ياد آن شب كه شب جلوه سيماي تو بود
خانه فاطمه روشن زتجلّاي تو بود

ياد آن شب كه زدي پاي بسامان علي (ع)
ديده شير خدا محو تماشاي تو بود

ياد آن لحظه كه در هاله اي از نور و حيا
دامن عفت ناموس خدا جاي تو بود

تا چه فرمان رسد از سوي خداوند جليل
مصطفي منتظر نام دل آراي تو بود

كز فلك آمده جبريل و تو را زينب خواند
وه از اين نام كه شايسته والاي تو بود

همه طفلان گهِ ميلاد بگريند ولي
فرق در گريه پر معني و غمزاي تو بود

گريه مي كردي و گم گشته خود مي جستي
آري آن گمشده دلدار و دل آراي تو بود

ساكت از گريه شدي تا كه رسيدي به حسين
آن حسيني كه چنان روح در اعضاي تو بود

24 آبان‌ماه سال 1360 هجري شمسي، روزي است كه عالم فرزانه و مفسر بزرگ علامه طباطبايي ديار فاني را به سوي سراي باقي ترك كرد؛ عالمي كه هميشه از ابديت سخن مي‌گفت و با فناي در خداي خويش و آنچه خدايي بود، باقي شد.

امام راحل(ره) در پيام تسليت خود به همين مناسبت فرمودند: «من بايد از اين ضايعه‌اي كه براي حوزه‌هاي علميه و مسلمين حاصل شد و آن رحلت مرحوم علامه طباطبايي است، اظهار تاسف كنم و به شما ملت ايران به‌ويژه حوزه‌هاي علميه تسليت عرض كنم.»(1)

به گزارش ايسنا، آنچه در پي مي‌آيد گوشه‌اي از زندگي و ابعاد شخصيتي اين عالم رباني به نقل از نزديكان ايشان است كه در سالروز وفات علامه نقل مي‌شود:

در آخرين روز سال 1321 هجري ‌قمري (مقارن با سال 1281 هجري ‌شمسي) ستاره‌اي درخشان در آسمان سلسله جليل‌القدر سادات طباطبايي تبريز هويدا شد و خداوند به سيدمحمد قاضي طباطبايي فرزند پسري هديه داد كه نامش را سيدمحمدحسين گذاشت؛ حكيم عارفي كه بعدها بسياري از انسان‌ها، از چشمه جوشان حكمت و معرفتش جرعه‌هاي جان‌بخش نوشيدند. هنوز پنج سال از عمر سيدمحمدحسين نگذشته بود كه مادرش را از دست داد. پدر سعي كرد غم مادر را از دل محمدحسين و ديگر فرزند كوچكترش، محمدحسن، بزدايد، ولي نمي‌دانست كه چهار سال بعد، درگذشت خود او، غم فرزندان را دوچندان خواهد كرد.

سيدمحمدحسين همان‌طور كه روش درسي آن روزها بود، به فراگيري قرآن پرداخت و سپس از سن 9 سالگي به مدت شش سال به همراه برادرش، از اديبي به نام شيخ محمدعلي سرائي،‌ كتاب‌هايي چون گلستان، بوستان، نصاب‌الصبيان، انوار سهيلي، تاريخ عجم، منشات اميرنظام و ارشاد الحساب را فرا گرفت و علاوه بر آن، زير نظر ميرزاعلي نقي خطاط به يادگيري فنون خوشنويسي پرداخت. ايشان پس از طي دوران تحصيل در مكتب‌خانه، راهي مدرسه طابيه تبريز شد تا تحصيلات خود را در علوم ديني دنبال كند. در همان ايام، وقتي 23 سال بيشتر نداشت، تصميم به ازدواج مي‌گيرد. از يكي از بستگانش خواستگاري مي‌كند و چون فاميل بودند، با اين ازدواج موافقت مي‌كنند. يك سال بعد از ازدواج بود كه سيدمحمدحسين مزه پدر شدن را مي‌چشد و اسم فرزند اولش را، محمد مي‌گذارد.

ادامه »

-خَيرُكُم خَيرُكُم لأَِهلِهِ وَأَنَا خَيرُكُم لأَِهلى ما أَكرَمَ النِّساءَ إلاّ كَريمٌ وَلا أَهانَهُنَّ إلاّ لَئيمٌ؛
بهترين شما كسى است كه براى خانواده اش بهتر باشد، و من از همه شما براى خانواده ام بهترم، زنان را گرامى نمى دارد، مگر انسان بزرگوار و به آنان اهانت نمى كند مگر شخص پَست و بى مقدار.

