امام حسن(علیه السلام)می گوید:هنگامی که ابن ملجم به امیرالمؤمنین علیه السلام ضربت زده بودوحضرت درحال تسلیم جان بود نزد وی رفتم.ناراحت شدم وبی تابی کردم.
حضرت فرمود:آیا بی تابی می کنی؟
گفتم:چگونه نکنم که شمارابه این حال می بینم؟
فرمود:آیاچهارچیزتوراآموزش ندهم که اگرآنهاراحفظ کنی سعادتمندمی شوی واگرضایع گردانی دنیا وآخرت ازدست تو می رود؟
فرزندم هیچ بی نیازی ای بزرگترازعقل وهیچ فقری همانند جهل وهیچ وحشتی شدیدتر ازخودپسندی وهیچ زندگی خوش گواراتر ازحُسن خلق نیست.

(نهج السعادة ،  7/127)