گذري بر زندگاني شهيد…

خردادماه سال 1337 بود كه محمد مهدي در شهرستان سرخس چشم به جهان هستي گشود. پدرش به دليل علاقه فراواني كه با ساحت مقدس امام رضا(ع) داشت، به همراه خانواده به شهر مشهد عزيمت نمود و از آن پس محمد مهدي در سايه ملكوتي امام رضا (ع) زندگي را تجربه كرد. دوران تحصيل با موفقيت به پايان رسيد و آغاز جواني با قيام و مبارزه مردم همزمان شد.ساواك بارها براي دستگيري مهدي نقشه كشيد اما هر بار با زيركي او مواجه و در اجراي نقشه هايش موفق نشد.

پس از پيروزي انقلاب، نظم و مديريت تشكيلاتي اش باعث شد تا مسؤوليت دفتر فرماندهي سپاه پاسداران خراسان را به او واگذار كنند. پس از آن، دوره فشرده خلباني را در تهران طي كرد و راهي جبهه هاي جنوب شد. در آنجا نيروهاي خراساني را در تيپ 21 امام رضا (ع) سازماندهي كرده، خود به عنوان اولين فرمانده، مسؤوليت رهبري اين تيپ را به عهده گرفت.

حماسه آفريني هاي او و يارانش در چزابه چنان بود كه پير جماران در وصفشان فرمود: «كار رزمندگان ما در چزابه در حد اعجاز بود و اين اعجاز به حول و قوه الهي از بازوان پرتوان رزمندگان به خصوص رزمندگان تيپ 21 امام رضا (ع) به فرماندهي اين سردار شهيد نمايان شد.»

محمد مهدي در عمليات بيت المقدس در تاريخ سي و يكم ارديبهشت ماه سال 1361 به دست باغبان هستي گلچين شده و به ياران كربلايي اش پيوست. پيكر مطهرش را در حرم با صفاي امام رضا (ع) به خاك سپردند.

بزرگترين عيدي…

صبح روز مبعث، حال و هواي عجيبي داشت. همراه بقيه نيروها براي اداي نماز صبح حاضر و پس از نماز با حالت معنوي خاصي، در يك گوشه مشغول راز و نياز شد. موقع صبحانه هر چه اصرار كرديم كه سر سفره بيايد، گفت:«مي خواهم صبحانه را از دست پيامبر در بهشت ميل كنم.»

بعد از صبحانه يكي از دوستان سيبي به او تعارف كرد. محمد نگاهي به آن سيب انداخت، خنديد و گفت:«نه، دلم مي خواهد امروز از ميوه هاي بهشتي بخورم.» هنوز روز به پايان نرسيده بود كه محمد مهدي بزرگترين عيدي عمرش را از دستان رحمة للعالمين دريافت نمود و با تناول ميوه شيرين شهادت به بهشت جاودان وارد شد.

و آن جمعه مقدس…

سرنوشت محمد مهدي در سه جمعه مقدس رقم خورده بود. سه جمعه اي كه با ياد آقا امام زمان (عج) و آرزوي ظهورشان شكل گرفت و سير زندگي يكي از ياران آن حضرت را در خود خلاصه كرد. جمعه اول، روز تولد مهدي كه همزمان با بيست و پنجم ذيقعده (روز دحوالارض) بود.

دومين جمعه، روز بيست و هفتم رجب ، عيد مبعث رسول اكرم (ص )كه به فيض شهادت نائل آمد.

و جمعه آخر روز تشييع و خاكسپاري اش كه با چهارم شعبان ،ايام ميلاد مبارك سالار شهيدان و علمدار كربلا حضرت ابوالفضل (ع) مصادف شده بود.

به اميد آن جمعه اي كه محمد مهدي و هزاران يار گلگون پيكرش به همراه صاحب الامر و الزمان (عج)، زمين را از جور و ستم پاك گردانند.