ابن عباس نقل می کند که حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند：
《عَلِیُّ بْنُ أَبِی‌طَالِب(ع) بَابُ حِطَّةٍ، مَنْ دَخَلَ مِنْهُ کَانَ مُؤْمِناً، وَ مَنْ خَرَجَ مِنْهُ کَانَ كافراً》
♦️على بن ابی طالب(ع) باب حطّه است.
هرآن كس در آن داخل شود مؤمن، و هر آن كه از آن خارج شود كافر است.(۱)
?اما کلمه حِطَّة از آیه ی ۱۶۱ سوره اعراف گرفته شده است؛
خداوند متعال می فرماید :
?《وَ إِذْ قِيلَ لَهُمُ اُسْكُنُوا هٰذِهِ اَلْقَرْيَة..وَ قُولُوا حِطَّةٌ وَ اُدْخُلُوا اَلْبٰابَ سُجَّداً نَغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئٰاتِكُمْ سَنَزِيدُ اَلْمُحْسِنِينَ》
♦️هنگامی که به آنها (بنی اسراییل) گفته شد：
در این شهر سکونت گزینید و بگویید: [خداوندا،] گناهان ما را فرو ریز و سجده کنان از دروازه ی شهر درآیید، تا گناهان شما را بر شما ببخشاییم.
به زودى بر اجر نیکوکاران بیفزاییم.
در این آیه، مشهور مفسران شیعه و سنی مراد از «القَریَة» را شهر بیت المقدس می دانند، که آیه ی《یاقَومِ! ادخُلوا الاَرض َ‌المُقَدَّسَةَ الَّتی کَتَبَ اللّهُ لَکُم..》 مؤیّد آن است.
وبرخی بر این باورند که فرمان ورود یاد شده در آیه، مربوط به پس از رهایی بنی اسرائیل از وادی تیه است.
در هر صورت دست کم این معنای سربسته را می‌توان از آیه برداشت کرد که خداوند، بنی‌اسرائیل را فرمان داد که با حالتی خاص، از دری معین وارد بیت المقدس شوند، وعبارت مشخصی را بر زبان آورند تا خداوند از خطاهای گذشته آنان درگذرد.(۲)
?منابع：
۱)بحارالانوار مجلسی، ج۴۰، ص۷۶
۲)مجمع البیان طبرسی، ج۱، ص۲۴۷