احتمالا رفتار والدين شما نسبت به شما به دلايل زير است
1- خطاهاي شناختي و خاطرات ذهني منفي از شما در گذشته
2- احساس راحتي با شما و ملاحظه کاري با برادر به عبارت ديگر احترام و محافظه کاري پدر و مادر نسبت به برادر شما هميشه دليل بر بيشتر دوست داشتن برادر نيست ممکن آنها به دليل ترس و يا حوصله دردسر نداشتن و يا مسايل ديگر مجبورند که به قول معروف هواي برادرتان را داشته باشند چون اگر هواي ايشان را نداشته باشند ممکن است دردسر ساز باشد و اوقات آنها تلخ شود به همين خاطر براي اينکه آنا قدرت و تونايي مقابله ندارند و يا حال و حوصله جر وبحث با ايشان را ندارند مجبورند با برادرتان گرم و گل بگيرند تا مبادا اتفاقي به وجود آورند ولي با شما راحتند و احساس مي کنند تسلط بيشتري دارند به همين خاطر در خانواده بعضي از افراد سپر بلاي ساير اعضاي خانواده مي شوند مثلا مادري که توانايي جواب دادن و حل مشکلات ارتباطي با همسرش را ندارد فرزند خردسالش را سپر بلا قرار مي دهد و با تخليه هيجان منفي روي فرزند تا حدودي آرام مي شود.

فطرت انسان وي را به زندگي اجتماعي و تشکيل خانواده دعوت مي کند، بي ترديد زندگي اجتماعي براي سلامت، دوام و آرامش به روابط خاصي نياز دارد که بي توجهي به آنها ارتباط را در هر مرحله اي که باشد سست و متلاشي خواهد کرد، شايد يکي از دلايلي که اين روزها با آمار بالاي طلاق مواجه هستيم، همين بي توجهي به ارزشهاي فردي، اجتماعي و معنوي است. خانواده کوچکترين اجتماع انساني است که روابط اعضاي آن در درجه نخست از پيوندي عاطفي و خوني نشات مي گيرد. هر يک از اعضاي خانواده داراي نقشي هستند و اين نقشها پديد آورنده روابطي که تکاليف و حقوق خاصي را ايجاد مي کنند. شناخت احکام اخلاقي خانواده و عمل به آنها محبت خانوادگي را سالم و بارور نگه مي دارد و در سايه باروري نهال محبت، نظم خانوادگي استوار مي ماند، بدون آنکه به حمايت دستگاه خاصي نيازي باشد. براي آنکه ارزش اخلاقي روابط خانوادگي را بشناسيم بايد به دو مسئله توجه کنيم نخست مانند هر ارزشگذاري اخلاقي ديگري بايد هدف غايي انسان را معيار اصلي و اصيل ارزش رفتارهاي اختياري قرار دهيم و ديگر اينکه بايد اهداف اختصاصي خانواده و کارکردهاي آن را شناسايي کنيم. پاسداري از امنيت اخلاقي جامعه، تامين آرامش زن و مرد، تداوم نسل، پرورش روحي و معنوي فرزندان، انتقال فرهنگ جامعه به فرزندان و زمينه سازي براي جامعه پذيري آنها از جمله کارکردهاي خانواده است.ترغيب به ازدواج و تاکيد بر آن، حکايت از تاثير مثبت آن در حرکت تکاملي انسان دارد و اساس زندگي خانوادگي نيز بر محبت است.بي ترديد براي آنکه زندگي جمعي از شرايط و ارزشهاي لازم برخودار باشد، بايد اصولي مورد توجه قرار گرفته و به خوبي رعايت شوند، از اين اصول به عنوان اخلاق ياد مي شود و نتيجه توجه به آنها ساخت جامعه اي سالم است که افراد آن راه سعادت را مي پيمايند. اخلاق هنري است که هستي و روح انسان را مي سازد، اخلاق مجموعه رفتارها و کردارها و همچنين بايدها و نبايدهايي است که سازنده روح زندگي بوده، ساخت انسان و اجتماع را موجب مي شود.خصيصه و فطرت انسان وي را به زندگي اجتماعي و اجتماعي زيستن دعوت مي کند، بي ترديد زندگي اجتماعي به روابط خاصي ميان انسانها نياز داشته و تعاملات اجتماعي جز» ضرورتهاي جامعه بشري است.بنابراين اگر بخواهيم روابط انساني را به خوبي تنظيم کنيم، احتياج به ضوابط و روابط و همچنين اخلاقيات خاصي است.شک نيست در روابط خانوادگي چنانچه طرفين از اخلاق فردي، معنوي و اجتماعي برخوردار باشند، به دليل ارزش قائل بودن براي خود و ديگران همچنين در نظر گرفتن بسياري از اصول رفتاري، بهتر توانايي و قابليت برخورد با ناملايمات و اختلافهاي کوچک و بزرگ را داشته، براي رفع آنها به شکلي شايسته و مثبت، نهايت تلاش خود را به کار مي گيرند، پيش از اينکه به جدايي و “طلاق” بينديشند.شايد يکي از دلايل بالا رفتن آمار طلاق، جداي از مشکلاتي که به طور معمول مطرح مي شود از قبيل عدم تفاهم، مشکلات مالي و مسائلي اين چنين، آنچه به راحتي روجها را به جدايي سوق مي دهد، بي اعتنايي يا حداقل کم توجهي به ارزشهاي فردي، خانوادگي و اجتماعي است که مي بايست از سوي همه پاس داشته شود.در اينکه بسياري از مشکلات در روابط خانوادگي قابل پذيرش نيست، شکي وجود ندارد، اما چنانچه از اصول اخلاقي آگاه بوده و ضمن آگاهي، آنها را در زندگي مورد استفاده قرار دهيم، بسياري از مسائل با گذشت، چشم پوشي، قناعت، پرهيزکاري، صرفه جويي، اميد به آينده روشن، همکاري و همدلي که از اصول اخلاقي ناشي مي شوند مرتفع شده، کانون خانواده متزلزل نخواهد شد.