نهج الفصاحه، ح 1520
2-اَلرَّجُلُ راعٍ عَلى أَهلِ بَيتِهِ وَهُوَ مَسؤُولٌ عَنهُم وَالمَرأَةُ راعيَةٌ عَلى بَيتِ بَعلِها وَوُلدِهِ وَهِىَ مَسؤُولَةٌ عَنهُم… ؛
مرد، سرپرست خانواده است و درباره آنان از او سئوال مى شود و زن، سرپرست خانه شوهرش و فرزندان اوست و درباره آنان از وى سئوال مى شود.
صحيح بخارى، ج3، ص125
3-
إذا أرادَ اللّه بِأهلِ بَيتٍ خَيرا فَقَّهَهُم فِى الدّينِ وَوَقَّرَ صَغيرُهُم كَبيرَهُم وَرَزَقَهُمُ الرِّفقَ فى مَعيشَتِهِم وَالقَصدَ فى نَفَقاتِهِم وَبَصَّرَهُم عُيُوبَهُم فَيَتُوبُوا مِنها؛
هرگاه خداوند براى خانواده اى خير بخواهد آنان را در دين دانا مى كند، كوچك ترها بزرگ ترهايشان را احترام مى نمايند، مدارا در زندگى و ميانه روى در خرج روزيشان مى نمايد و به عيوبشان آگاهشان مى سازد تا آنها را برطرف كنند.
نهج الفصاحه، ح 147

وقتی تقویم روز امسال را ورق می زنی ، به ۲۰ ابان که می رسی در زوایای ذهنت، تلالو خانواده است که توجهت را به خود جلب می کند. خانواده همان سرو سرافراز سر به فلک کشیده است که سایه هایش سرپناهی است برای لحظات شیرین و به یاد ماندنی.
خداوند رحمان آن هنگام که بشر را خلق نمود از عشق و محبتش در او دمید و در ذاتش نهادینه کرد . آدم و حوا خلق نمود تا این زوج در کنار هم به آرامش برسند و راه کمال را طی کنند و بعد بقای نسل و … تشکیل بنیان مستحکم خانواده.

خانواده از ابتدای آفرینش رکن و پایه خلقت بوده و هست و ظهور اسلام رایحه ای آورد برای بقای خانواده.

در دین مقدس اسلام و مکتب انسان سازش در مقایسه با ادیان دیگر بیشترین عنایت، توجه، احترام، پاکی و تعالی خانواده را به این نهاد مقدس داده شده است و بزرگانش آن را کانون تربیت و رحمت عنوان نمودند و سعادت و شقاوت جوامع بشری را وابسته به این نهاد می دانند و شقاوت جامعه بشری وابسته به تربیت صحیح آن خانواده است.

در دین اسلام هدف از تشکیل خانواده را تامین کردن نیازهای معنوی، عاطفی، روحی، مادی، انسان برای رسیدن به آرامش و سکون می دانند که دستیابی به این اهداف، نیازمند توجه جدی به خانواده و پیاده کردن قوانین مربوط به آن است که با رعایت هر یک از این وظایف محیط خانواده، محیطی پر بار و سالم و رو به ترقی خواهد بود.

از آنجایی که خانواده به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی در جامعه مورد توجه اندیشمندان و صاحبنظران بوده است، شورای فرهنگ عمومی از سال ۸۶ روز ۲۵ ذی الحجه را که سالروز نزول آیه مبارکه” هل اتی …” در سوره “الانسان” راجع به خانواده و استحکام پایه های آن است را روز خانواده نامگذاری نمود و در تقویم رسمی کشور درج گردید.

در سطح جهانی هم ، در ۲۰ سپتامبر ۱۹۹۳ سازمان ملل سال ۱۹۹۴ را سال جهانی خانواده و این روز را روز جهانی خانواده نامید.

روز خانواده فرصت مناسبی است برای بررسی مشکلات و مسایل آن، اطلاع رسانی و مشاوره و صدها مورد اجتماعی و نیز آگاهی و شناخت از این بنیان محبوب و بررسی مشکلات و مسایل آن .
بی شک هدف از خلقت بشر رسیدن به سعادت والاست و بس و برای رسیدن به این مهم باید در محیطی آرام و مطمئن که سرشار از عشق و محبت و صمیمیت است رشد کنیم.

تربیت و عواطف انسانی به عنوان مهمترین اصل نظام انسانی از خانواده سرمنشاء می گیرد و نقش محوری زن به عنوان محور عاطفه و نقش تربیتی نباید از دیده ها پنهان بماند. از آنجایی که خانواده واحد بنیادین و اساسی جامعه و قانون اصلی رشد و تعالی انسان است باید مسوولین ذیربط شرایطی را در جهت تسهیل تشکیل خانواده فراهم آورند و با آگاهی و حمایت از قداست خانواده، جامعه را به سمت و سوی ارزش های انسانی و الهی سوق دهند.

