ازمسایل بسیارمهمی که درکلمات فقهای عظیم الشأن با استفاده از آیات مبارکه قرآن وسنت معصومین علیه السلام عنایت زیادی برآن شده،تبیین شرایط امربه معروف ونهی ازمنکر می باشد.معمولا فقها درکتابهای فقهی استدلالی ونیز در رساله هایعملیه فتوایی،چهارشرط برای وجوب امربه معروف ونهی ازمنکرذکر فرموده اند.در واقع این چهارشرط،بیان گراین مساله اندکه درچه شرایطی امربه معروف ونهی ازمنکر واجب است و درچه شرایطی واجب نیست.آن چهارشرط به طوراجمال عبارتنداز:

الف؛آمربه معروف وناهی ازمنکربایدعالم وآگاه به معروف ومنکرباشد

ب؛آمروناهی بایدتجویز تأثیرکند،یعنی امکان تأثیرگذاری وجود داشته باشد

ج؛شجص تارک معروف ومرتکب منکر،خود به خودمنجر وازخلافش منصرف نشده باشد یا به تعبیربعضی،برعمل  خلافش اصرار داشته باشد،یعنی مصمّم باشد

د؛در شرایط معمولی،به خاطراین دو فریضه به آمروناهی یا بستگان اویا مسلمان دیگر،ضرری نرسد.وبه تعبیری امربه معروف ونهی از منکر،مفسده نداشته باشد

منبع:دو فرمان برترالهی