نامه ای به امامم
باسمه تعالی
اماما ! ای کاش شما را به یاد می آوردم. هرگاه کلامتان رامی شنوم، حسرتم دو چندان می شود . کودکی بیش نبودم که شما رفتید. پدرم با اشتیاق از شما سخن می گوید ؛ از جذبه نگاهتان و شیرینی کلامتان. یکی از مسن ترها می گفت اگرامام نمی آمد معلوم نبود با اسلام چه می کردند؟
در آن سالهای آخر فقط نام دین مانده بود. آه ! قرآن چقدر مهجور شده بود. می خواستند نام امام حسین علیه السّلام را محو کنند، تا هیچ کس به پیروی از ایشان قیام نکند. بی خبر از این که مردی از سلاله زهرا آمد! قیام کرد و ریشه ظلم را بر انداخت؛ آری؛ شما آمدی واسلام را زنده کردی ؛ نام اسلام در سراسر دنیا پیچید. ایران در جهان سربلند شد و افتخارات زیادی به دست آورد.
اما شما رفتی ! رفتی وفرزندانت را تنها گذاشتی. فرزندانت برای سربلندی اسلام و ایران چه زحمت ها کشیدند! چه خون ها دادند! گفتند: نباید امام و قیامش فراموش شوند .
ما هم قول می دهیم؛ قول می دهیم ، همیشه پیرو شما باشیم ، تا زنده ایم فرمانبردار نائبتان سید علی خامنه ای باشیم .شما هم برایمان دعا کنید ؛ برای پیروزی اسلام و ایران و سلامتی رهبرمان دعا کنید. دعا کنید مورد توجه امام زمانمان قرار گیریم وایشان از ما راضی باشند.
اکرم مرادی کلاس امام خمینی (ره)
