مرحوم شیخ انصاری»، مدتی در کربلای معلی در حضور مرحوم شریف العلما، شاگردی نموده و بعد به زادگاه خویش (شوشتر) آمد و در آن جا مشغول تحصیل شد. سپس، دوباره تصمیم گرفت جهت تکمیل
مراتب تحصیلی به عتبات مقدسه مراجعت کند، اما مادرش راضی نشد.
بعد از اصرار زیاد آن بزرگ مرد، مادرش راضی شد که استخاره کند. به لطف خدا این آیه ی شریفه آمد:
«و لا تخافی و لا تحزنی إنا رآدوه إلیک و جاعلوه من المرسلین»(5)
«هرگز نترس و محزون مباش، که ما او را به تو باز می گردانیم و از فرستادگان خود قرار می دهیم.»
وقتی این آیه ی شریفه را برای مادرش تفسیر کرد، او خیلی خوش حال شد و به شیخ اجازه ی مسافرت داد و او با توفیق و عنایات خاص پروردگار متعال، به بالاترین درجه ی اجتهاد و مرجعیت رسید، تا جایی که پرچم اسلام بر دوش وی گذاشته شد و بزرگ ترین رهبر شیعه در عصر خود گردید.

جلوه هایی از نور قرآن / ص 53.