کمال انسان چیست؟!
امام باقر (علیه السلام) مي فرمايند:
«الکَمالُ کُلُّ الکَمالِ اَلتَفَقَّهُ في الدّين وَ الصَّبرُ عَلی النائِبَة وَ التَقديرِ المَعيشَة » بحار الانوار ،ج 78 ،ص 172
کمال و بلکه همه ی کمال انسانی در سه چیز است: دانا بودن در دین و احکام آن، شکیبا بودن در ناراحتی ها و مصائب و برنامه ریزی درست در اقتصاد زندگی .
مسألهی فرهنگ در یک جامعه یک مسألهی حیاتی است. فرهنگ به معنای یک چیز زیاد و تجملاتی برای جامعه نیست؛ فرهنگ، اساس است. اگر فرهنگ در یک جامعه، به معنای درست کلمه، فرهنگ صحیح باشد با هر تلقی که انسان از فرهنگ صحیح دارد؛ طبعاً به نظر ما فرهنگ صحیح، آن فرهنگی است که با مبانی اسلامی و منطق و عقل و خرد، همسان و همگام باشد، آن جامعه به سمت رشد اقتصادی و رفاه و آزادی و این چیزها هم حرکت خواهد کرد؛ یعنی این فرهنگ خوب، زمینه خواهد شد که جامعه، ثروتمند هم بشود، عالم هم بشود، از لحاظ سیاسی هم قدرت پیدا کند، از لحاظ آزادی و آزادمنشی هم به آرزوها و اهداف خودش برسد(بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی15/10/1377).
امام حسن (ع) در زهد و عبادت يگانه بود، 25 بار پياده حج بجاى آورد و همواره زبان مباركش به ذكر حقّ گويا بود، هر گاه خدا را ياد مى كرد، مى گريست و هنگام وضو از شوق ديدار و خوف حضور زانوانش به لرزه مى افتاد و رخسار مباركش زرد مى شد.
بخشش و كرم آن حضرت آنقدر زياد بود كه دو بار تمام دارايى خود را ميان مردم قسمت كرد، به طورى كه هيچ چيز براى خود آن حضرت نماند و يك بار هم نيم دارايى خود را به فقرا انفاق كرد.
در باره ظاهر آن حضرت گفته اند: در صورت و سيرت بسيار شبيه جدّ بزرگوار خود رسول خدا (ص) بود، سيمايش سپيد مايل به سرخ، چشمانش فراخ و جذّاب، گونه هايش لاغر، ريشش انبوه و گيسوانش مجعّد بود، گردنى سپيد و برافراشته و اندامى زيبا و چهار شانه با قامتى ميانه و معتدل داشت و با آن چهره مليح و جذّاب از خوش سيماترين مردم به شمار مىرفت، بطورى كه هيچ كس از ديدار او سير نمى شد و همه تحت تأثير ابّهت آن حضرت قرار مى گرفتند و به همين جهت بسيار در نزد مردم محبوب بود.
منبع : قصص الأنبياء ، نويسنده: جزائرى، نعمت الله بن عبد الله ، ص 745
کجا میخوای بری
چرا منو نمیبری …
حسین
این دم آخری
چقدر شبیه مادری …
قرارمون چی شد
که بی قرار هم باشیم
حسین …
هرچی که پیش اومد
باید کنار هم باشیم …
آه از دل زینب
التماس دعا
مرحوم حاج اسماعیل دولابے مےفرمود:
❤️
هر وقٺ ڪسے شما را اذیٺ ڪرد و یا از ڪسے ناراحٺ شدید، نمےخواهد بہ ڪسے بگویید.
بلڪہ استغفار ڪنید، هم براے خودتان، هم براے ڪسے ڪہ شما را اذیٺ ڪرده اسٺ.
بگو بیچاره ڪار بدی ڪرده اسٺ، اگر فھم داشت نمےڪرد
وقتے استغفار مےڪنے، اگر قلبٺ حاضر نیسٺ استغفار ڪند با زبان استغفار ڪن، آن وقت یڪدفعہ دلٺ نرم مےشود
اگر دو سہ مرتبہ این کار را ڪردے، دیگر غم نمےتواند شما را بگیرد. چون راهش را بلد هستے
استغفار “امان گاه” انسان اسٺ، یعنے پناهگاه، وقتے گفتے استغفرالله در پناه خدا هستے،
و ڪجا امنتر و آرامش بخش تر از آغوش خدا …
منبع:افسران
