چرا كه تعداد مردان بنى ملوح بسيار زياد بود و نمى‏شد بى‏گدار به آب زد. جندب بن مكيث مأمور ديده بانى شد تا در فرصت مناسب، ديگران را خبر كند. آفتاب كم كم به پشت كوه‏ها مى‏خزيد كه جندب پست تخته سنگى بر بلندى تپه پنهان شد و رفت و آمد بنى ملوح را زير نظر گرفت. مردى كه بيرون خيمه‏اى ايستاده بود و نگهبانى مى‏كرد، اطراف اقامتگاه قبيله خود را زير نظر گرفته بود. جندب نيز او را مى‏پاييد. ناگهان نگاه نگهبان به سوى جندب خيره شد. جندب نمى‏دانست كه در آن تاريك و روشن هوا، مرد نگهبان متوجه چه چيزى شده است و در انديشه‏اش چه مى‏گذارد، ولى نگاهش به گونه‏اى بود كه گويا او را ديده است. همسر مرد نگهبان كه داشت از خيمه بيرون مى‏آمد، از او پرسيد: - به چه خيره شده‏اى؟ نگهبان گفت: - نمى‏دانم، ولى چيزى آن‏جا هست كه پيش‏تر نبود. در انديشه‏ام كه مبادا ديده‏بان دشمن باشد. زن نيز اندكى به جايى كه جندب بود، خيره شد. جندب فهميد كه آن دو شك كرده‏اند، ولى چون قدرى هوا تاريك است، نمى‏توانند مطمئن شوند كه آنچه مى‏بينند چيست. جندب به خوبى مى‏دانست كه اگر كوچك‏ترين حركتى بكند، آن‏ها پى خواهند برد كه شخصى در حال پاييدن آن‏هاست و نقشه گروه اعزامى رسول خدا (ص) فاش خواهد شد و ديگر نخواهند توانست آن چنان كه بايد و شايد ضربه‏اى به دشمن بزنند. نه راه پس داشت و نه پيش، پس همانگونه كه نيم خيز پشت صخره‏ايستاده بود، ماند و هيچ حركتى نكرد. مرد نگبهان براى آن كه مطمئن شود آنچه مى‏بيند جاندار نيست، تيرى در كمان گذاشت و به سوى جندب رها كرد. خون از پيشانى جندب بر محاسنش جارى شد. احساس مى‏كرد آب پاكى بر صورتش ريخته‏اند تا هر چه هواى نفس در وجودش بود، فرو ريزد. پس بى آن كه تكانى بخورد و يا ناله‏اى كند، همچنان به سوى نگهبان چشم دوخت. مرد نگهبان هنوز ترديد داشت. تير ديگرى در كمان نهاد و به سوى جندب نشانه گرفت . جندب درد ناشى ازتير اول را چشيده بود و اين بار منتظر بود تا تير دوم از چله كمان رها شود و او امتحان ديگرى در حضور خداى خويش بدهد. تير از چله رها شد و بر بازوى جندب فرو رفت. دوست داشت سر سجده بر زمين بگذارد و از اين كه با پيروزى، اين امتحان را نيز پشت سرگذاشته است، خدا را هزار مرتبه شكر بگويد، ولى نگهبان هنوز نرفته بود. مرد نگهبان به همسرش گفت: - حالا مطمئن شدم چيزى نيست. چون هر دو تيرم به آن خورد، ولى حركت نكرد. سپس با همسرش وارد خيمه شد و جندب آرام بر زمين نشست و تيرها را از بدن خود خارج كرد.منبع

صفحات: 1· 2