توخدای منی…
خداوند بی نهایت است و لا مکان و بی زمان
اما به قدر فهم تو کوچک می شود
وبه قدر نیاز تو فرود می آید
وبه قدر آرزوی تو گسترده می شود
وبه قدر ایمان تو کارگشا می شود
و قدر نخ پیرزنان دوزنده باریک می شود. . .
پدر می شود یتیمان را و مادر
برادر می شود محتاجان برادری را
همسر میشود بی همسر ماندگان را
نور می شود در تاریکی ماندگان را
طفل می شود عقیمان را
امید می شود نا امیدان را
راه می شود گمگشتگان را
شمشیر می شود رزمندگان را
عصا می شود پیران را
عشق می شودمحتاجان به عشق را
خدا همه چیز می شود همه کس را
به شرط اعتقاد،به شرط پاکی دل
به شرط طهارت روح،به شرط پرهیز از معامله با ابلیس. . .
بشوئید قلب هایتان را از هر احساس نا روا
و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف
و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک
و دستهایتان را از هر آلودگی در بازار
و بپریزید از ناجوان مردی ها ،ناراستی ها،نامردمی ها
چنین کنید تا ببینید خداوند چگونه بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند،در دکان شما کفه ترازویتان را میزان می کند . در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند.
مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