به نقل از سايت روزنامه ابتكار شماره1070

از آیاتی که درباره‌ نماز و روزه مسافر نازل شده استفاده می شود که احکام مسافر، به جهت آسان گرفتن و آسایش وی است. در آیة 184 بقره آمده است:
«فمن شهد منکم الشهر فلیصمه و من کان مریضاً‌ أو علی سفر فعدّة مِن أیام أخر یریدالله بکم الیسر و لا یرید بکم العسر؛ پس هر کس ماه رمضان در شهر و وطن خود باشد، باید روزه بگیرد و هر کس بیمار یا مسافر باشد، در ایّام دیگر روزه بگیرد. خدا آسانی را برای شما اراده کرده و مشقت و سختی را از شما نخواسته است». براساس روایات بین شکسته شدن نماز و روزه تلازم است (استثنائاً در چهار مکان مقدس: مکه، مدینه، حائر حسینی و مسجد کوفه، مسافر بین قصر و اتمام نماز مخیّر است ، ولی روزه نمی‌تواند بگیرد. در مدینه منوره مسافر می‌تواند سه روز روزه مستحبی بگیرد، گرچه نمازش را شکسته بخواند) یعنی هر جا نماز شکسته شود، روزه نمی‌شود گرفت (البته اگر در ماه مبارک رمضان بعد از ظهر شرعی مسافرت کند، روزه را باید بگیرد، ولی چنانچه نماز ظهر و عصر را نخوانده باشد و بخواهد در سفر بخواند، باید شکسته بخواند).

امام باقر (ع) فرمود: «لیس یفترق التقصیر و الافطار، فمن قصر فلیفطر؛ شکسته شدن نماز و روزه جدایی ناپذیر است، پس هر کس نماز را شکسته خواند، باید روزه را افطار نماید». (1) نیز فرمود: « وقتی نمازت قصر شد، روزه‌ات را افطار کن و هر جا روزه‌ات را افطار کردی، نمازت را شکسته بخوان».(2)

صفحات: 1· 2

– تمام عبادات و شرایط آنها توقیفی و تعبدی است؛ یعنی، از سوی خداوند است و هیچ كس حق كاستی و افزودن به آن را ندارد؛ پس همه این شرایط، از سوی خداوند است.

