مهدی جان فدای رخ گلگونه ات با دلها چه میکنی که دلها این چنین در انتظارت لحظه شماری می کنند با دلها چه میکنی که ثانیه به ثانیه در نبودنت دستان خالی شان رابه دعا به سوی اسمان بالا می برند مولایم مهدی جان تو سزاوار ستایش هستی اری تویی که دلها خرامان مست به مست تو قدم بر میدارند با نامت نجواها می کنند اری انان در قنوت لحظه های تنها پیشان نام تورا بر زبان میاورند وتو را بی فریاد صدا می زنند واین تویی که فریاد بی صدایشان را می شنوی مهدی جان کجایی؟گل نرگس کجایی؟ای عد ل وادی ذوالفقار علی(ع) کجایی؟بیا بیا که در دنیایی بی دنیایی غرق شده ایم بیا که در ظلمت خاموشی اجنبیان سکوت کرده ایم.سکوتی که هر لحظه شما را به دلهایمان نزدیکتر می کند که شما هستید. مولایمان هست اما نمی دانیم حالتان در چه حال است ودلتان لبریز از چه غصه ای است نکند دارید غصه ی ما را می خورید اقا جان.مولایم. مهدی جان به خدا شرمنده ایم.شرمنده ایم …..سکوت شب رامیشکنیم وبا تو حرفها میزنیم ودر اخر می گوییم مولایم شرمنده ایم بیا عزیز زهرا…….
76روز به تولدت مانده است میدانی که در تولدت جاده های انتظار را برایت آب وجارو می کنیم وآسمان بی سقف آبی را برایت چراغانی می کنیم.با گلدان های کوچکی که پر از گل نرگس است در انتظارت روی آن نیمکت تنهایی لحظه یمان در انتظارت نشسته ایم تا تو بیایی.
میشود!ایا میشود روزی بیایی وچشمان ما را دیدار رویت را داشته باشد روز تولدت همه هم صدا با فریاد هایی از جنس خودت تو را صدا می زنند ایا تو انجا میایی ایا تو انجا هستی میدانم که میایی پس برکت وجودت را برایمان هویدا کن که خسته ایم خسته تر از کوچه های انتظار شهرمان.وفقط این کوچه ها هستند که قدم مبارکت را لمس می کنند وتو راهمراهی می کنند تورا در همه جا حتی ان نیمه شبی که بر قبرمادرمان حضرت زهرا(س) می رفتی انها.ان کوچه های تنگ وتاریک پر از حرف بودند ان دیوار های اجری یا خشت بودند که تورا همراهی می کردند وتو ان شب در فراق فاطمه(س) ومادرمان غریبانه می گریستی واشک ها می ریختی وانها بودند که تورا ان شب همراهی کردند وصدای اسمان زدند که مولایمان را در یاب وآن آسمان بود که با اشک های بی رنگش وبی ریایش در فراق فاطمه گریه ها کرد.
مولایم ما شرمنده ایم که اگر درسوگ ورفتن عزیزت ومادرت ومادرمان وما در امت کوتاهی کرده ایم.
فقط مولایم به مادرت زهرا بگو که شفاعتمان کند ودستان ما را رها نکند.
مولایم یا صاحب الزمان ثانیه ها یت را نزدیکتر کن
“اللهم عجل لولیک الفرج”
اکرم پور عسکری
(کلاس شهید رجایی)

مابا تو که روبرو شدیم اقاجان
پیش تو بی ابرو شدیم اقا جان
خواندیم تو را و خودمان خوابیدیم
چوپان دروغگو شدیم اقا جان
نه شرم وحیا نه عار داریم از تو
اما گله ای بیشمار داریم از تو
ما منتظرتون نیستیم اقاجان
تنها همه( انتظار) داریم از تو
تعجیل در فرج مولا امام زمان صلوات

بی تو اینجا همه در حبس ابد، تبعیدند

سالها، هجری و شمسی همه بی خورشیدند

سیرتقویم جلالی به جمال توخوش است

فصلها راهمه با فاصله ات سنجیدند

توبیایی همه ساعتها، ثانیه ها

از همین روز همین لحظه همین دم عیدند

اللهم عجل لولیک الفرج .

فرض کن حضرت مهدی ( عج ) به تو مهمان گردد ….

ظاهرت هست چنانیکه خجالت نکشی ؟

باطنت هست پسندیده صاحب نظری ؟

خانه ات لایق او هست که مهمان گردد ؟

لقمه ات در خور او هست که نزدش ببری ؟

پول بی شبهه و سالم در همه دارائیت ، داری

آن قدر که یک هدیه برایش بخری ؟

حاضری گوشی همراه تو را چک بکند ؟

با چنین شرط که در حافظه اش دست نبری ؟

واقفی بر عمل خویش تو بیش از دگران ؟

گر چنین بود ، توان گفت تو را شیعه (( اثنی عشری ))

برگرفته از طلبه جوان