ابن سيار گويد: هارون رشيد براى على بن يقطين جامه فرستاد كه در ميان آنها دراعه‏اى از خز كه مخصوص پادشاهان بود وجود داشت، على بن يقطين اين لباس گرانبها را با مقدارى اموال ديگر كه از خمس مالش بود خدمت موسى بن جعفر عليهما السّلام فرستاد، هنگامى كه اين هدايا را خدمت آن جناب بردند وى پولها را با لباسها قبول كرد و ليكن دراعه را پس فرستاد، و براى على بن يقطين سفارش كرد كه اين دراعه را نزد خود محفوظ بدار كه روزى به آن نيازمند خواهى شد.
على بن يقطين از اين قضيه بشك افتاد و نفهميد جريان دراعه از چه قرار است پس از چند روز كه از اين قضيه گذشت على بن يقطين بيكى از غلامانش خشمگين شد و او را از خدمتش بيرون كرد، غلام فورا نزد هارون رفت و از وى سعايت كرد.
غلام به هارون گفت: على بن يقطين به امامت موسى بن جعفر معتقد است، و همواره خمس مالش را براى وى ميفرستد، و اكنون دراعه امير المؤمنين را براى موسى ابن جعفر فرستاده است، هارون از اين موضوع بسيار خشمگين شد و گفت: من اينك اسرار اين قضيه را فاش خواهم ساخت.
هارون امر كرد على بن يقطين را احضار كردند، هنگامى كه وى در مقابل هارون ايستاد گفت: دراعه‏اى را كه بتو هديه كردم در كجا است؟ گفت: دراعه اكنون در منزلم در ميان صندوق مخصوصى قرار دارد و او را معطر كرده و مانند گوهر گرانبهائى محفوظ ميدارم و هر روز بعنوان تبرك بر وى نگاه ميكنم و بار ديگر در جاى خودش قرار ميدهم.
هارون گفت: بفرست بياورند، على بن يقطين يكى از خدمت‏كارانش را فرستادند و گفتند: اكنون برويد و فلان صندوق را كه در فلان اطاق است باز كنيد و دراعه را بياوريد، غلام رفت و بلافاصله دراعه را آورد و در مقابل هارون گذاشت، هنگامى كه هارون بر دراعه نگريست ديد همان دراعه‏ايست كه خودش به على بن يقطين هديه كرده است هارون در اين هنگام به خشم آمد، و امر كرد دراعه را باز به جاى اولش مراجعت دادند، و به على بن يقطين گفت: اينك برويد راحت باشيد پس از اين گفتار هيچ كس را در باره تو قبول نخواهم كرد، و امر كرد مقدارى جوائز به على بن يقطين دادند، و مرد ساعى را هم هزار تازيانه بزنند، و چون پانصد تازيانه بر وى زدند از دنيا رفت.

(زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام، عزیز الله عطاردی ، ص 411)

توصیه مدرس به دخترش :

شهید آیه الله سید حسن مدرس ـنابغه ی جهاد وافشاگری بر ضد ظلم

وستم وقهرمان شجاعت وشهامت-در ماه رمضان 1356 هجری قمری

در تبعید گاه خود در کاشمر توسط مزدورا رضا خان مسموم شد وبه

شهادت رسید در حالی که حدود هفتاد سال داشت قبر شریفش در

کاشمر مزار مسلمین است گفتنی های زیادی در رابطه با این مرد بزرگ

است از جمله اینکه در پشت صفحه اول قرانی که از او به یادگار مانده و

نزد نوه اش نگهداری میشود به خط خود خطاب به درخترش چنین نوشته

است :

ای فاطمه بیگم تو را به سه مطلب توصیه می کنم

1-خواندن نماز وقران

2-دعا در حق پدر و مادرت

3-قناعت در زندگی

منبع ـداستان دوستان ج 4 ص 85

خداوند از تو نخواهد پرسید پوست تو به چه رنگ بود
بلکه از تو خواهد پرسید که چگونه انسانی بودی؟

