حاج محمد اهل امر به معروف و نهی از منکر بود، یعنی همیشه سعی در ارشاد و راهنمایی دیگران داشت، به خصوص در مورد نزدیکانش.
یادم می آید یک بار من خیلی راحت در یک مجلس مهمانی شروع کردم به غیبت کسی. وقتی از مجلس بر می گشتیم، محمد گفت: «می دانی که غیبت کردی. حالا باید برویم در خانه شان و تو بگویی این حرف ها را پشت سرش زده ای.»
گفتم: «این طوری که آبرویم می رود!»
گفت: «تو از بندگی خدا اینقدر می ترسی و خجالت می کشی، چرا از خدا نمی ترسی؟ »
این حرفش باعث شد من دیگر نه غیبت کننده باشم نه شنونده ی غیبت.

شهید محمد گرامی،رسم خوبان،ج30،ص73