از جمله برنامه‏هاى ویژه‏ى حضرت امام، رضوان الله علیه، در ماه مبارك رمضان، عبادت و تهجد بود. امام، عبادت را ابزار رسیدن به عشق الهى مى‏دانستند. و به صراحت‏بیان مى‏كردند كه در وادى عشق، نباید به عبادت به چشم وسیله‏اى براى رسیدن به بهشت نگاه كرد .

اكثر آشنایان امام نقل مى‏كنند كه از سن جوانى، نماز شب و تهجد، جزء برنامه‏هایشان بود. بعضى از نزدیكان ایشان مى‏گفتند كه وقتى در ظلمت و تاریكى نیمه‏ى شب، آهسته وارد اتاق امام مى‏شدم، معاشقه امام را با ایزد احساس مى‏كردم و مى‏دیدم كه با خضوع و خشوعى خاص، نماز مى‏خواندند و قیام و ركوع و سجود را به‏جا مى‏آوردند كه حقا وصف ناپذیر بود. با خودم فكر مى‏كردم كه شب امام، حقیقتا، لیلة القدر است . یكى از اعضاى دفتر ایشان، در این باره مى‏گوید: پنجاه سال است كه نماز شب امام، ترك نشده است. امام، در بیمارى و در صحت و در زندان و در خلاصى و در تبعید، حتى بر روى تخت‏بیمارستان قلب هم نماز شب خواندند . امام، رضوان الله علیه، توجه خاصى به نوافل داشتند و هرگز، نوافل را ترك نمى‏كردند. نقل شده است كه امام، در نجف اشرف، با آن گرماى شدید، ماه مبارك رمضان را روزه مى‏گرفت و با این كه در سنین پیرى بودند و ضعف بسیار داشتند، تا نماز مغرب و عشا را به همراه نوافل به‏جاى مى‏آوردند، افطار نمى‏كردند! و شب‏ها تا صبح، نماز و دعا مى‏خواندند و بعد از نماز صبح، مقدارى استراحت مى‏كردند و صبح زود، براى كارهایشان آماده مى‏شدند  .

برداشت هایی از سیره امام خمینی رحمه الله ،ج3،ص126

روزي سقراط، حكيم معروف يوناني، مردي را ديد كه خيلي ناراحت و متأثر است. علت ناراحتيش را پرسيد.مرد پاسخ داد: «در راه كه مي آمدم يكي از آشنايان را ديدم. سلام كردم جواب نداد و با بي اعتنايي و خودخواهي گذشت و رفت و من از اين طرز رفتار او خيلي رنجيدم.»سقراط گفت: «چرا رنجيدي؟»مرد با تعجب گفت: «معلوم است، چنين رفتاري ناراحت كننده است.»سقراط پرسيد: «اگر در راه كسي را مي ديدي كه به زمين افتاده و از درد وبيماري به خود مي پيچد، آيا از دست او دلخور و رنجيده مي شدي؟»مرد گفت: «مسلم است كه هرگز دلخور نمي شدم. آدم كه از بيمار بودن كسي دلخور نمي شود.»سقراط پرسيد: «به جاي دلخوري چه احساسي مي يافتي و چه مي كردي؟»مرد جواب داد: «احساس دلسوزي و شفقت مي يافتم و سعي مي كردم طبيب يا دارويي به او برسانم.»سقراط گفت: «همه ي اين كارها را به خاطر آن مي كردي كه او را بيمار مي دانستي. آيا انسان تنها جسمش بيمار مي شود؟ و آيا كسي كه رفتارش نادرست است، روانش بيمار نيست؟ اگر كسي فكر و روانش سالم باشد، هرگز رفتار بدي از او ديده نمي شود.»

امام علی (علیه السلام)فرمودند:خوش خویی در سه چیز است : دوری کردن از کارهای حرام،طلب حلال ،و فراهم آوردن آسایش و رفاه برای خانواده.

میزان الحکمه، جلد3،صفحه481

قال اميرالمؤ منين عليه السلام :

و انما حظ احد كم من الارض ذات الطول و العرض قيد قده ، متعفرا على خده .
اين است و جز اين نيست كه حظ و بهره شما از زمين باندازه طول و عرض ‍ بدن شما است ، يعنى اگر قدتان بلند باشد، قبرتان دازتر خواهد بود، و اگر بدن شما پهنتر باشد قبرتان پهنتر است آن هم با گذاشتن صورتتان روى خاك قبر پس تا زنده ايد غافل نباشيد و بدنيا دل نبنديد و براى آن كار كنيد.

بگفتا سهمتان از اين زمين شد ****بحجم و طول و عرض قامت خود
بقدر قبر حظ و بهره داريد ****ديگر هر گونه باشد مى گذاريد

روز چهاردهم: امتحانات الهی

دعای روز چهاردهم

«اللهمَّ لاتُواخِذنی فیهِ بِالعَثَراتِ، وَ اقِلنی فیهِ مِنَ الخَطایا و الهَفَواتِ، وَلا تَجعلَنی فیهِ غَرَضَا لِبَلایا وَالافاتِ، بِعزتِكَ یا عِزَّ المُسلِمین»

خدایا در این روز مرا به لغزشهایم مؤاخذه مفرما وعذر خبط وخطایم بپذیر ومرا هدف تیرهای وآفتهای عالم قرارر مده به حق عزت وجلالت اب عزت بخش اهل اسلام .