خداوند از تو نخواهد پرسید که چه لباس‌هایی در کمد داشتی
بلکه از تو خواهد پرسید به چند نفر لباس پوشاندی؟

خداوند از تو نخواهد پرسید زیربنای خانه ات چندمتر بود
بلکه از تو خواهد پرسید به چند نفر در خانه ات خوش آمد گفتی؟

خداوند از تو نخواهد پرسید در چه منطقه ای زندگی می‌کردی
بلکه از تو خواهد پرسید چگونه با همسایگانت رفتار کردی؟

خداوند از تو نخواهد پرسید چه تعداد دوست داشتی
بلکه از تو خواهد پرسید برای چندنفر دوست و رفیق بودی؟

خداوند از تو نخواهد پرسید میزان درآمد تو چقدر بود
بلکه از تو خواهد پرسید آیا فقیری را دستگیری نمودی؟

خداوند از تو نخواهد پرسید عنوان و مقام شغلی تو چه بود
بلکه از تو خواهد پرسید آیا سزاوار آن بودی وآن را به بهترین نحو انجام دادی؟

خداوند از تو نخواهد پرسید که چه اتومبیلی سوار می‌شدی
بلکه از تو خواهد پرسید که چندنفر را که وسیله نقلیه نداشتند به مقصد رساندی؟

خداوند از تو نخواهد پرسید چرا این قدر طول کشید تا به جست و جوی رستگاری بپردازی
بلکه با مهربانی تو را به جای دروازه های جهنم، به عمارت بهشتی خود خواهد برد.

خداوند از تو نخواهد پرسید که چرا این مطلب را برای دوستانت نخواندی
بلکه خواهد پرسید آیا از خواندن آن برای دیگران در وجدان خود احساس شرمندگی می‌کردی؟

style="text-align: center;">

شفاعت شونده همانند شفاعت كننده داراي شرايط و حدودي است .

1ـ اولين شرط شفاعت شونده بلكه مهمترين و اساسي ترين شرط شفاعت , مسألة اعتقاد به وحدانيت خداوند متعال است و بنابر اين شرك و بت پرستي مانع از شفاعت مي گردد . يعني اولياء خدا مشركين را شفاعت نمي كنند . همانطوري كه در روايتي از امام حسن مجتبي عليه السلام مي خوانيم كه : رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و اله و سلم در ضمن پاسخ آن دسته از يهوديان كه مسائلي را از آن حضرت پرسيده بودند فرمود : «شفاعت من براي كساني است كه گناهان كبيره انجام داده اند غير از شرك و ستم .»1

2ـ ظالم نباشد : از حديث فوق شرط ديگري نيز استفاده مي شود و آن اينست كه شفاعت شونده به ديگران ظلم و ستم روا نداشته باشد . چون حضرت فرمودند : شفاعت من شامل اهل ظلم و ستم نمي گردد . منظور از اين روايت با توجه به روايات ديگر اين است كه شفاعت رسول خدا يا اولياء خدا عليهم السلام شامل كساني است كه به نفس خويش ستم نموده اند ولي شفاعت آنها شامل كساني كه به ديگران ظلم و ستم نموده اند , نمي شود مگر اينكه مظلوم از حق خويش بگذرد و ظالم را عفو نمايد . لذا از اميرالمؤمنين عليه السلام مي خوانيم : › آگاه باشيد كه ظلم و ستم سه گونه است : 1ـ ظلمي كه بخشوده نخواهد شد و آن شرك به خداست . 2ـ ظلمي كه قابل عفو و گذشت است و آن ظلم به خويش است . 3ـ ظلمي كه رهايي ندارد و آن ظلم بندگان نسبت به ديگران است .»2 بنابر اين ظلم به ديگران مانع از شفاعت مي گردد .

