نقل مى ‏كنند در جنگى، گوهر شب چراغ و برليانى به اندازه‏ ى يك تخم مرغ به دست كسى داده بودند تا از آن محافظت كند و خود او خبر نداشت كه چه چيز گرانبهايى در دستش است، با اين كه گرسنه شده و به گرده نانى نياز پيدا كرده بود، به در دكّان‏ها رجوع كرده و گدايى مى‏ كرد و نمى ‏دانست كه چه چيز با ارزش در دست دارد، فقط اين را مى ‏دانست كه به او گفته‏ اند: اگر آن را دور بيندازى، تو را مى ‏زنيم!

كار ما هم در رابطه با قرآن و عترت همين طور شده است، در يك دست گوهر شب چراغ، و در دست ديگر برليانى گرانبها داريم كه هزارها ميليارد ارزش دارد، ولى ارزش آن دو را نمى ‏دانيم و لذا از اين و آن گدايى مى كنيم! نظير آن گدا كه به مرحوم شربيانى رجوع كرده بود و تقاضاى پول مى كرد. و در پوستين خود هفتصد سكّه‏ ى طلا جا كرده بود.

از فرمایشات آیت الله بهجت

علامه مصباح يزدي:

بنده با اين‌که 50 سال در زمينه مسائل اخلاقي تلاش کرده‌ام و همراه با دوستان برنامه‌هاي بسيار متنوعي را اجرا کرده‌ايم، اما اذعان مي‌کنم که محصول آن بسيار ناچيز بوده است

بیشتر بدانید

صداي ضربان قلبم را میشنوم ونفس ھايم را كه برمیآيند و فرو میروند وخورشید را كه خود را مدام در پرده ھاي شب فرو مي برد و روز ديگر سر بر مي آورد وآھنگ حیات را كه در زندگیم ھمواره جريان دارد.اندوه نیامدنت پنجه درذ قلبم فرو برده ،فراقت مشت بر سینه ام مي كوبد و فرياد مي زند چه بي معني مي تپي اي قلب ! چه بیھوده بر مي آيي اي نفس،چه بیھوده جريان میابي اي حیات وقتي جمال يوسف زمین در پشت پرده ي غیبت پنھان ماندهبه كدام دلیل پلك مي گشايي اي چشم.
بي تاب مي شوم سر برشانه ھاي خاك مي گزارم اشك خبر اندوه دلم را به زمین مي رساند.
زمین در گوشم زمزمه مي كند من و آسمان از تو بي تاب تريم و حیران تر،امافقط يك چیز را ھمچنان در آرامش سكون نگاه داشته.و آن صداي قدم ھاي مردي است سبز پوش كه شباھنگاه بر خاكم راه مي رود. و در گوش من و آسمان زمزمه مي كند: آرام باشید و از ھم مپاشید،منم حجت خدا بر روي زمین.
با خود زمزمه مي كنم.و تويي حجت خدا بر روي زمین. و من چه غافل از وجودت صبح را به شب مي رسانم وچه گستاخانه گناه به گناه مي افزايم..نقاب بر نقاب صورتت مي كشم. و جاده جاده بر دوريت مي افزايم وآمدنت را به تأخیر مي اندازم. گريه مي كنم دلم ديوانه مي شود.خاك بر سر مي پاشد دست برسر مي كوبد ومي گويد واي بر تو تو در اين جدايي مقصري…آرام در گوش زمین التماس مي كنم…زمین دھان باز كن..مرا درخود جاي ده .مرا تواني براي بر دوش كشیدن اين جرم نیست.و قدرتي براي تحمل اين گناه…دھان باز كن زمین…

