در زندگي ياد گرفتم که تنها يکربع ممکن است انسان جذب و شيفته چيزي شود، بعد از آن بهتر است که عميق‌تر آنرا درک کند و از آن چيزي يادبگيرد.

در زندگي ياد گرفتم که هرگز توانايي‌ام را با توانايي ديگران مقايسه نکنم، بلکه توانايي امروز خودم را با توانايي ديروز و فرداي خود مقايسه کنم.

در زندگي ياد گرفتم که اصلا مهم نيست چه اتفاقاتي در زندگي افراد رخ مي‌دهد، مهم اينست که افراد با اين اتفاقات چه مي‌کنند.

در زندگي ياد گرفتم که يک لحظه ممکن است کاري کرد يا چيزي گفت که يک عمر باعث دل‌شکستگي شود.

در زندگي ياد گرفتم که مهم نيست مقولات زندگي را چقدر نازک برش دهيم، مهم اينست که هر برش هميشه دو رو دارد.

در زندگي ياد گرفتم که مهم نيست امروز چقدر در ارتباط با والدينت موفق يا ناموفق باشي، بعد از مرگ آنها عجيب دل تنگشان مي‌شوي.

در زندگي ياد گرفتم که راه طولاني بايد طي کنم تا از «بودن» به « شدن» برسم.

در زندگي ياد گرفتم که واکنش سريع نشان دادن خيلي ساده‌تر از لحظه‌اي تفکر و تدبير است.

در زندگي ياد گرفتم که هميشه با کلامي عاشقانه و محبت‌آميز با عزيزانم خداحافظي کنم، شايد فرصت ملاقات بعدي وجود نداشته باشد.

در زندگي ياد گرفتم که ما هميشه مسئول آنچه انجام مي‌دهيم هستيم، مهم نيست در اين مورد چه احساسي داشته باشيم.

در زندگي ياد گرفتم که طرز فکرم را کنترل کنم قبل از آنکه وي مرا کنترل کند.

در زندگي ياد گرفتم که يک دوست خوب از هر درمانگري بهتر است.

در زندگي ياد گرفتم که دو نفر در آن واحد ممکن است به يک منظره نگاه کنند ولي دو تصوير کاملا متفاوت ببينند.

در زندگي ياد گرفتم که هيچ وقت آنقدر مشتاق فهميدن رازي نباشم چون ممکن است آگاهي از آن زندگي‌ام را براي هميشه زير و رو کند!

در زندگي ياد گرفتم که شمارش اشياء و مايملک مادي نشانه ارزش نيست بلکه شمارش افراد شايسته‌اي که در زندگي دارم ارزش محسوب مي‌شود.

در زندگي ياد گرفتم که اگر مي‌دانستيم دوستان خود به خود تغيير مي‌کنند اين همه تلاش نمي‌کرديم تا آنها را تغيير دهيم.

در زندگي ياد گرفتم که ممکن است سالها طول بکشد تا آرام و آهسته بناي اعتماد در قلبي ساخته شود ولي فقط لحظه‌اي براي تخريب آن کافيست.

در زندگي ياد گرفتم که ممکن است افراد زيادي مرا دوست داشته باشند ولي نمي‌دانند آنرا چگونه ابراز کنند.

در زندگي ياد گرفتم که همه ما گاهي اوقات عصباني مي‌شويم، در اين مواقع حق ابراز عصبانيت داريم اما حق اعمال خشونت نداريم.

در زندگي ياد گرفتم که مهم نيست چقدر به ديگران اهميت مي‌دهم و مراقب آنها هستم، خيلي‌ها هيچ‌وقت نمي‌توانند لطف مرا پاسخ دهند.

در زندگي ياد گرفتم که هميشه کافي نيست ديگران را ببخشيم يا آنها ما را ببخشند، گاهي لازم است ما خود را ببخشيم!

در زندگي ياد گرفتم که تنها به اين دليل که دو نفر با هم بحث مي‌کنند، نمي‌توان نتيجه گرفت همديگر را دوست ندارند.

در زندگي ياد گرفتم که ممکن است شرايط محيط يا سابقه و گذشته من در آنچه که اينک هستم مؤثر باشد ولي حال من مسئول آن موجودي هستم که قرار است درآينده بشوم.

در زندگي ياد گرفتم که قهرمانان افرادي هستند که آنچه را بايد انجام دهند، درست زماني که نياز به انجام آن را حس مي‌کنند، به بهترين نحو ممکن انجام مي‌دهند و اصلا به شرايط و عواقب آن کاري ندارند.

در زندگي ياد گرفتم که گاهي اوقات درست لحظه‌اي که در مسير سخت زندگي انتظار داري فردي از روي دلخوري يا ناراحتي تو را هول دهد، دقيقا وي تنها کسي است که تو را از افتادن و سقوط نجات مي‌دهد.

در زندگي ياد گرفتم که مهم نيست دوستت چقدر خوب و مهربان است، گهگاه ممکن است سبب رنجش و دل‌شکستگي تو شود. پس بهتر است هميشه قلبي باز و بخشندهداشته باشي تا دوستي دوام و قوام بيابد.

در زندگي ياد گرفتم که گاهي اوقات تصميم‌گيري براي حد و مرز قائل شدنميان انسان خوب بودن و آسيب نرساندن به احساس کسي و ايستادن بر سر عقيده و ايمان خود از هر چيز ديگري سخت‌تر است.

نوشته شده توسط خانم فاطمه دانشی