– خداوند بهتر از هر كس می‏داند كه راه وصول و تقرب به او چیست و چگونه می‏توان بهتر به او نزدیك شد و به سعادت و كمال رسید.

بنابراین اگر او جزء و شرطی را قرار داده و یا چیزی را حذف كرده، بر اساس مصالحی است كه بسیاری از آنها فراتر از توان درك عقل بشری است و تنها خداوند بدان آگاه است.

– بعضی از مفسّران معتقدند که مسئله نماز قصر نخستین بار هنگامی که مسلمانان در ترس و وحشت از دشمن قرار داشتند، وضع شده است؛ سپس این حکم توسعه پیدا کرده و در همه موارد سفر (چه همراه با ترس باشد یا نباشد) وارد شده است.(1)

– امام صادق(ع) از پدران خود و آنها از رسول خدا(ص) نقل کرده اند که: خداوند متعال هدیه‌ای به من و امتم کرامت فرمود که به امت‌های گذشته نداده است. عرض کردند آن هدیه چیست؟ فرمود اجازه افطار روزه و نصف نماز در مسافرت،پس هر کس چنین نکند هدیه خدا را رد کرده است (2)

پی نوشت:
1- علامه طباطبائی(ره)، تفسیر المیزان، ج 5، ص 61.

2ـ وسایل الشیعه ، ج5 / ص540 سیر و سفر در اسلام / محمد وحیدی ص 31o فلسفه احکام / محمد وحیدی ج2 /ص24،25،29،254،255

1. بايد والدين، مربيان و مسؤولان تدابيرى در نظر بگيرند كه نوجوانان و جوانان در ابعاد مختلف جسمى، جنسى، عقلى، اجتماعى، عاطفى و اقتصادى به طور هماهنگ و متناسب رشد نمايند. آنچه در حال حاضر مشاهده مى شود، ناهم ترازى رشد و بلوغ جنسى و جسمى و احساس نياز به ازدواج، با ديگر ابعاد رشدى، يعنى رشد عقلى، اجتماعى، اقتصادى و عاطفى نوجوانان و جوانان است; لذا يا به محض رسيدن به بلوغ جنسى اقدام به ازدواج مى نمايند، در حالى كه از نظر عقلى، عاطفى، اجتماعى و اقتصادى به حد رشد مناسب نرسيده اند و يا سال ها پس از رسيدن به بلوغ جنسى منتظر يافتن شغل مناسب، تكميل تحصيلات و ديگر پيش نيازهاى زندگى باقى مى مانند كه در نتيجه، يا اصلاً به آن دست نمى يابند و يا وقتى به آنها مى رسند كه ديگر شادابى، طراوت و انگيزه ى ازدواج را ندارند، در هر دو صورت، زندگى آسيب پذير و در معرض خطرهاى جدّى است.
2. از عواملى كه موجب بلوغ جنسى زودرس و احساس نياز كاذب در جوانان مى شود، بايد به طور جدى جلوگيرى نمود; مانند ديدن صحنه هاى مهيّج، فيلم، ماهواره، اينترنت، روابط دختر و پسر و… .
3. فرهنگ سازى ازدواج ساده و منطبق با معيارهاى اسلامى، يكى از نيازها و راهكارهاى اصلى در حل مشكلات ازدواج جوانان است. اگر معيار در ازدواج و انتخاب همسر دستورهاى اسلام باشد، اكثر يا هيچ يك از اين مشكلات وجود نخواهد داشت. تبعيت از آداب و رسوم نادرست، برخى تحصيلات نامتوازن، روابط بى حدّ و مرز دختر و پسر، بينش غيردينى كه فقط اسباب مادى را درنظر مى گيرد، كم رنگ شدن توكل و توجه به خداوند و نيز هزينه هاى اضافى و تشريفات، از عوامل اصلى بالا رفتن سن ازدواج محسوب مى شوند. اين زنجيرهاى اسارت آور و دست و پاگير، متأسفانه در حال گسترش است. بايد بينش جوانان و نوجوانان و خانواده ها نسبت به زندگى، ازدواج و… اصلاح شود تا بتوان مقدمات ازدواج آنان را در زمان مناسب و با الگوگيرى از امامان معصوم(عليهم السلام)، كه قبل از 25 سالگى اقدام به ازدواج مى نمودند، فراهم كرد.

