4- پنهان شدن شخصيت اصلي دختر و پسر در دوران دوستي بسيار بيشتر از موقعيت مذکور در روابط زناشويي است.
5- خودکنترلي ، خويشتن داري ، تحمل پسر در روابط دوست پسر و دختري بسيار بالاتر است در حالي اين خويشتن داري باعث درون ريزي احساسات منفي و به وجود آمدن خاطرات منفي و انتقام جويي در زمان هاي بعد از ازدواج مي شود در واقع مي توان گفتن خودکنترلي و خويشتنداري در دوران دوستي منطقي نيست و از روي شناخت نيست.
6- کنار آمدن ، توجيه و ناديده گرفتن تفاوت هاي فرهنگي، شخصيتي و خانوادگي در ايام دوستي بسيار بيشتر است تا زمان زندگي زناشويي مثلا پسري که به دليل علاقه شديد به دختر از اختلاف نظر در سبک پوشش چشم پوشي مي کند در زمان بعد از ازدواج سبک پوشش همسرش بسيار برايش اهميت دارد.
7- در ايام دوستي پسر سوء ظن و افکار منفي کمتري نسبت به طرف مقابل دارد در حالي بعد از ازدواج دچار افکار اضطرابي و نگران کننده نسبت به شريک زندگي اش مي شود .