علما همواره در زندگی متفاوت از دیگران زیسته اند چه خوب است ما طلبه ها گاهی وقت ها مانند آنها حرکت کنیم

گزیده ای از شخصیت آمیرزا جواد تهرانی

1ـ براي رفتن به طبقه دوم مدرسه پابرهنه مي‏ رفت تاصداي پاي او حجره‏ هاي كنار پلّه ها را آزار ندهد.
2ـ از درخت توت خانه اجاره‏اي استفاده نم ي‏كرد و مي گفت: مادرخت را اجاره نكرده‏ ايم و ميوه ها را براي صاحبش مي فرستاد.
3ـ وصيت كرد بخاطر مراعات وقت مردم يك جلسه ختم برايم بگيريد.

4ـ مخارج جبهه خود را مي پرداخت و ميگفت: من كه سرباز نيستم.
5ـ به فرزندانش عتاب كه چرا درساعات كار به خانه سر مي زنيد.
6ـ نام آية الله را پاك كنيد.
7ـ همينكه در دعوت‏ها از نام ايشان تجليل مي‏شد نمي‏پذيرفتند.
8ـ هنگام رسيدن وقت غروب كلام را قطع و مي‏گفتندوَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصيلا[احزاب/42].
و سبحان الله مي‏گفتند.
9ـ به مساجدي مي‏ رفت كه اورا نشناسند.
10ـ همين كه متوجّه شد مادرش درتهران ناراحت است نجف را رهاكرد.
11ـ نيمه شب سرما پشت درنشست كه مبادا همسرش را بيدار كند ولي همسر خواب ديد كه شوهرش پشت در نشسته بيدار شد و درب را باز كرد.
12ـ مي گفت من عاشق ديدار خداوند هستم.
13ـ سيّدي در كتابي به او اهانت كرده بود براي عذرخواهي به منزلش آمد گفت: اگر اهانت بجابوده كه عذر ندارد و اگر بيجا بوده درعوض، جدّت ازمن شفاعت مي‏كند.
14ـ در برابر تهديد به قتل منافقين ذره‏اي نهراسيد و گفت: شهادت افتخار من است.
15ـ بارها به جبهه رفت و 14 خمپاره را بادعايي به هدف انداخت.
16ـ مي‏ گفت: دچار سردرد شديدي شدم خالصانه استغفار كردم براي هميشه سردردم خوب شد.