?انواع شفاعت از نگاه علامه مجلسی

علامه مجلسی بر اساس کسانی که مورد شفاعت قرار می‌گیرند، شفاعت را به 5 دسته تقسیم کرده است:

اوّل‌ آن‌ مختصّ است‌ به‌ رسول‌ الله‌( ص): و آن‌ عبارت‌ است‌ از دور کردن‌ اهوال‌ موقف‌ قیامت‌، و تعجیل‌ دادن‌ در حساب‌.

دوّم‌: در داخل‌ کردن‌ گروهی‌ را بدون‌ حساب‌ در بهشت‌، و این‌ نیز دربارۀ رسول‌ الله‌ ص وارد است‌.

سوّم‌: شفاعت‌ دربارۀ کسانی‌ که‌ آتش‌ بر آنها واجب‌ شده‌ است‌؛ و دربارۀ این‌ افراد، رسول‌ الله‌ ص و هر کس‌ دیگر را که‌ خداوند بخواهد شفاعت‌ می‌کنند.

چهارم‌: دربارۀ مؤمنینی‌ که‌ داخل‌ در آتش‌ شده‌اند؛ و دربارۀ آنان‌ نیز احادیثی‌ وارد شده‌ است‌، که‌ به‌ شفاعت‌ رسول‌ الله‌ (ص) و فرشتگان‌ و برادران‌ مؤمنشان‌ خارج‌ می‌شوند و پس‌ از آن‌ هر کسی‌ که‌ گویندۀ لا إلَهَ إلاّ اللَهُ است‌ خداوند او را خارج‌ میکند، و همانطور که‌ در حدیث‌ آمده‌ است‌، در آتش‌ باقی‌ نمی‌مانند مگر کافران‌.

پنجم‌: شفاعت‌ برای‌ ازدیاد درجات‌ مردم‌ بهشتی‌؛

?بحار الانوار طبع‌ حروفی‌، ج‌ 8، ص‌ 62 و 63

زكرياى نقّاض مى‏ گويد: از امام باقر عليه السّلام شنيدم كه مى ‏فرمود:

مردم پس از رحلت پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم چونان همان هايى شدند كه پاره‏ اى از هارون و جمعى از گوساله پيروى مى ‏كردند، و همانا ابو بكر مردم را [به سوى خويش‏] فرا مى ‏خواند و على عليه السّلام جز عمل به قرآن نكرد، و عمر نيز مردم را [به سوى خويش‏] فرا خواند و على عليه السّلام جز عمل به قرآن نكرد، و عثمان مردم را [به سوى خويش‏] خواند و على عليه السّلام جز عمل به قرآن نكرد و تا هنگام ظهور دجّال كسى نيست كه مردم را به سوى خويش فراخواند مگر آنكه پاره‏ اى پيرو پيدا كند، و هر كس درفش گمراهى برافرازد صاحبش جز طاغوت نخواهد بود.

منبع: هشت كافى / ترجمه روضه كافى، نويسنده: محمد بن يعقوبكلينى، ‏مترجم: آژير، حميد رضاص: 346

امام صادق عليه السلام:

وَقَد سُئِلَ عَن مَكارِمِ الخلاقِ: اَلعفوُ عَمَّن ظَلَمَكَ وَصِلَةُ مَن قَطَعَكَ وَإعطاءُ مَن حَرَمَكَ وَقَولُ الحَقِّ وَلَو عَلى نَفسِكَ؛

درباره مكارم الاخلاق سئوال شد، فرمودند: گذشت از كسى كه به تو ظلم كرده، رابطه با كسى كه با تو قطع رابطه كرده، عطا به آن كس كه از تو دريغ داشته است و گفتن حق اگر چه بر ضد خودت باشد.

(نهج الفصاحه، ح 781)

اسلام دين «علم» و «پايبندى به ارزشهاى معنوى» است؛
امروز كتابخوانى و علم‏ آموزى، نه تنها يك وظيفه ‏ى ملى، كه يك واجب دينى است؛
در جامعه‏ ى اسلامى، كتابخوانى بايد همگانى و فراگير شود؛
فرآيند كمال بشرى به وسيله‏ ى كتاب تحقق lمي ‏يابد؛
كتاب، دروازه اى به سوى جهان گسترده‏ ى دانش و معرفت است.

