چه قدر امروز به سپیده فردا نزدیک است .
این درس قرآن است که ” اگر حق آمد باطل نابود شدنی است .” درواقع باطل زمینه های فساد و نابودی را در نهان خود دارد . به این دلیل که اگر کسی خلاف قوانین و سنت های حاکم بر هستی پیش رود ، ناچار در معرض زوال است .
جمله ی زیر جای تدبر و تأمل زیاد دارد :
چه قدر امروز به سپیده فردا نزدیک است .
این جمله امید بخش ، از زبان مهربانی در تاریخ ثبت شده که رنج نسل ها را از گذشته های دور دیده ، و برای آن برنامه ریزی کرده و در نگاه و عمل ، همه آن ها را منظور داشته است .
آن نگاه مهربان ، علی علیه السلام است که چنین زیبا ، پایان تاریخ را به تصویر می کشد .
سرچشمه عشق علی علیه السلام ، محبت خالق هستی است .
بنابراین تسلط نهایی با حاکمیت حق و عدالت است ، زیرا که فطرت آدمی بر اساس حق پرستی سرشته شده و از طریق ظلم ستیزی ، دولت پایدار امام مهدی (عج) در عالم فراگیر شده . در نهایت سپیدی بر سیاهی پیروز می گردد.
به امید آن روز
( انتظار از دیدگاه اهل بیت علیهم السلام ، سکینه طاووسی ، ص 183)