در هنگام شنيدن قرآن، انسان فرصت بيشتري براي دقت و ژرف‌نگري دارد، چراکه در هنگام روخواني قرآن قدري از فعاليت ذهن درگير چگونگي اداي حروف و صحيح خواندن مي‌شود، اما هنگام گوش دادن به آيات الهي ذهن مي‌تواند تنها بر معناي آيه تمرکز کند و اين دقت موجب تأثير بيشتر در انسان مي‌شود و گاه چنان اثري مي‌بخشد که گويا اختيار از کف انسان ربوده شده، بي‌اختيار به روي زمين مي‌افتد و شروع به گريه مي‌کند (إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا).

منبع