در نتيجه شفاعت شامل ظالمين نمي گردد . خصوصاً ظالميني كه به فرزندان رسول خدا صلي الله عليه و آله آزار رسانده باشند . چنانكه در ادامة حديثي كه از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نقل شد آمده : « . . . به خدا سوگند براي افرادي كه ذريه و فرزندانم را آزار كرده باشند , شفاعت        نمي كنم .» و معلوم است كه اگر رسول خدا صلي الله عليه و آله قسم ياد مي كند كه آزار كنندگان به فرزندانش را شفاعت نمي كند از جهت مسألة شخص و يا غرض شخصي نيست  زيرا رسول گرامي اسلام سخني نمي گويد مگر مورد رضاي خدا باشد . « ما ينطق عن الهوي »3پس اگر رسول خدا صلي الله عليه و آله آزار دهندگان به ذريه اش را شفاعت نمي كند براي اين است كه آنها استحقاق شفاعت را ندارند و به عبارت  ديگر جايي براي شفاعت باقي نگذارده اند .4

3ـ شيعة علي عليه السلام باشد : سومين شرط شفاعت شونده و بلكه به نوبة خود از شرايط مهم و اساسي مسألة شيعه بودن شفاعت شونده است . همانطوري كه امام صادق عليه السلام در تفسير آية    « لا يملكون ا لشفاعه الا من اتخذ عند الرمن عهدا . »5 فرمودند : « لا يشفع و لا يشفع لهم و لا يشفعون الا من أذن بولايه اميرالمؤمنين و الائمه بعده فهو العهد عند الله . . .  : كسي شفاعت نمي كند و شفاعت نمي شود و از كسي شفاعت قبول نمي گردد مگر آنكه ولايت امير المؤمنين و فرزندان معصوم او را دارا باشد و آن عهد نزد پروردگار است .»

و همانطور كه امام رضا عليه السلام در تفسير آية « لا يشفعون الا لمن ارتضي .»6 فرمودند : « لا يشفعون الا لمن ارتضي دينه : آنها به جز براي كساني كه دين آنان مورد پسند و رضايت خداوند باشد شفاعت نمي كنند .»7

منظور از دين خدا با توجه به آية « اليوم اكملت لكم دينكم »8 همان اسلام توأم با ولايت و محبت علي عليه السلام و فرزندان معصومشان مي باشد . زيرا اين آية شريفه درشأن و بزرگي علي عليه السلام نازل گرديده است .

از اينجا معلوم گرديد كه شفاعت مختص به پيروان و دوستداران علي عليه السلام است و شاهد بر اين مطلب روايتي است از امام صادق عليه السلام كه فرمودند : « نمجد ربنا و فعلي ربنا و نبينا و نشفع لشيعتنا فلا يرد ربنا : روز قيامت پروردگار خويش را تمجيد مي كنيم و بر پيامبر آن درود        مي فرستيم و براي شيعيان خود شفاعت مي كنيم و خداي منان شفاعت ما را مي پذيرد . 9»

بنابر اين شفاعت مخصوص شيعيان است و شامل غير شيعه نمي گردد . خصوصاً در صورتي كه ناصبي* باشد .

لذا از امام صادق عليه السلام مي خوانيم : مؤمن براي دوست خويش شفاعت مي كند مگر اينكه دوست او دشمن اهل بيت باشد و اگر تمام پيامبران مرسل و فرشتگان مقرب خداوندي براي شخص ناصبي و دشمن خاندان رسالت شفاعت كنند , شفاعت آنها پذيرفته نمي شود .10»

4 ـ اعتقاد به شفاعت : چهارمين شرط شفاعت شونده اين است كه شفاعت شونده اعتقاد قلبي به شفاعت داشته باشد و در غير اين صورت مشمول شفاعت قرار نمي گيرد . همانطور كه رسول اكرم صلي الله عليه و آله فرمودند : هر كس به شفاعت من اعتقاد قلبي نداشته باشد , شفاعت من به او      نمي رسد .