وصیت نامه شهید احمد آخوندی

قرآن را فرا گيريد، که منشا‌ هر آسودگي است و آرام بخش دل‌هاست.
مي‌ترسم در بستر بميرم و از قافله عقب بمانم.
خدايا! حسين گونه زندگي نکردم، که مرا حسين‌گونه به شهادت برساني، پس مرا (حر) گونه بپذير!
اسلام مکتبي است برپا و شکست‌ناپذير و از آن مستضعفان جهان، و تنها کساني خوشبختند که در زير لواي احکام آن به زندگي ادامه مي‌دهند، ما بايد اسلام را ياري کنيم، هم‌چنان که قرآن فرموده است به هوش باشيد که تنها مسير حرکت «اطيعوالله و اطيعوالرسول و اولي الامر منکم». نجات دهنده‌ي انسانها از زير يوغ استبداد و استکبار، و مانع انحرافات آنان از صراط مستقيم بوده است.
قرآن را فرا گيريد که منشا هر آسودگي و آرام‌بخش دل‌ها و راهنماي هر مسلمان است. بايد از دستاوردهاي انقلاب پاسداري کنيم، همچنان که شهيدان با خون خود بقا و دوام آن را تنظيم نموده‌اند، و شما با جهاد خود اين مسير را ادامه دهيد. حفظ اسلام و رسالت سنگين آن به همراه دستاوردهاي انقلاب مقدسمان بر دوش شما و نسل آينده است. فريب دنيا را نخوريد چرا که تلخي دنيا شيريني آخرت است. در مقابل مصائب و مشکلات تحمل داشته باشيد. بايد براي استقرار حکومت الله رنج‌هاي فراوان کشيد، زيرا که در کنار هر سختي آساني است. و اما هدف نهايي رسيدن به معبود است، و شهادت نزديکترين راه است. بايد به هوش باشيد که از کاروان به حق انقلاب اسلامي فاصله نگيريد، خدايا مرا حسين گونه به شهادت برسان!

منبع:کتاب منظومه‌ي ملکوت جلد 1 صفحه





گروهي را نيز هنگام شعله بركشيدنِ آتش حسرت است در دل؛ آن ها كه همواره شب و روز، چشم به ظهور آقايشان بوده اند؛ ليكن ديگر بار… روز ميلادش را در غيبت او جشن مي گيرند.
شايد براي كساني هم نقطه ي عطفي باشد بر چهار فصل سعي و تلاش در جهت گسترش نام و ياد محبوب؛ يك سال زيستن در سايه ي مرحمت مولا، دل بستن به خشنودي او و هم آهنگ شدن با خواسته هايش، پرهيز از موجبات سرشكستگي و دل آزردگي وي… و به عشق او، پيِ كسب و كار رفتن و در راه او هزينه كردن…
مي توان اين روز را مبدأ تاريخ قرار داد و مثلاً آغاز سال مهدوي ناميد… و همه ساله، در چنين روزي، دوازده ماه عملكرد شخصي و اجتماعي خويش را محاسبه و كمّ و كيف زحمات و تلاش ها را ارزيابي كرد و از خود پرسيد: آيا به عنوان يك منتظر به وظايف خويش عمل كرده ام يا خير؟
زنهار!… مباد كه هياهو و قيل و قال زندگاني روز مره ما را سرگرم كند؛ چنان كه براي حضورش در متن زندگي مان، سهمي قائل نباشيم!
اگر ارزشها و باور هاي ذهني شخصي موجب گرديده است كه خدمت كردن به او را در شأن خود نبينيم و از حضور در مجامعي كه به آن بزرگوار تعلّق دارد و به نام او ترتيب مي يابد، خود داري كنيم،
اگر پرداختن به فعّاليّت هاي مهدوي را امري سليقه اي بينگاريم و به شماري كه به آن تمايل دارند واگذاريم و خود به دنبال علايق شخصي خويش رويم…
در هر صورت، هر نوع بي توجّهي به نعمت وجود امام عليه السّلام، غفلت از وظايف شيعه بودن است و صد البته دور ماندن از محور ولايت، خطر سلب نعمت و بيم استبدال به غير را به دنبال خواهد داشت و اين همان است كه در مقام دعا، ايمني از آن را از خداوند طلب مي كنيم:
«و لا تَسْتَبْدِلْ بِنا غَيْرَنا، فَإنَّ اسْتِبْدالَكَ بِنا غَيْرَنا عَلَيْكَ يَسيرٌ و هُوَ عَلَيْنا كَبير.»1
«(پروردگارا) گروه ديگري را (به عنوان شيعيان و ياران مهدي عليه السّلام) جاي گزين ما نكن كه اين تبديل و تعويض-اگر چه براي تو آسان است- بر ما سنگين و گران خواهد بود!»


برگرفته از كتاب«مهربان ترين پدر»

1.مفاتيح الجنان، بخشي از دعا براي امام زمان عليه السّلام.

ادامه »