****************

يك ملت، با اقتدار علمى است كه مى‏تواند سخن خود را به گوش همه‏ى افراد دنيا برساند؛ با اقتدار علمى است كه مى‏تواند سياست برتر و دست والا را در دنياى سياسى حائز شود.

روزى امام حسن مجتبى علیه السلام با لباسهاى پاکیزه اى و معطر و در کمال عظمت و وقار از منزل خارج شد. به طورى که سیماى جذابش هر بیننده را به خود متوجه مى ساخت، در حالى که گروهى از یاران و غلامان آن حضرت در اطرافش بودند. از کوچه هاى مدینه مى گذشت، ناگاه با پیرمرد یهودى که فقر او را از پاى درآورده و پوست به استخوانش چسبیده، تابش خورشید چهره اش را سوزانده بود.

مشک آبى به دوش داشت و ناتوانى اجازه راه رفتن به اونمى داد و فقر و نیازمندى شربت مرگ را در گامش گوارا نموده بود، حالش هر بیننده را دگرگون مى ساخت، حضرت را در آن جلال و جمال که دید گفت:

خواهش مى کنم لحظه اى بایست و سخنم را بشنو!

امام علیه السلام ایستاد.

یهودى: یابن رسول الله! انصاف بده!

امام: در چه چیز؟

یهود: جدت رسول خدا مى فرماید:

دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است.

اکنون مى بینم که دنیا براى شما که در ناز و نعمت به سر مى برى ، بهشت است و براى من که در عذاب و شکنجه زندگى مى کنم ، جهنم است .و حال آن که تو مؤمن و من کافر هستم.

امام فرمود:

اى پیرمرد! اگر پرده از مقابل چشمانت برداشته شود و ببینى خداوند در بهشت چه نعمتهایى براى من و براى همه مؤمنان آفریده ، مى فهمى که دنیا با این همه خوشى و آسایش براى من زندان است ، و نیز اگر ببینى خداوند چه عذاب و شکنجه هایى براى تو و براى تمام کافران مهیا کرده ، تصدیق مى کنى که دنیا با این همه فقر و پریشانى برایت بهشت وسیع است . پس این است معناى سخن پیامبر صلى الله علیه و آله که فرمود:

دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است.

منبع :بحارالانوار ج1

اعلام روز جهانى قدس از سوى حضرت امام(ره) و گسترش این مسأله به سایر کشورهاى اسلامى، فلسطین را از مسأله‏اى داخلى بودن، خارج و آن را به عنوان یکى از مهم‏ترین مسائل جهان اسلام، تبدیل کرد. این مسأله باعث آگاهى، بیدارى و اتحاد جهان اسلام، در قبال اهداف شوم آمریکا و صهیونیسم بین‌‏الملل شد و افکار عمومى جهان اسلام را به کانون این توطئه‏ها، سوق داد.ضرورت شرکت در راهپیمایی روز قدس سال 93با توجه به جنایت ها و ددمنشی های رپیم صهیونیستی اهمیت مضاعف یافته است و حداقل کمک مردمان جهان به غزه فریادهای همراهی با مظلومان فلسطینی ومقابله با ددمنشی ها و وحشیگری رژیم آدمکش اسرائیل غاصب خواهد بود. روز قدس روز اعلام برائت از مشرکین، بیزاری از صهیونیست ها، حمایت از قدس و آزادی آن از چنگال صهیونیست ها است. با شرکت در مراسم روز قدس می توانیم ضمن ابراز همدردی با ملت غزه، حمایت خود را از آنان اعلام کرده و نفسی تازه به جهان اسلام بدمیم. مسئله قدس مربوط به کل جهان اسلام است. اکنون با گذشت 35 سال از ابتکار معجزه گون و راهبردی معمار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام (ره) و راهبری حکیمانه و تداوم مدبرانه آن توسط خلف صالح ایشان مقام معظم رهبری (مدظله العالی)، آرمان آزادی قدس و حمایت از ملت مظلوم فلسطین، فراتر از جغرافیای جهان اسلام، ملل و جوامع آزادیخواه و حق‌طلب در اقصی نقاط عالم و حتی در قلب اروپا و آمریکا را با خود همراه و همصدا ساخته و رویای تسلط از نیل تا فرات و تحقق خاورمیانه بزرگ رنگ باخته است و زرادخانه رسانه‌ای غرب و اتاق‌های فکر وابسته به صهیونیسم و نظام سلطه، برغم تلاش سردمداران جنگ افروز و فتنه‌گر خود، تماشاگر عظمت و اقتدار روز افزون جبهه مقاومت اسلامی و ضد صهیونیستی و عبور هوشمندانه آن از پیچ تاریخی و حصول آمادگی برای بازیگری در ساختار آتی جهان شده‌اند. روز قدس روز اسلام و فریاد بیداری اسلامی و نماد وحدت و اراده امت اسلامی در حمایت از آرمان و فلسطین و عرصه‌ای برای نمایش عمق استراتژیک و دامنه نفوذ مکتب مقاومت و گفتمان انقلاب اسلامی در پهنه گیتی» است.در روز قدس سال 93 باردیگر، تلاش برای محو غده سرطانی اسرائیل را همچنان اولویت اول جهان اسلام دانسته و جنایات اخیر زنان ، کودکان و غیرنظامیان فلسطینی و اقداماتی که در راستای انحراف توجه امت اسلامی از موضوع فلسطین ، صورت می‌پذیرد را محکوم می کنیم.

