عالم، صدفست و فاطمه، گوهر اوست

گیتى عرَض‏ست و این گهر، جوهر اوست

در قدر و شرافتش همین بس که ز خلق

احمد پدرست و مرتضى، شوهر اوست

آقا فتح اللّه قدسى کرمانى ( فؤاد)

شد پرده‏نشین پرده (لا) زهرا

آیینه نقشبند (الّا) زهرا

گفتم که: شفیع شیعیان کیست به حشر؟!

برخاست صدا از عرش: زهرا! زهرا!

عباس کى‏منش کاشانى ( مشفق)