✅هنگامی که دخت گرانمایه ی پیامبر اکرم(ص)، فاطمه زهرا(س) را به خانه امام علی(ع) می بردند، پیامبراکرم(ص) پیشاپیشِ مرکب و «جبرائیل» سمت راست و «میکائیل» سمت چپ و هفتاد هزار فرشته از پی مرکب ایشان حرکت می کردند.
آنگاه حضرت(ص) به سلمان دستور داد تا زمام آن مرکب را برگیرد و حرکت کند. خود آن بزرگوار نیز به همراه آنان حرکت کرد و نیز مردان هاشمی همگی در رکاب بانوی بانوان بودند و پیامبر(ص) دستور داد دختران عبدالمطلب و بانوان مهاجر و انصار به همراه عروس بهشت، حرکت کنند و همسران پیامبر(ص) نیز پیشاپیش قافله و مرکب عروس حرکت می کردند.
تا جایی که سلمان می گوید که در مدینه، چنین عروسیّ به این جلالت و شکوه سابقه نداشت.
سپس وقتی کاروان به درب خانه امیرالمومنین(ع) رسید، حضرت رسول اکرم(ص) دستِ امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) را گرفت و از جمعیت حضّ ارفاصله داد.
《..وَ کَشَفَ الرِداءَ عن وَجهِها حَتّی یَراهَا عَلیُّ(ع) ثُمَّ اَخَذَ يَدَها فَوَضَعَها فی يَدِ عَلیِّ(ع)》
حضرت(ص) پرده از چهره فاطمه(س) برداشت و علی(ع) چهره فاطمه(س) را دید و دست دخترش را در دستان حضرت علی(ع) گذاشت و فرمود：
《اَبَاالْحَسَن!ِ وَللهِ هذِهِ وَدیعَةُ اللهِ وَ وَدیعَةُ رَسُولِهِ عِنْدَکَ..》
ای علی(ع)! به خدا قسم، فاطمه(س) امانت الهی و امانت رسول(ص) او در نزد توست.
?اما طولی نکشید که اول مظلوم عالم، با اینکه کوهی از صبر و استقامت بودند اما در فراق زهرای مرضیّه تاب و توانش به سر آمد و با آهی جانکاه، هنگام دفن فاطمه(س) خطاب به پیامبر خدا(ص) عرضه داشت：
《..ولِقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِيعَةُ، وَ أُخِذَتِ الرَّهِينَةُ وَ اخْتُلِسَتِ‏ الزَّهْرَاءُ(س)》
امانتی كه به من سپرده بودی، برگردانده شد و به صاحبش رسید، و آنچه در گرو من بود، از من ربوده شد.
منابع：
۱)وسائل الشيعه حرّ عاملی، ج۱، ص۶۲
۲)الارشاد شیخ مفید، ص۳۲۷
۳)أمالی شیخ طوسی، ص۱۱۱۰
۴)امالی شیخ مفید، ص۲۸۳
۵)بحارالانوار مجلسی، ج۴۳، صص۸-۹۶
۶)بحار الانوار مجلسی، ج۲۲، ص۴۸۴

… باشگاه کشتی بودیم که یکی از بچه ها به ابراهیم گفت:
ابرام جون! تیپ و هیکلت خیلی جالب شده. توی راه که می اومدی دوتا دختر پشت سرت بودن و مرتب از تو حرف می زدند.
بعد ادامه داد: شلوار و پیرهن شیک که پوشیدی، ساک ورزشی هم که دست گرفتی، کاملاً معلومه ورزشکاری!
ابراهیم خیلی نارحت شد. رفت توی فکر. اصلاً توقع چنین چیزی را نداشت.
جلسه بعد که ابراهیم را دیدم خنده ام گرفت. پیراهن بلند پوشیده بود و شلوار گشاد! به جای ساک ورزشی هم کیسه پلاستیکی دست گرفته بود.
تیپش به هر آدمی می خورد غیر از کشتی گیر.
بچه ها می گفتند: تو دیگه چه جور آدمی هستی! ما باشگاه میایم تا هیکل ورزشکاری پیدا کنیم. بعد هم لباس تنگ بپوشیم. اما تو با این هیکل قشنگ و رو فرم، آخه این چه لباسی که می پوشی؟!
ابراهیم به این حرف ها اهمیت نمی داد و به بچه ها توصیه می کرد: ورزش اگه برای خدا باشه، عبادته؛ به هر نیت دیگه ای باشه، فقط ضرره …
منبع: سایت veldan.ir

