استاد علي صفايي حائري در كتاب ارزشمند خود به نام صراط در را ه عبوديت فرموده اند: ” كسي كه عشق رفتن دارد زمين خوردن مانعش نمي شود كه تجربه مي آموزد. تجربه اي براي درست رفتن. خدايا كمكمان كن عاشق رفتن باشيم …

نجمه مصلائی پوراز كلاس شهيد رجائي

الهی توفیقم ده که بیش از طلب همدردی همدردی کنم
پیش از انکه مرا بفهمند دیگران را درک کنم
پیش از انکه دوستم بدارن دوست بدارم
زیرا در عطا کردن است که می ستانیم ودربخشیدن است که بخشیده می شویم ودر مردن است که حیات ابدی میابیم
لیلی کوهبنانی نژاد

توخدای منی…
خداوند بی نهایت است و لا مکان و بی زمان
اما به قدر فهم تو کوچک می شود
وبه قدر نیاز تو فرود می آید
وبه قدر آرزوی تو گسترده می شود
وبه قدر ایمان تو کارگشا می شود
و قدر نخ پیرزنان دوزنده باریک می شود. . .
پدر می شود یتیمان را و مادر
برادر می شود محتاجان برادری را
همسر میشود بی همسر ماندگان را
نور می شود در تاریکی ماندگان را
طفل می شود عقیمان را
امید می شود نا امیدان را
راه می شود گمگشتگان را
شمشیر می شود رزمندگان را
عصا می شود پیران را
عشق می شودمحتاجان به عشق را
خدا همه چیز می شود همه کس را
به شرط اعتقاد،به شرط پاکی دل
به شرط طهارت روح،به شرط پرهیز از معامله با ابلیس. . .
بشوئید قلب هایتان را از هر احساس نا روا
و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف
و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک
و دستهایتان را از هر آلودگی در بازار
و بپریزید از ناجوان مردی ها ،ناراستی ها،نامردمی ها
چنین کنید تا ببینید خداوند چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند،در دکان شما کفه ترازویتان را میزان می کند . در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند.
مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟

پیرزن سخت از زمین برخواست.او انگار که کمر درد دارد دست پرچین خود به روی زمین،دست دیگر به روی سر دارد چند سالی است چشمهای او شده مهمان کوچه ها،شاید:برسد مردی از ته کوچه،که ز عباس او خبر دارد
چارقد سفید گلدارش،شاهد روزهای دلتنگی است او که در خود هزار خاطره،از گوشه ی چشم های تر دارد جای لبهای خشک و تبدارش،مانده بر گونه های قابی که سالها تکیه بر دیوار. از غم کهنه اش خبر دارد روزها می آید در پی هم.و نیامد کسی که در ساکش یک چفیه.پلاک.انگشتر.یادگار از سوی پسر دارد چند ماهی گذشته و حالا کوچه بر خود چقدر می بالداو که بر شانه های خسته خود.نام یک مرد بی اثر دارد.

زهرا کارگران
کلاس آیت الله خامنه ای

مهدی جان فدای رخ گلگونه ات با دلها چه میکنی که دلها این چنین در انتظارت لحظه شماری می کنند با دلها چه میکنی که ثانیه به ثانیه در نبودنت دستان خالی شان رابه دعا به سوی اسمان بالا می برند مولایم مهدی جان تو سزاوار ستایش هستی اری تویی که دلها خرامان مست به مست تو قدم بر میدارند با نامت نجواها می کنند اری انان در قنوت لحظه های تنها پیشان نام تورا بر زبان میاورند وتو را بی فریاد صدا می زنند واین تویی که فریاد بی صدایشان را می شنوی مهدی جان کجایی؟گل نرگس کجایی؟ای عد ل وادی ذوالفقار علی(ع) کجایی؟بیا بیا که در دنیایی بی دنیایی غرق شده ایم بیا که در ظلمت خاموشی اجنبیان سکوت کرده ایم.سکوتی که هر لحظه شما را به دلهایمان نزدیکتر می کند که شما هستید. مولایمان هست اما نمی دانیم حالتان در چه حال است ودلتان لبریز از چه غصه ای است نکند دارید غصه ی ما را می خورید اقا جان.مولایم. مهدی جان به خدا شرمنده ایم.شرمنده ایم …..سکوت شب رامیشکنیم وبا تو حرفها میزنیم ودر اخر می گوییم مولایم شرمنده ایم بیا عزیز زهرا…….
76روز به تولدت مانده است میدانی که در تولدت جاده های انتظار را برایت آب وجارو می کنیم وآسمان بی سقف آبی را برایت چراغانی می کنیم.با گلدان های کوچکی که پر از گل نرگس است در انتظارت روی آن نیمکت تنهایی لحظه یمان در انتظارت نشسته ایم تا تو بیایی.
میشود!ایا میشود روزی بیایی وچشمان ما را دیدار رویت را داشته باشد روز تولدت همه هم صدا با فریاد هایی از جنس خودت تو را صدا می زنند ایا تو انجا میایی ایا تو انجا هستی میدانم که میایی پس برکت وجودت را برایمان هویدا کن که خسته ایم خسته تر از کوچه های انتظار شهرمان.وفقط این کوچه ها هستند که قدم مبارکت را لمس می کنند وتو راهمراهی می کنند تورا در همه جا حتی ان نیمه شبی که بر قبرمادرمان حضرت زهرا(س) می رفتی انها.ان کوچه های تنگ وتاریک پر از حرف بودند ان دیوار های اجری یا خشت بودند که تورا همراهی می کردند وتو ان شب در فراق فاطمه(س) ومادرمان غریبانه می گریستی واشک ها می ریختی وانها بودند که تورا ان شب همراهی کردند وصدای اسمان زدند که مولایمان را در یاب وآن آسمان بود که با اشک های بی رنگش وبی ریایش در فراق فاطمه گریه ها کرد.
مولایم ما شرمنده ایم که اگر درسوگ ورفتن عزیزت ومادرت ومادرمان وما در امت کوتاهی کرده ایم.
فقط مولایم به مادرت زهرا بگو که شفاعتمان کند ودستان ما را رها نکند.
مولایم یا صاحب الزمان ثانیه ها یت را نزدیکتر کن
“اللهم عجل لولیک الفرج”
اکرم پور عسکری
(کلاس شهید رجایی)

ای فاطمه بنت نبی دانی عزادارت شدیم؟
با پهلوی شکسته ات دانی که اشنا شدیم؟
اری بیا مهمان کن دانی که محتاج تواییم؟
سرگشته وحیران شدیم یک دم پریشان ات شدیم؟
ازرفتنت نالان شدیم دانی خجل وارت شدیم؟
یک عمر بابودنت  دانی سیه پوشت شدیم؟
ای فاطمه مارا ببخش تو را ستایش میکنیم.


نوشته شده ازاکرم پور عسکری

شنیده ای می گویند چنان می زنمت که یکی از من بخوری یکی از دیوار؟!آری حتما شنیده ای،اما شنیدن هیچ وقت همانند دیدن نمی شود!شنیدن هر چقدر سخت باشد هیچ گاه به طاقت فرسایی دیدن نخواهد بود ،آخربابا شنید ،حسین(ع)شنید، زینب شنید، ما هم شنیدیم،اما تنها حسن(ع) دید.

…وباز هر چقدر هم که دیدن سخت باشد مثل خوردن نیست، که حسن (ع)بگوید:مادر کجا می روی؟! خانه از این طرف است….

صلی الله علیک یا بنت رسول الله یا فاطمه الزهرا

کاری از خانم مریم زارع