سوال:چراصالحان،گرفتارمشکلات هستندو مجریان وگنهکاران،در رفاه به سرمی برند؟

پاسخ:ار آنجا که خداوند اولیای خود را دوست دارد،لذا اگر خلافی کنند،فورا آنان را باقهر خودمی گیردتا متذکرشوند،چنانکه خداوند درقرآن می فرماید:اگرپیامبرسخنی را که ناگفته ایم به ما نسبت دهد،با قدرت او را به قهرخود می گیریم:لوتقول علینا بعض الاقاویل لأخذنا منه بالیمین.وهمچنین اگرمومنین خلافی کنند،چند روزی نمی گذردمگرآنکه گوشمالی می شوند اما اگرنا اهلان خلاف کنند،خداوند به آنان مهلت می دهد وهرگاه مهلت سرآمد،آنان را هلاک می کند"وجعلنالمهلکهم موعدا"واگر امیدی به اصلاحشان نباشد،خداوند حسابشان را تاقیامت به تأخیر می اندازد و به آنان مهلت می دهد تا پیمانه شانم پر شود.

به یک مثال توجه کنید:

اگر قطره ای چای روی شیشه عینک شما بریزد،فورا آن راپاک  می کنید.اما اگر قطره ای چای روی لباس سفیدشما بچکد،صبرمی کنیدتا به منزل بروید ولباس ولباس خود را عوض کنید.

اگرقطره ای روی قالی زیر پای شما بچکد،آن را رها می کنیدتا مثلا شب عیدبه قالی شویی ببرید.خداوندنیزبا هرکس به هرگونه ای رفتارمی نمایدوبر اساس شفّافیّت یا تیرگی روحش،کیفر او را به تأخیر می اندازد