امید آنکه در این روز بهانه ای باشد تا به حفظ به این بنیان مستحکم خانواده بیشتر بپردازیم که سلامت جامعه در سلامت خانواده و ترقی و تعالی جامعه در سلامت خانواده است و بس.

از سال 86 روز 25 ذیحجه به عنوان روز خانواده و تکریم بازنشستگان در تقویم رسمی کشور درج شده است

علت انتخاب این روز شأن نزول آیه «هل اتی» در سوره الانسان که راجع به خانواده و استحکام پایههای آن است، عنوان شده است. سوره هل اتی در روز 25 ذیحجه در شان اهل بیت پیامبر (ص) نازل شد که پس از سه روز روزه و انفاق افطار خود، از طرف خداوند اطعام شدند.
اين روز رو به همه خانواده هاي گل سفره خونه و بخصوص بازنشسته ها تبريک ميگم اميدوارم دوران بازنشستگي توام با آرامش و شادي داشته باشين

معاویة بن عمار گوید:امام صادق(ع) دستمال (بقچه) زردی از دیبا داشت که تربت امام حسین(ع) در آن بود و هنگام نماز آن را بر سجاده خویش می‏ریخت و بر آن سجده می‏کرد و می‏فرمود:سجده بر تربت حسین(ع)، (حجا های هفت گانه را از بین می برد)هفت پرده (آسمان) را می‏شکافد (و نماز را به درجه قبول می‏رساند).(1)

مراد از حجاب های هفت گانه در ثواب سجده بر خاک تربت امام حسین (علیه السلام)چیست؟

مراد از حجاب‏های هفتگانه، طبق آیات و روایات متعدد، مانعین صعود و قبول اعمال انسان در آسمان‏های هفتگانه است.
قرآن مجید در سوره‏های فصّلت و طلاق و نوح و ملک و نبأ از آسمان‏های هفتگانه سخن می‏گوید، چنان که در سوره ملک آیه دوم می‏فرماید:"الذی خلق سبع سموات طباقاً؛ خدایی که هفت طبقه آسمان آفرید".
نیز در سوره نبأ آیه دوازدهم می‏فرماید:"و بنینا فوقکم سبعاً شداداً؛ بر فرازتان هفت آسمان استوار برافراشته‏ایم".
در روایتی از بحارالانوار، معاذ بن جبل از پیامبر گرامی حدیث مفصّلی را نقل می‏کند که به این شرح است:

معاذ بن جبل گوید:حدیثی را از پیامبر(ص) شنیدم که اگر این حدیث را حفظ کنی، به تو نفع خواهد داد. فرمود:
همانا خدای سبحان قبل از آن که آسمان‏های هفتگانه را خلق کند، هفت فرشته را خلق کرد. سپس در هر آسمانی، ملکی را قرار داد که بر در ورودی این طبقات آسمان‏ها قرار گیرند تا حافظان عمل انسان، عمل او را از صبح تا غروب یادداشت کنند.
سپس حافظان و نگهبانان انسان، عمل او را بالا می‏برند. برای این عمل نوری است همانند نور خورشید، تا این که به آسمان دنیا می‏رسد.
در این جا است که جلوی عمل انسان گرفته می‏شود، که این خود یک حجاب از حجاب‏ها و پرده‏های هفتگانه آسمان‏ها است.
در اینجا به عمل انسان دستور ماندن می‏دهند.
پس اگر صاحب این عمل، دارای گناهی باشد، مثلاً غیبتی کرده باشد، فرشته غیبت مانع ورود این عمل به طبقات و حجاب‏های دیگر آسمان می‏شود و می‏گوید که این را خدای سبحان به من امر فرموده است. ممکن است این عمل به آسمان دوم برسد که در آن جا هم ملکی است که اگر صاحب این عمل با عملش قصد دنیوی داشته است، باز مانع بالا رفتن این عمل به طبقه سوم آسمان می‏شوند، مگر این که این عمل با صدقه و نمازی همراه باشد.
همین طور تا آسمان هفتم، در هر طبقه ملکی است که اگر خدای ناکرده، انسان عجب یا حسد یا بی رحمی و امثال آن را در دنیا داشته باشد، جلوی اعمال گرفته می‏شود.(2)
بنابراین اگر کسی بر تربت امام حسین(ع) از روی اخلاص و ایمان سجده کند، حجاب‏ها و پرده‏های هفتگانه آسمان را کنار می‏زند و عمل خود را به آسمان هفتم و مرتبه قبول خدای سبحان می‏رساند.

پی‏نوشت‏ها:
1 - معارف و معاریف، ج‏3، ص 523 - 533.
2 - علامه محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج‏67، کتاب ایمان و کفر، حدیث 20، ص 246 - 248، چاپ بیروت.

http://almaktab.ir/thread-374.html