حسین منّي و أنا من حسین؛حسین از من است و من از حسین.
اسوه بودن امام حسين عليه السلام در تمام زمينه هاى فردى، اجتماعى، سياسى، نظامى، فرهنگى و اعتقادى تجلى و تبلور دارد.
امام حسين عليه السلام عصاره رسالت و ميوه درخت امامت است كه سيره اخلاقى او مىتواند ترسيم كننده ارزشهاى والاى قرآنى باشد.
اعتلاى شخصيت اخلاقى امام حسين عليه السلام و استقلال شخصيتسياسى اجتماعى آن حضرت، انعكاس گستردهاى در جامعه اسلامى آن روز داشت; به گونهاى كه دشمنان و مخالفان وى نيز آن را باور داشتند;
به اين جمله كه از زبان معاصران آن حضرت نقل شده، بنگريد: معاويه به فرزندش يزيد چنين سفارش كرد: «حسين احب الناس الى الناس» حسين محبوبترين چهره مردمى است.
و نيز وليدبن عتبه، والى مدينه به عبيدالله بن زياد نوشت: «حسين به عراق روى آورده است.
او فرزند فاطمه و فاطمه دختر پيغمبر صلى الله عليه و آله است. بترس از آن كه كمترين ناگوارى به او برسانى و اگر با او بد رفتارى كنى، مردم به تو و قبيلهات مىشورند و هيچ كس از خاصه و عامه تا ابد آن را فراموش نخواهد كرد.»
اين دو نمونه گواه اين نكته است كه: امام حسين عليه السلام به عنوان يك انسان وارسته و فرزانه در عصر خودش مطرح بوده و سيره و روش آن حضرت برهمگان روشن و معلوم بوده است.