مرحوم آيت الله شيخ احمد مجتهدي تهراني:
   درقديم وقتي كه سحر از كوچه اي عبور مي كردي صداي قرآن و مناجات مي شنيدي. مردم خودشان اذان مي گفتند. زمستان در برف و باران به پشت بام مي رفتند و اذان مي گفتند و مناجات مي كردند. سحرهاي قديم مثل شبهايي بود كه مي گويند برويد پشت بام الله اكبر بگوييد. خيلي صداي مناجات و گريه مي آمد. با اين وجود، هر خانه اي يك اتاق داشت به عنوان نمازخانه و حتي بعضي ها 2ساعت به اذان صبح مانده براي نماز شب و عبادت به آنجا مي رفتند و يك ساعت بعد از طلوع آفتاب بيرون مي آمدند، قرآن و مفاتيح هميشه در آن اتاق و كنار آنها بود.
   خلاصه قديمي ها اينطور بودند، نماز شب و قرآن و مناجات و زيارت عاشورا و نماز جماعت و امثال اين اعمال داشتند. مي ترسم چند سال ديگر بگويند علم پيشرفت كرده و صبح ها در تلويزيون يك نماز جماعت بگزارند و بگويند به همين اقتدا كنيد. همانطور كه در قديم، مردم اذان مي گفتند، و الان با پيشرفت علم، راديو و تلويزيون اذان مي گويند و مردم ديگر اذان نمي گويند.
   شخصي به من رسيد و گفت صبح ها در موقع اذان صبح، صداي بلندگوي مسجد شما، مارا اذيت مي كند، من هم از روي ناراحتي گفتم برو به كميته و نيروي انتظامي از دست خادم مسجد شكايت كن. كار به جايي رسيده كه مردم از صداي اذان ناراحت مي شوند.