5 ـ نماز را بزرگ بشمارد : پنجمين شرط شفاعت شونده اين است كه نماز خود را بزرگ بشمارد و هر كاري را فداي نماز كند چون « ان قبلت , قبلت سواه » اگر نماز مورد قبول خداوند قرار بگيرد , بقية اعمال قبول مي گردد . همانطوريكه ابي بصير از امام كاظم عليه السلام روايت مي كند كه پدرم امام صادق عليه السلام در وقت وفاتش فرمود : « يا بني لا ينال شفاعتنا من استخف بالصلوه .11» و معلوم است وقتي اهل بيت معصومين عليهم السلام از چنين كساني شفاعت نكنند , جايي براي شفاعت ديگران باقي نمي ماند .

6 ـ خيانت كار نباشد : ششمين شرط شفاعت شونده اين است كه به برادران ديني خود خيانت نكند و كسي كه مرتكب چنين عملي شود , اميد به شفاعت نداشته باشد . در حديثي از رسول خدا صلي الله عليه و آله  روايت شده : « من غش العرب لم يدخل في شفاعتي و لم تنله مودتي : هر كس به عربها (برادران ديني خود) خيانت نمايد , از شفاعت من بي بهره خواهد ماند و مشمول دوستي من   نمي گردد .12»

روشن است كه در اين حديث اگر چه خيانت به عرب مطرح شده ولي منظور از عرب بايد برادران ديني باشد چون اسلام يك دين جهاني است و نمي شود امتيازي براي عرب به عنوان عربيت قائل باشد و شاهد بر اين تفسير روايتي است از رسول خدا كه مي فرمايد : «من غش اخاه المسلم نزع الله بركه رزقه و أفسد عليه معيشه و وكله الي نفسه 13: هر كس به برادر ديني خويش خيانت نمايد خداوند بركت را از روزيش برمي دارد و زندگيش را ويران مي سازد و او را به خودش وا مي گذارد و شفاعتي از او نخواهد شد . 14»

1 ـ بحارالانوار , ج8 , ص39

2 ـ نهج البلاغه , خطبه 176 , ص336 و 337

3 ـ سوره نجم (53) , آيه 3

4- علي دري اصفهاني , همان , ص42-40

5ـ سوره مريم (19) , آيه 87

6- سوره انبياء (21) , آيه 28

7- تفسير نورالثقلين , ج3 , ص423

8- سوره مائده (5) , آيه 3

9 بحارالانوار , ج8 , ص41

*ناصبي ـ كسي كه به اهل بيت عليهم السلام ناسزا بگويد

10 بحارالانوار , ج8 , ص42

11 وسائل شيعه , ج3 , ص16

12 مسند احمد , ج1 , ص72

13وسائل شيعه , ج12 , ص210 , ح11

14 علي دري اصفهاني , همان , , ص43 - 50

نوشته شده توسط فاطمه دانشی

نماز جماعت با پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم بر پا شد ویکی از

مسلمانان مدینه نیز در آن شرکت کرده بود که در حین نماز خواندن

گناه نیز می کرد این مطلب به پیامبر  خبر دادند وآن حضرت  فرمودند:

(اِنّ صلوة تنها یوما)یعنی قطعا نماز باعث  میشود که  که او روزی

سرانجام  از کارهای ناشایست  خود دست بردارد

منبع :چهل داستان در باره نماز و نمازگزار

12.00

شیخ بهایی حکایت کرده است :

عابدی سی سال نماز خود را در صف اول به جماعت می گذارد سپس همه ی آن نماز ها را اعاده کرده است چون سبب آن را پرسیدم گفت:

روزی به مسجد آمدم که نماز کنم در میان صف اولی که همیشه می ایستادم جا نبود ودر صف آخر ایستادم ونماز گذاردم چون از نماز فارغ شدم دیدم مردم ازدین من در این مکان تعجب می نمایند من از خود تعجب کردم وخجل شدم وبا خود گفتم که از این خجالت بر من معلوم شد که نماز های من درصف اول خالی از ریا نبود ه است پس همه نماز ها را به این سبب اعاده کردم

