معاویه چهل سال زمینه درست می‌کرد برای نابود کردن اسلام عزیز و امام حسین«سلام‌الله‌علیه» این قضیه چهل ساله معاویه را با این شهادت و اسارت نابود کرد. بنی امیه ریشه عجیبی پیدا کرده بودند و به قول قرآن، شجره خبیثه ریشه‌دار و شاخه‌دار شده بود و میوه‌های حنظل برای فریب مردم و آقا امام حسین این درخت را از بیخ و بن کندند. یک سال طول نکشید، بنی امیه به طور کلی نابود شد و پسر یزید هم او را نابود کرد. یزید در همان سال‌های اول به درک واصل شد و پسر را خلیفه کردند و پسر رفت برای اینکه به او تبریک خلافت گویند و او گفت: مردم خدا لعنت کند معاویه و خدا لعنت کند پدرم را که غصب خلافت کردند و خلیفه، امام چهارم در مدینه است و بالاخره آمد و اعتصاب غذا کرد و مُرد. یعنی بنی امیه نابود شد. بعد بنی مروان جلو آمدند و آنها شاخه‌ای از بنی امیه بودند و اما نتوانستند کار کنند. خیلی کشت و کشتار کردند برای اینکه این شجره خبیثه را نگاه دارند، اما نشد. از زمانی که امام حسین انقلاب کرد تا وقتی که مروانیان از بین رفتند به دست ایرانی‌ها، بیست انقلاب واقع شد. انقلاب پس از انقلاب تا بالاخره مروانیان هم به دست ایرانی‌ها نابود شدند، اما همان سال اول امام حسین کار خودش را کرد. در همان سال اول انقلاب شروع شد و همه این بیست انقلاب برای اسلام عزیز بود، برای ریشه کن کردن ظلم و این شجره خبیثه بود. معلوم است این کار واجب بود بر امام حسین که بکند و کرد. واجب بود که این اسارت متحقّق شود و شد. و الحمدلله امام حسین «سلام‌الله‌علیه» توانست شجره خبیثه را نابود کند، آنکه میوه‌هایش حنظل بعد از حنظل بود و بالاخره شجره طیبه قرآن را میوه‌دار و ریشه‌دار و شاخه‌دار کند و به قول قرآن «تُؤْتِي أُکُلَهَا کُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا …»[5].

معلوم است از کسانی که تأثیر عجیبی در این انقلاب داشتند، حضرت اباالفضل«سلام‌الله‌علیه» بود و از کسانی که تأثیر عجیبی روی این انقلاب داشتند، یکی حضرت زینب«سلام‌الله‌علیها» و یکی هم امام چهارم بود. پروردگار عالم نیز همه چیز را جفت و جور می‌کرد. اگر آقا امام چهارم مریض نبودند، در کربلا شهید می‌شدند؛ اما باید آقا امام چهارم مریض باشند و قضیه کربلا تمام شود و آقا امام چهارم قافله سالار و زینب مظلومه قافله سالار و در این اسارت، این شجره خبیثه را می‌کندند و ریشه‌ها و شاخه‌هایش را می‌بریدند. تا اینکه اسارت تمام شد.