهیم ویژگی‌های مطلوبی در فرزندان‌مان پررنگ باشد، باید پیش از ازدواج به فکر باشیم و یکی از ملاک‌هایمان برای انتخاب همسر، وجود آن ویژگی‌های مطلوب در قوم و تبار همسر آینده‌مان باشد.
? ? ? ?

فرصتی که مردها نباید از دست بدهند

گوش کنید

✍ نوشتار تربیتی “خانواده و زوجین”

ریشه مشکلات در خانواده‌ها از کجاست؟

? قسمت اول

1⃣ اکثرمشکلات در خانواده‌ها به دلیل سوء تفاهم در برداشت‌های زوجین می باشد؛

?مثال:

? آقا وارد منزل می‌شود،
? خانم: خیلی خستم!
? آقا: خب برو بخواب!
? خانم: همینه که میگم درکم نمیکنی!

? در صورتی که خانوم وقتی می‌گوید من خسته‌ام، خستگی روحی است نه جسمی! (خیلی مسائل از همین سوءتفاهم‌های جزئی شروع می‌شود.)

2⃣ عدم دانستن مهارت‌های لازم برای زندگی
? مثل مهارت مهرورزی و محبت کردن؛
? شما مردی را پیدا نمی‌کنید که نداند زن نیاز به محبت دارد، ولی چون مهارت مهرورزی را بلد نیستند منشاء شروع مشکلات می شود.

3⃣ به‌خاطر بیماری‌های جسمانی؛
?زیرا کسی که بیماری دارد و یا مبتلا می شود، آستانه تحملش به صورت ناخودآگاه پایین و قدرت اندیشیدنش کم می‌شود.
? مثل مشکل مادرزادی و یا گاها بیماری‌هایی مثل ام اس که به خاطر پایین آمدن تحمل فرد، شاید به طلاق هم ختم گردد.

4⃣ به‌خاطر بیماری‌های روحی، روانی و خلقی؛
? مثلا مرد یا زنی که افسردگی، وسواس و…. داشته باشد.

5⃣ به‌خاطر سوء تربیت؛
? فرد تربیت خوبی نشده است ، مثلا از بچگی او را خسیس بار آورده‌اند و یا از اول متکبر بوده و …
استاد تراشیون

? فاجعه ای به نام چند تربیتی شدن فرزندان

زمانی که فرزند شما متوجه می شود که بین والدینش هماهنگی وجود ندارد :

به اين نتيجه می رسد که چيزی به اسم درست و غلط وجود خارجی ندارد.

به عنوان مثال ، مادر می گوید : نميتونی بستنی بخوری
پدر می گوید : بعد از غذا می تونی بستنی بخوری
مادربزرگ می گوید : عزيزم بيا الان بستنی بخور

بهتر است همه افراد يك اشتباه مشترک انجام دهند اما هر کدام ساز جداگانه نزنند .

کودکان و نوجوانانی که با روش های غیرهماهنگ والدین بزرگ می شوند ،
هرگز پایبندی به قانون را نخواهند آموخت .

✅ چهار نوع “شیوه‌ی #فرزندپروری” مشخص شده‌اند که به نظر می‌رسد با پیامد‌های رشد متفاوت برای کودکان ارتباط دارند.
?️این شیوه‌ها از نظر میزان “صمیمیت والدین” (مقدار حمایت، ترغیب، و محبت در برابر شرم، تردید، طرد، و خصومت) و “میزان کنترل” (میزان انضباط و نظارت کردن در برابر رها کردن کودک عمدتا بدون نظارت) تفاوت دارند.

1️⃣ شیوه‌ی #مقتدرانه (authoritative style):
?️شیوه‌ای است که به موجب آن، والدین هم خیلی صمیمی و هم در تعیین کردن معیارها و محدودیت‌ها برای انواع خاصی از رفتارها، بسیار دقیق هستند و در عین حال، در چارچوب این محدودیت‌ها، امکان آزادی قابل ملاحظه‌ای را فراهم می‌آورند. آنها به نیازهای کودک رسیدگی می‌کنند و نسبت به آنها حساس هستند و در عین‌حال، محدودیت‌های خود را اِعمال می‌کنند. این شیوه‌ی فرزندپروری با “رشد اجتماعی مثبت” ارتباط دارد؛ کودکان گرایش دارند به اینکه دوستانه و مهربان و پر انرژی باشند و برای پرداختن به دیگران و محیط خود توانایی‌های کلی را پرورش دهند. آنها معمولا روابط دلبسته‌ی “ایمن” نیز دارند‌ و از سلامت عمومی خوب و عملکرد تحصیلی مناسب در اواخر نوجوانی برخوردار هستند.

2️⃣ شیوه‌ی #مستبدانه (authoritarian style):
?️والدینی که شیوه‌ی مستبدانه دارند از نظر کنترل بالا، اما از نظر صمیمیت “پایین” هستند. آنها اغلب کاملا سرد و پرتوقع به نظر می‌رسند، و اگر فرزندان آنها سرپیچی کنند، از روشهای تنبیهی استفاده می‌کنند. فرزندان آنها گرایش دارند به اینکه ناسازگار، تحریک‌پذیر و دمدمی باشند. وقتی این کودکان را تا نوجوانی پیگیری می‌کنند، از نظر شایستگی اجتماعی و تحصیلی پایین‌تر از فرزندان والدین مقتدر هستند، به‌طوری که پسرها از نظر مهارت‌های اجتماعی و شناختی، خیلی ضعیف عمل می‌کنند.

3️⃣ شیوه‌ی #آسان‌گیر/اغماض (permissive/indulgent style):
?️والدینی که شیوه‌ی آسان‌گیر/اغماض دارند از نظر صمیمیت بالا، ولی از نظر انضباط و کنترل پایین هستند‌. شیوه‌ی فرزند‌پروری آسان‌گیر آن‌ها با رفتار تکانشی و پرخاشگرانه در کودکی و نوجوانی ارتباط دارد. کودکان بیش از حد نازپرورده، از لحاظ خصوصیات لوس، خودخواه، ناشکیبا، بی‌ملاحظه، و پرتوقع هستند. آنها در نوجوانی عملکرد تحصیلی چندان خوبی ندارند و رفتارهای “ضداجتماعی” بیشتری نشان می‌دهند.

4️⃣ شیوه‌ی #مسامحه‌کار/بی اعتنا (neglectful/uninvolved style):
?️و بالاخره، والدینی که از نظر صمیمیت و کنترل پایین هستند، شیوه‌ی مسامحه‌کار/بی اعتنا دارند. آنها نسبت به فرزندان خود بی‌اعتنا هستند و از آنها حمایت نمی‌کنند. این شیوه‌ی فرزندپروری با اختلالاتی در دلبستگی هنگام کودکی و بعدها در کودکی، با دمدمی بودن، عزت‌نفس پایین، و مشکلات سلوک ارتباط دارد. این فرزندانِ والدین بی‌اعتنا، در روابط با همسالان و عملکرد تحصیلی نیز مشکلاتی دارند.