قَالَ عَلی علیه السلام : ألا وَ إنَّ مَن أدرَکَها مِنَّا یَسری فِیها بِسِراجٍ مُنِیرٍ، وَ یَحذو فِیها عَلَی مِثالِ الصَّالِحِینَ، لِیَحُلَّ فِیها رِبقاً، وَ یُعتِقَ فِیها رِقّاً، وَ یَصدَعَ شَعبَاً، وَ یَشعَبَ صَدعاً. فِی سُترَهٍ عَنِ النََّاسَ لا یُبصِرُ القائِفُ أثَرَهُ وَ لَو تابَعَ نَظَرَهُ. ثُمَّ لَیُشحَذَنَّ فِیها قَومٌ شَحذَ القَینِ النَّصلَ. تُجلَی بِالتَّنزِیلِ أبصارُهُم، وَیُرمَی بِالتَّفسِیرِ فِی مَسامِعِهِم، وَ یُغبَقُونَ کَأسَ الحِکمَهِ بَعدَ الصَّبوحِ.
امام علیعلیه السلام فرمودند : بدانید آن کس از ما (حضرت مهدی«عج») که فتنه های آینده را دریابد، با چراغی روشنگر در آن گام می نهد، و بر همان روش و سیره پیامبر (ص) و امامان (ع) رفتار می کند تا گره ها را بگشاید، بردگان و ملت های اسیر را آزاد سازد. جمعیّت های گمراه و ستمگر را پراکنده و حق جویان پراکنده را جمع آوری می کند. (حضرت مهدی «عج ») سال های طولانی در پنهانی از مردم به سر می برد، آن چنان که اثر شناسان، اثر مقدمش را نمی شناسند، گر چه در یافتن اثر و نشانه ها تلاش فراوان کنند. سپس گروهی برای درهم کوبیدن فتنه ها آماده می گردند، و چونان شمشیرها صیقل می خورند. دیده هاشان با قرآن روشنایی گیرد، و در گوش هاشان تفسیر قرآن طنین افکند، و در صبحگاهان و شامگاهان جام های حکمت سر می کشند.
(نهج البلاغه ، ترجمه محمد دشتی ، خطبه 150 )