2-خواندن نمازهای مستحبی:

رساله توضیح السائل،امام خمینی(ره)،مسئله764به بعد.

3-گفتن تسبیحات حضرت زهرا علیها السلام بعدارهرنماز:

در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده:تسبیح فاطمه علیها السلام بعداز عر نماز،از هزار رکعت نامز،نزد من محبوب تر است

وسایل شیعه،ج4،ص1024

1-خواندن نمازهای واجب:

پیامبراکرم(صلی الله علیه واله):کسی که به نمازهایش بی توجه باشد،ازمن نیست وبه خداسوگند که روز قیامت،برمن وارد نمی شود.

وسایل شیعه،ج3،ص1016

امام صادق(علیه السلام):هرکس که طبق اندیشه خود_بدون دلیل_برای مردم حکم وفتوا دهد،پس همانا دین خدا راخوار کرده است به چیزی که نمی داند.وهرکس دین خدا را،به چیزی که نمی داند خوارکند،هماناباخدا مخالفت کرده است.چون به حلال وحرام چیزی که نمی داندحکم کرده است.

در وبلاگ مدیریت استانی یزد 15 کلید طلایی را خواندم وبه یاد بیان استاد خودسازی کلاس موحدین افتادم که فرمودند:این سفارش ( که در ذیل می خوانید)برای این کلاس مناسب است ولی برای دیگران هنوز زود است.

چقدر زود گذشت این نصایح وخدا کند که طلاب موحدین همچنان در مسیر خودسازی باشند

آیه الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی

سفارش مى كنم به خواندن سوره (( یس )) بعد از نماز صبح هر روز یك مرتبه و نیز خواندن سوره نباء (( عم یتسائلون )) بعد از نماز ظهر، و به خواندن سوره (( عصر )) بعد از نماز عصر و به خواندن سوره (( واقعه )) بعد از خواندن نماز مغرب و به خواندن سوره (( الملك )) بعد از نماز عشاء و تاكید مى كنم بر آن مداومت كردن بر آنچه یاد آور شدم ، زیرا من شخصا روایت مى كنم این روش از استادان بزرگوار خود و بارها نیز تجربه آموخته ام

بخوان دعای فرج را دعا اثر دارد

دعا کبوتر عشق است بال وپر دارد

یا من یعلم ما فی الضمیر الصّامتین…

فقط تو می دانی سایه ی سرد گناهی که کردم چگونه مرا هر لحظه می بلعد، نشخوارم می کند و باز می بلعد، به کریه ترین وجه، دفعم می کند، می رویاند، باز طعمه ام می کند، شکارش می شوم، نشخوارم می کند… می بلعد و باز….

فقط تو می دانی اندوه فشرده در قلبم را که به جای خون، غم به تار و پود هر ذره از وجودم روانه می کند؛

فقط تو می دانی با خودم چه می کنم… با خودم چه کردم و در آن لحظه ی بی تو بودنم، یک عمر، لحظه هایم را باختم… و باختم و باختم!

ای گناه! وقتی تن به پلیدی پرجاذبه ی تو سپردم، خدا هم ز زشتی تو و آن همه بی حیایی ات،چشمان خدایی اش را بسته بود؛ و من… چقدر تشنه ی تو و تماشای تو بودم!
ای گناه! همآغوشی با تو حظّی دارد که مانند ندارد!
ای گناه! هرچه پنهان تری، فریبنده تر و پر کشش تری!
ای گناه! چه مستی ها با تو داشتم که دریا دریا از تو می نوشیدم و سیراب نمی شدم!
ای گناه! چه بی صدا در من خیمه زدی و از شیرینی گوارایت بود که پوسیدم به جرم سوء مصرف!
ای گناه! به یاد تو بودم و همیشه در خیال!! در توهمی سکرآور چنان سر به بالین تو می گذاشتم که گویی یکی بودیم همه، تن!
ای گناه! چه لذتی از تو بردم نگو و نپرس!…
ای گناه! چشمم را بی سو کردی از بس که در آرزوی تو گریستم! دلم را موریانه وار جویدی از بس که در طلب داشتنت سوختم! عقلم را در سیطره ات چنان بنده کردم که هرکس مرا می دید به تهی عقل بودنم یقین می کرد و من…. همچنان خود را برتر می پنداشتم؛
ای گناه! بیدار بودم و خوابم کردی… در آسمان، آشیانه ای داشتم و مرا تا اسفل زمین، لانه دادی و خروارها خاک بر سرم چنان ریختی که جز صور اسرافیل، نباشد که برانگیزدم…
ای گناه! یک بودی و تاوانت هزارا هزار….

و با تو ای خدا!
آهسته نجوا می کنم تا آن نفس گنه پرستم، نشنود،
ای پاک کننده ی گناه!
ای خدا…..
به دمی دیگر مرا آدم کن.

بقلم زینب زارع