روزی مرحوم آیت الله بهجت رحمه الله فرمودند:  در تهران استاد روحانی ای بود که «لُمعَتین» را تدریس می کرد، مطلع شد که گاهی از یکی از طلاب و شاگردانش که از لحاظ درس خیلی عالی نبود، کارهایی نسبتاً خارق العاده دیده و شنیده می شود. روزی چاقوی استاد (در زمان گذشته وسیله نوشتن، قلم نِی بود و نویسندگان چاقوی کوچک ظریفی برای درست کردن قلم به همراه داشتند) که خیلی به آن علاقه داشت، گم می شود و وی هر چه می گردد آن را پیدا نمی کند و به تصوّر آن که بچه هایش برداشته و از بین برده اند، نسبت به بچه ها و خانواده عصبانی می شود، مدتی بدین منوال می گذرد و چاقو پیدا نمی شود و عصبانیت آقا نیز تمام نمی شود. روزی آن شاگرد بعد از درس به استاد می گوید: «آقا، چاقویتان را در جیب جلیقه کهنه خود گذاشته اید و فراموش کرده اید، بچه ها چه گناهی دارند.» آقا یادش می آید و تعجب می کند که آن طلبه چگونه از آن اطلاع داشته است. از اینجا دیگر یقین می کند که او با (اولیای خدا) سر و کار دارد، روزی به او می گوید: بعد از درس با شما کاری دارم. چون خلوت می شود، می گوید: آقای عزیز، مسلّم است که شما با جایی ارتباط دارید، به من بگویید خدمت آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف مشرف می شوید؟ استاد اصرار می کند و شاگرد ناچار می شود جریان تشرّف خود را خدمت آقا به او بگوید. استاد می گوید: عزیزم، این بار، وقتی مشرف شدید، سلام بنده را برسانید و بگویید: اگر صلاح می دانند چند دقیقه ای اجازه تشرّف به حقیر بدهند. مدتی می گذرد و آقای طلبه چیزی نمی گوید و استاد هم از ترس اینکه نکند جواب، منفی باشد جرأت نمی کند از او سؤال کند ولی به جهت طولانی شدن مدت، صبر آقا تمام می شود و روزی به طلبه می گوید: آقای عزیز، از عرض پیام من خبری نشد؟  می بیند که شاگرد (به اصطلاح) این پا و آن پا می کند. آقا می گوید: عزیزم، خجالت نکش آنچه فرموده اند به حقیر بگویید.  آن طلبه با نهایت ناراحتی می گوید آقا فرمود: «لازم نیست ما چند دقیقه به شما وقت ملاقات بدهیم، شما تهذیب نفس کنید من خودم نزد شما می آیم.»

سایت آیت الله بهجت رحمه الله به نقل از حجت الاسلام قدس 

 در سال های پایانی قرن اول هجری توسط مسلمانان فتح گردید. اما پس از هشتصد سال از دست مسلمین خارج شد، بگونه ای كه اكنون فقط کمتر از یک درصد جمعیت آن را مسلمانان تشكیل می دهند. فتح اندلس مسیحی توسط مسلمانان برای مسیحیان بسیار گران تمام شد و با توجه شكست راهبردهای نظامی مسیحیان علیه مسلمانان، آنها را به سمت گشودن جبهه فرهنگی و ترویج فساد، فحشا و بی بند و باری سوق داد.  مشروب رایگان توزیع شد و می خوارگی كه در گذشته در میان مردم عیاش اندلس در خفا انجام می شد، یك عمل عمومی و علنی گردید. مسجد و جوامع مذهبی در انحصار پیرمردان و پیرزنان درآمد و جوانان را با مسجد و نماز سر و كاری نبود. دختران زیبا و طناز و بی حجاب اروپایی كه در همه جا مأمور دلربایی از جوانان مسلمان بودند، با دقت هر چه تمامتر مأموریت خود را انجام دادند و در نتیجه جوانان مسلمان تا نیمه های شب در گوشه مهمانخانه ها به سر بردند.

شهید مطهری در این باره می گوید: تاریخ بشر نشان می دهد كه هر گاه قدرت های حاكم می خواهند جامعه ای را تحت سلطه خود قرار دهند و آن را استثمار كنند، تلاش می كنند تا روح جامعه را فاسد كنند و برای این منظور تسهیلات شهوترانی را برای مردم مهیا می كنند و آن ها را به شهوترانی ترغیب می كنند. نمونه عبرت انگیزی از این شیوه كثیف، فاجعه ای بود كه در اسپانیای مسلمان برای مسلمانان اتفاق افتاد. مسیحیان برای خارج كردن اسپانیا از چنگ مسلمانان، از راه فاسد كردن روحیه و اخلاق جوانان مسلمان وارد عمل شدند تا آن جا كه توانستند وسایل لهو لهب و شهوترانی را به سهولت در اختیار مسلمانان قرار داده و در این كار تا آن جا پیش رفتند كه حتی سرداران و مقامات دولتی را نیز فریفتند و آنان را آلوده ساختند و به این ترتیب توانستند عزم، اراده، نیرو، شجاعت، ایمان و پاكی روح مسلمین را از میان بردارند و آنها را به آدم هایی زبون، ضعیف، شهوتران، شراب خوار و زن باره مبدل كنند و پر واضح است كه غلبه و پیروزی بر چنین مردمی كار دشواری نیست … .

آشنایی با قرآن، شهید مطهری رحمه الله