ما همان نسل جوانیم که ثابت کردیم/

در ره عشق جگردار تر از هر مردیم/

هر زمان بوی خمینی به سر افتد ما را /

دور سید علی خامنه ای میگردیم

از دروغ خودداری کنید هر چند نجات خویش را در آن ببینید زیرا هلاکت و نابودی در آن نهفته است

جلسه اخلاقی با محوریت موضوع دروغ گویی توسط یکی از طلاب پایه پنجم مدرسه علمیه حضرت زینب (س)یزد،

در سالن اجتماعات مدرسه برگزار شد .

حسین زاده بحث خود را دررابطه با رذیله زشت دروغ ارائه داد و بیان کرد :

دروغ گناهی است که نه تنها مفسده اخلاقی برای خود انسان بلکه برای اجتماع هم دارای مفسده است

چرا که آن انسان را در دیده ها خوار و موجب خجالت و در نهایت سیاه رویی در دنیا و اخرت است.

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله می فرمایند: “از دروغ خودداری کنید هر چند نجات خویش را در آن ببینید

زیرا هلاکت و نابودی در آن نهفته است .”

ایشان در ادامه دلیل مبتلا نشدن عده ای از افراد را به این رذله عنوان کردد: کسی که دارای عزت نفس است

دلیلی برای دروغگویی ندارد،آن که هراسی ندارد نظر خود را می گوید

و آن که بی نیاز است از فریفتن دیگران خود داری می کند غالبا دروغ بیانگر نقص انسان است.

در ادامه ضمن مطرح کردن این سوال که آیا می توان هرگز دروغ نگفت چرا که گاهی اوقات راست گفتن موجب فساد است؟

افزودند :گاهی افراد به این بهانه که دروغ آنها مصلحتی است خود را از این جهت سزاوار ملامت نمی دانند

اما باید توجه داشته باشند که منظور از این دروغ های مصلحت آمیز ،دروغ هایی است که

انسان به خاطر نفع شخصی یا از روی هوی و هوس می گوید، نیست در ادامه به مصادیق این رذیله زشت

که گاهی شاید دامنگیر خیلی ها شود اشاراتی شد.

جایی که انسان به غذا میل دارد اما می گوید میلی به آن ندارم ،اظهار محبت هایی که افراد به همدیگر می کنند

اما در دلهاشان به آن حد نیست، دروغی که در نقل خواب بیان می شود و یا خدایی ناکرده در مقام شوخی دروغ گفتن،

که اگر چه این ها موجب فسق نیست اما موجب نقص درجه ایمان می شود.

در پایان حسین زاده به وظایف هر انسان مومنی که در این کره خاکی زندگی میکند اشاره کرد و عنوان کرد:

وظیفه انسان راستگویی و حفظ مقرارت است آن چه دین خدا می گوید این است که بر طبق وظیفه عمل کند و دروغ هم نگوید.

مبحث دروغ و علل و عوامل آن به دلیل اهمیتی که در زندگی دارد در دو جلسه مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

واحدفرهنگی حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها

20 فایده و فضیلت با نماز شب

1. نماز شب، باعث نابودی گناهان در روز است.

2. نماز شب، سبب نور در قیامت است.

3. نماز شب، افتخار مؤمن در دنیا و آخرت است.

4. ثواب همه چیز در قرآن بیان شده به جز نماز شب، به خاطر زیادی ثواب آن.

5. نماز شب، خلوت با خداوند است.

6. نماز شب خوان در بهشت با اسبهای بالدار پرواز می کند.

7. بهشتیان به نماز شب خوان غبطه می خورند.

8. شریف ترین افراد امت پیامبر صلی الله علیه و آله نماز شب خوانان هستند.

9. شرافت هر فردی به قیام شبانه و شب زنده داری اوست.

10. خداوند به خاطر نماز شب خوانان، عذاب نازل نمی کند.

11. نُه صف از فرشتگان در پشت سر نماز شب خوان می ایستند

که به تعداد آنان خداوند به نماز شب خوان، مقام و درجه می دهد.

12. خداوند به نماز شب خوان، افتخار و مباهات می کند.

13. نماز شب موجب زوال وحشت قبر می شود.

14. نماز شب، نور در قبر است.

15. نماز شب، انیس و مونس در قبر است.

16. انسان با خواندن نماز شب جزو بهترین مردم می شود.

17. نماز شب موجب شادمانی مؤمن در دنیاست.

18. نماز شب، زینت آخرت است.

19. نماز شب، نسیم و رایحه ای است از خداوند به سوی مؤمن.

20. نماز شب، موجب صحت و سلامتی بدن است.

_هو المصور_
.

.
آیت الله جوادی آملی می فرمایند: . ” حرمت زن نه اختصاص به خود زن دارد

نه مال شوهر و نه ویژه برادران و فرزندانش می باشد
.

همه ی اینها اگر رضایت بدهند قرآن راضی نخواهد بود چون حرمت زن و حیثیت زن به عنوان حق الله مطرح است . .

حجاب زن حقی است الهی ٬ عصمت زن “حق الله” است ٬ زن به عنوان امین حق الله از نظر قران مطرح است. . .

زن باید این مسئله را درک کند که حجاب او تنها مربوط به خود او نیست تا بگوید من از حق خودم صرف نظر کردم. .

حجاب زن مربوط به مرد نیست تا مرد بگوید من راضیم . .

حجاب زن مال خانواده نیست تا اعضای خانواده رضایت دهند . .

منبع:سایت افسران جوان جنگ نرم

قالَ رَسُول الله صَلّی اللهُ عَلَیهِ وَ الهِ وَ سَلَّم

إنَّ مِمّا یَلحَقُ المُؤمِنَ مِن عَمَلِه و حَسَناتِه بَعدَ مَوتِه عِلماً نَشرَه و …

« از جمله اعمال و نیکی های مؤمن که بعد از مرگ به او می رسد ،

دانشی ست که آن را نشر داده است ،

فرزند صالحی ست که به جا گذاشته ،

قرآنی ست که به ارث نهاده ،

مسجدی ست که آن را بنا کرده ،

خانه ای ست که برای کاروانیان ساخته ،

روزیی ست که با کمک او جریان یافته

و مالی ست که در زمان صحّت و حیات از اموال خود جدا کرده است .

تمامیِ اینها بعد از مرگ به او می رسد . »

نهج الفصاحه - 1078