پيامبر صلی الله علیه و آله :

مَن حَزَنَهُ أَمرٌ تَعاطاهُ فَقالَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ و هو مُخلِصٌ لِلّهِ بِقَلبِهِ إلَيْهِ لَم يَنفَكَّ مِن إحدَى اثْنَتَينِ إمّا بُلُوغُ حاجَتِهِ فِى الدُّنيا و إمّا يَعدِلُهُ عِندَ رَبِّهِ و يَدَّخِرُ لَدَيهِ و أبقى لِلْمُؤمِنينَ؛

هر كس كارى او را اندوهگين و به خود مشغول كند و او با اخلاص براى خدا بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم بگويد و با قلبش به سوى او رو كند، يكى از اين دو براى او خواهد بود: يا در دنيا به حاجتش مى‏ رسد و يا حاجتش نزد پروردگار بوده و براى او ذخيره مى‏ شود و آن براى مؤمنان ماندگارتر است.

(التوحيد، ص 232)

پيامبر صلی الله علیه و آله :

مَن أرادَ أَنْ يُنجِيَهُ اللّه‏ُ مِنَ الزَّبانيَةِ التِّسعَةِ عَشَرَ فَلْيَقرَأْ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ فَإنَّها تِسعَةَ عَشَرَ حَرفا لِيَجعَلَ اللّهُ كُلَّ حَرفٍ مِنها جُنَّةً مِن واحدٍ مِنهُم؛

هر كس مى‏ خواهد خداوند او را از زبانيه (فرشتگان عذاب) نوزده‏ گانه برهاند، بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم را قرائت كند زيرا آن نوزده حرف است. تا خداوند هر حرف آن را سپرى در مقابل يكى از آن فرشتگان قرار دهد.

(بحارالأنوار، ج 89 ، ص 258)

پيامبر صلی الله علیه و آله :

مَن كَـتَبَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ فَجَوَّدَهُ تَعظيما لِلّهِ غَفَرَ اللّهُ لَهُ؛

هر كس بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم را براى بزرگداشت خداوند زيبا بنويسد، خداوند او را مى‏ بخشد.

(بحارالأنوار، ج 92، ص 35)

پيامبر صلی الله علیه و آله :

أنَّهُ إذا قالَ الْمُعَلِّمُ لِلصَّبىِّ قُل بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ فَقالَ الصَّبىُّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ كَـتَبَ اللّه‏ُ بَراءَةً لِلصَّبِىِّ و بَراءَةً لأِبـَوَيهِ و بَراءَةً لِلمُعَلِّمِ؛

وقتى معلم به كودك بگويد: بگو بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم و كودك آن را تكرار كند خداوند براى كودك و پدر و مادرش و معلم، برائت از آتش در نظر خواهد گرفت.

(مجمع البيان، ج 1، ص 50)