علم آموزان مکتب جعفری سلام

نمی دانم محصل کدام ترم هستید ، ترم اول ، دوم ، سوم و… و یا دهم .

اگر ترم اولی هستید خوش به حالتان که تازه نفسید و تازه به

جمع این مکتب وارد شده اید .

اگر وسط راه هستید خدا قوت .

اگر ترم آخری هستید می دانم که وا اسفاه از دلتان می گذرد ؛

وااسفاه و افسوسی که از گذشتن ایام خوش تحصیل بر قلب وارد می شود .

دوستان خوب است که کمی گذشته را مرور کنیم .

گذشته ای که روزهایش در مقابل استاد نشستن و علم دین را

آموختن بود و شبهایش مرور آموخته ها .

از کلاس اخلاق ، از سخنرانی های اساتید مختلف چقدرش را به

یاد داریم ؟

چه مقدارش را عمل کرده ایم ؟

آیا خود را به آداب طلبگی زینت داده ایم ؟

آیا خود را از آفات طلبگی پاک کرده ایم ؟

آیا به صبر و حسن خلق و همت والا و خواندن نماز اول وقت و

نوافل آراسته شده ایم ؟

آیا به صمت و سکوت از حرفهای بیهوده و غیبت نکردن از اقوام

و دوستان رسیده ایم؟

آیا ریا و بخل و دورویی و غرور و سوءظن و حب دنیا و تنبلی و کسالت

را از خود دور کرده ایم ؟

یا مثل زنبورهای  بی عسل فقط وز وز کنان حرف می زنیم . ثمره مفید و

شیرینی چون عسل نداریم ؟

یکی از آفات طلبگی این است که طلبه سالها درس بخواند وعالم شود

ولی به آن عمل نکند هر کس به علم خود عمل نکند آن چه را دانسته به

مرد و زن بر اثر استفاده نکردن و عمل نکردن فراموش می کند .

این سخن استاد بزرگ حوزه و اخلاق آیت الله مجتهدی تهرانی است .

حتما ایشان این سخن امام صادق علیه السلام را نصب العین خود قرار

داده که به این نتیجه رسیده اند .

امام صادق علیه السلام می فرمایند : ” هر اندازه که دلتان می خواهد

بیاموزید اما بدانید که تا به علم عمل نکنید خدوند هرگز از آن علم به شما

سودی نمی رسانید ، زیرا که علما به عمل کردن احتمام می ورزند و نادانان

به روایت کردن ” (بحارالانوار ، ج2 ، ص 37 ، به نقل از آفات الطلاب )

پس دوستان !

بیایید با هم به عمل کردن دانسته هایمان احتمام ورزیم و نهفقط

به روایت کردن ” کونوا دعاءالناس بغیر السنتکم ” دعوت کننده مردم به

خوبی ها باشید به غیر زبانتان یعنی با عملتان .

به قلم یکی از طلاب