به همت معاونت فرهنگی مدرسه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها یزد مورخ 6/9 /92 مراسم صبحگاه خواهران این مدرسه میزبان آقای ابویی مفسر و همنشین با وفای نهج البلاغه بودند .
در این جلسه آقای ابویی پس از گرامیداشت هفته بسیج به بیان استقامت بسیجیان دفاع مقدس پرداخت و با معرفی نمونه ای از اقوام گذشته تاریخ ، بسیجیان دفاع مقدس را یار وفادار امام خود دانست و گفت : بنده معتقدم و شهادت می دهم که بسیجیان در زمان امام خمینی (ره) مشمول رضایت امام بودند و آن ها از همه چیزشان دل بریدند و گوش به فرمان ولایت فقیه شان شدند .
آقای ابویی ابراز داشت که در این جلسه دلیل این مدعا را بیان خواهد کرد . وی در خصوص این که بسیجی چه کسی است گفت : مصداق کامل و حقیقی بسیجی ، علی علیه السلام هستند و در مراتب بعد علمای دین و همه ی کسانی که هدف دینی داشته اند دین خواه بودند .
ابویی نفاق را آفت جامعه اسلامی دانست و بیان کرد : یکی از محک هایی که امروز با آن می شود منافق و مومن را تفکیک کرد میزان حب و بغض افراد جامعه اسلامی به بسیج است ، چرا که خداوند متعال در سوره توبه منافقین را معرفی کرده است ، این سوره سیمای کاملی از مجاهدین را نیز معرفی نموده است .
ابویی گفت : فرزندان ما در این سوره تدبر کنند چرا که این سوره مجاهد پرور است و منظور از جهاد تنها جهاد نظامی نیست ، بلکه امروز وظیفه اصلی شما طلاب و همه جوانان ما جهاد علمی و فرهنگی است .
ابویی با این بیان که طبق فرمایش امام علی علیه السلام کاربردی برای شناخت هر چیز ، آشنایی با ضد آن چیز است ( تعرف الاشیاءباضدادها ) بنابراین برای شناخت بسیجی و مومن حقیقی لازم است منافق و ویژگی های او را بشناسیم .

ایشان به صورت شناساندن اخلاص و وفاداری بسیجیان زمان امام خمینی (ره) به ایشان نمونه قوم حضرت نوح و مردم زمان پیامبر (ص) در جنگ تبوک را مثال زدند و می گفت : در آیات 9-5 سوره مبارکه نوح می بینیم که حضرت نوح چگونه به درگاه الهی از قوم خود ناله می کند که : ” خدایا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم ، اما دعوت و نصیحتم جز به فرار و روی گردانی آن ها نیفزود و هر چه آنان را به سمت تو خوندم انگشت برگوش نهادند و چهره شان را پوشاندند تا مرا نبینند و سخن مرا نشوندو بر کفر خود اصرار ورزیدند”

اما بنده به دلیل موقعیتی که داشتم مدتی در نزدیکی محل سکونت امام در قم بودم و از نزدیک برخورد مردم با امام را می دیدم ؛ شاهد بودم که مردم ما همیشه امام را با دل و جان و چشمان اشگبار نظاره می کردند و گوش به فرمان ایشان بودند .

ایشان در ادامه افزود : همچنین با توجه به آیه 38 سوره توبه می بینیم که در زمان پیغمبر (ص) در جنگ تبوک (جنگ با رومیان ) پیامبر (ص) با چه مردمی سرو کار داشت این آیه می گوید:” ای مومنان چه می شود شما را که وقتی به شما امر برای جهاد در راه خدا می شو ، زمین گیر می شوید ؟ آیا عوض آخرت به این زندگی دنیا راضی شدید .”

ابویی در پایان این مباحث گفت: طبق آیه 155 سوره مبارکه بقره قطعا خداووند همه مردم را با انواع راه ها آزمایش می کند ، پس در مقابل امتحانات الهی استقامت داشته باشید چرا که وجود دشمن نیز که امروز همه مبتلای آن هساتیم یک امتحان بزرگ الهی است و من امیدوارم که بتوانیم از این پیچ تاریخی به درستی بگذریم و عبد دنیا نشویم و دین لقلقه زبانمان نباشد.