کم کم غروب ماه خدا ديده مي شود
صد حيف ازين بساط که برچيده مي شود
در اين بهار رحمت و غفران و مغفرت
خوشبخت آن کسي ست که بخشيده مي شود
عيد شما مبارک

فرازهايي از دعاي وداع امام سجاد(ع) با ماه رمضان:
بدرود اي بزرگترين ماه خداوند و اي عيد اولياي خدا…
بدرود اي ماه دست يافتن به آرزوها…
بدرود اي ياريگر ما که در برابر شيطان ياريمان دادي…
بدرود اي که هنوز فرا نرسيده از آمدنت شادمان بوديم
و هنوز رخت برنبسته از رفتنت اندوهناک.

دل کندن از خوبیها چقدر سخت است، دل بریدن از دیدار دوستی عزیز که روز ها و شب های مدیدی با او همنفس و مأنوس بوده‌ای، برای همدمی و همدلی باو، در دل شب از خواب ناز پریده‌ای تا با لحظه‌های خلوتش همراه و همکلام شوی

پیشترها از او شنیده‌ای که:
در دل شب خیز و ریز قطره اشکی ز چشم
که دوست دارم کند گریه، گنهکار ما
این میهمان دلنشین سراسر حبیب خداست، از سر و رویش رحمت و همدلی می‌ریزد، چونان بارانی می‌ماند که رهگذر دوست دارد از ریزش نگاه یکریز او خیس شود. تمام خشکی‌هایش را بشوید و روحش را تر و تازه کند. رمضان چنین لطف و لطافتی دارد. چون نسیم باران می‌وزد و می‌ریزد و در مسیرش همه را می‌نوازد. به کردار رودخانه، تمام سنگ‌ریزه‌ها و ناخالصیها را از بستر وجود می‌زداید و با خود می‌برد. این بار اگر رحمت الهی که از چشم آبی آسمان لایتناهی فرو می‌ریزد، کودک طبع آدم دوباره به ترانه می‌نشیند.

صفحات: 1· 2