منبع

الهی! گهی به خود نگرم، گویم از من زارتر كیست؟ گهی به تو نگرم، گویم از من بزرگوارتر كیست.
الهی! تو ما را جاهل خواندی، از جاهل جز خطا چه آید؟ تو ما را ضعیف خواندی، از ضعیف جز خبط چه آید؟
الهی! اگر چه بسی طاعت ندارم، اما جز تو كسی را ندارم، ای دیر خشم و زود آشتی.

مناجات خواجه عبدالله انصاری

کشتار هر روزه فلسطینیان به‎دست شقی‎ترین مردمان روی زمین، کربلای شیعیان پاراچنار، کشتار‎ فجیع مسلمانان سوری در الحوله و حمص و دمشق، انفجار‎های پی در پی عراق و افغانستان، قحطی آب و غذا در سومالی، گاز‎های اشک‎آور و گلوله‎‎های پلاستیکی آل‎سعود که هر روز خرج شیعیان بحرین می‎شود، موشک‎‎های آمریکایی و صهیونیستی که بر سر الحوثی‎‎های یمن می‎بارد، حملات هوایی بی‎هدفی که هر روز بر سر مسلمانان افغانستان و پاکستان می‎ریزد و از قضا فقط غیرنظامیان و غیرطالبانی‎‎ها را به خاک و خون می‎کشد و صد‎ها جنایت دیگری که با هر روز زندگی مسلمانان عالم گره خورده؛ همه و همه برایمان تبدیل به عادت شده است!

انگار قرار است در آستانه هر ماه رمضان، شاهد یک فاجعه دیگر علیه مسلمانان باشیم. هنوزیادمان نرفته که سال گذشته، سومالی درگیر قحطی و خشکسالی بی‎سابقه‎اي شده بود و دفتر مقام معظم رهبری در همان روز‎های ابتدایی ماه رمضان در پیامی خواستار کمک به مسلمانان این کشور شدند؛ «… منطقه شاخ آفریقا و خصوصا کشور مصیبت‎زده سومالی شاهد یکی از دردناک‎ترین بحران‎‎های انسانی است که بر اثر خشکسالی و بروز قحطی و در سکوت و بی‎توجهی نهاد‎های بین‎المللی، جان میلیون‎‎ها مسلمان سومالیایی خصوصا زنان و کودکان در معرض تهدید قرار گرفته است. به همین منظور و با توجه به عنایت ویژه رهبر معظم انقلاب برای کمک به قحطی‎زدگان سومالی، از ملت نوع‎دوست و مسلمان ایران دعوت می‎شود تا در این ماه رحمت و برکت به کمک ملت مسلمان سومالی شتافته و کمک‎‎های نقدی و غیر‎نقدی خود را از طریق دستگاه‎های مسئول به‎دست مردم سومالی برسانند.»

این‎بار اما نوبت میانمار کشوری دورافتاده از منطقه اسلامی خاورمیانه رسیده است؛ جایی که مسلمانانش در اقلیت‎اند و شیعیانش جمعيتي کوچک‎تر در میان اقلیت مسلمان. نمی‎دانم که آیا قرار است بازهم رهبری وارد قضیه شوند و یا دانشجویان عدالتخواه و رسانه‎‎های انقلابی موجی ایجاد کنند تا شاید مسئولان کمی از خواب برخیزند یا چیز دیگر؛ اما آنچه که بر ما مسلم شده این است که امروز میانمار در میان غربت و سکوت قرار گرفته و چشمش به کمک مسلمانان جهان است. « سیعلم الذین ظلموا‎ ای منقلب ینقلبون…»