صفحات: 1· 2

احتمالا رفتار والدين شما نسبت به شما به دلايل زير است
1- خطاهاي شناختي و خاطرات ذهني منفي از شما در گذشته
2- احساس راحتي با شما و ملاحظه کاري با برادر به عبارت ديگر احترام و محافظه کاري پدر و مادر نسبت به برادر شما هميشه دليل بر بيشتر دوست داشتن برادر نيست ممکن آنها به دليل ترس و يا حوصله دردسر نداشتن و يا مسايل ديگر مجبورند که به قول معروف هواي برادرتان را داشته باشند چون اگر هواي ايشان را نداشته باشند ممکن است دردسر ساز باشد و اوقات آنها تلخ شود به همين خاطر براي اينکه آنا قدرت و تونايي مقابله ندارند و يا حال و حوصله جر وبحث با ايشان را ندارند مجبورند با برادرتان گرم و گل بگيرند تا مبادا اتفاقي به وجود آورند ولي با شما راحتند و احساس مي کنند تسلط بيشتري دارند به همين خاطر در خانواده بعضي از افراد سپر بلاي ساير اعضاي خانواده مي شوند مثلا مادري که توانايي جواب دادن و حل مشکلات ارتباطي با همسرش را ندارد فرزند خردسالش را سپر بلا قرار مي دهد و با تخليه هيجان منفي روي فرزند تا حدودي آرام مي شود.

فطرت انسان وي را به زندگي اجتماعي و تشکيل خانواده دعوت مي کند، بي ترديد زندگي اجتماعي براي سلامت، دوام و آرامش به روابط خاصي نياز دارد که بي توجهي به آنها ارتباط را در هر مرحله اي که باشد سست و متلاشي خواهد کرد، شايد يکي از دلايلي که اين روزها با آمار بالاي طلاق مواجه هستيم، همين بي توجهي به ارزشهاي فردي، اجتماعي و معنوي است. خانواده کوچکترين اجتماع انساني است که روابط اعضاي آن در درجه نخست از پيوندي عاطفي و خوني نشات مي گيرد. هر يک از اعضاي خانواده داراي نقشي هستند و اين نقشها پديد آورنده روابطي که تکاليف و حقوق خاصي را ايجاد مي کنند. شناخت احکام اخلاقي خانواده و عمل به آنها محبت خانوادگي را سالم و بارور نگه مي دارد و در سايه باروري نهال محبت، نظم خانوادگي استوار مي ماند، بدون آنکه به حمايت دستگاه خاصي نيازي باشد. براي آنکه ارزش اخلاقي روابط خانوادگي را بشناسيم بايد به دو مسئله توجه کنيم نخست مانند هر ارزشگذاري اخلاقي ديگري بايد هدف غايي انسان را معيار اصلي و اصيل ارزش رفتارهاي اختياري قرار دهيم و ديگر اينکه بايد اهداف اختصاصي خانواده و کارکردهاي آن را شناسايي کنيم. پاسداري از امنيت اخلاقي جامعه، تامين آرامش زن و مرد، تداوم نسل، پرورش روحي و معنوي فرزندان، انتقال فرهنگ جامعه به فرزندان و زمينه سازي براي جامعه پذيري آنها از جمله کارکردهاي خانواده است.ترغيب به ازدواج و تاکيد بر آن، حکايت از تاثير مثبت آن در حرکت تکاملي انسان دارد و اساس زندگي خانوادگي نيز بر محبت است.بي ترديد براي آنکه زندگي جمعي از شرايط و ارزشهاي لازم برخودار باشد، بايد اصولي مورد توجه قرار گرفته و به خوبي رعايت شوند، از اين اصول به عنوان اخلاق ياد مي شود و نتيجه توجه به آنها ساخت جامعه اي سالم است که افراد آن راه سعادت را مي پيمايند. اخلاق هنري است که هستي و روح انسان را مي سازد، اخلاق مجموعه رفتارها و کردارها و همچنين بايدها و نبايدهايي است که سازنده روح زندگي بوده، ساخت انسان و اجتماع را موجب مي شود.خصيصه و فطرت انسان وي را به زندگي اجتماعي و اجتماعي زيستن دعوت مي کند، بي ترديد زندگي اجتماعي به روابط خاصي ميان انسانها نياز داشته و تعاملات اجتماعي جز» ضرورتهاي جامعه بشري است.بنابراين اگر بخواهيم روابط انساني را به خوبي تنظيم کنيم، احتياج به ضوابط و روابط و همچنين اخلاقيات خاصي است.شک نيست در روابط خانوادگي چنانچه طرفين از اخلاق فردي، معنوي و اجتماعي برخوردار باشند، به دليل ارزش قائل بودن براي خود و ديگران همچنين در نظر گرفتن بسياري از اصول رفتاري، بهتر توانايي و قابليت برخورد با ناملايمات و اختلافهاي کوچک و بزرگ را داشته، براي رفع آنها به شکلي شايسته و مثبت، نهايت تلاش خود را به کار مي گيرند، پيش از اينکه به جدايي و “طلاق” بينديشند.شايد يکي از دلايل بالا رفتن آمار طلاق، جداي از مشکلاتي که به طور معمول مطرح مي شود از قبيل عدم تفاهم، مشکلات مالي و مسائلي اين چنين، آنچه به راحتي روجها را به جدايي سوق مي دهد، بي اعتنايي يا حداقل کم توجهي به ارزشهاي فردي، خانوادگي و اجتماعي است که مي بايست از سوي همه پاس داشته شود.در اينکه بسياري از مشکلات در روابط خانوادگي قابل پذيرش نيست، شکي وجود ندارد، اما چنانچه از اصول اخلاقي آگاه بوده و ضمن آگاهي، آنها را در زندگي مورد استفاده قرار دهيم، بسياري از مسائل با گذشت، چشم پوشي، قناعت، پرهيزکاري، صرفه جويي، اميد به آينده روشن، همکاري و همدلي که از اصول اخلاقي ناشي مي شوند مرتفع شده، کانون خانواده متزلزل نخواهد شد.

به نقل از سايت روزنامه ابتكار شماره1070