کشتار هر روزه فلسطینیان به‎دست شقی‎ترین مردمان روی زمین، کربلای شیعیان پاراچنار، کشتار‎ فجیع مسلمانان سوری در الحوله و حمص و دمشق، انفجار‎های پی در پی عراق و افغانستان، قحطی آب و غذا در سومالی، گاز‎های اشک‎آور و گلوله‎‎های پلاستیکی آل‎سعود که هر روز خرج شیعیان بحرین می‎شود، موشک‎‎های آمریکایی و صهیونیستی که بر سر الحوثی‎‎های یمن می‎بارد، حملات هوایی بی‎هدفی که هر روز بر سر مسلمانان افغانستان و پاکستان می‎ریزد و از قضا فقط غیرنظامیان و غیرطالبانی‎‎ها را به خاک و خون می‎کشد و صد‎ها جنایت دیگری که با هر روز زندگی مسلمانان عالم گره خورده؛ همه و همه برایمان تبدیل به عادت شده است!

انگار قرار است در آستانه هر ماه رمضان، شاهد یک فاجعه دیگر علیه مسلمانان باشیم. هنوزیادمان نرفته که سال گذشته، سومالی درگیر قحطی و خشکسالی بی‎سابقه‎اي شده بود و دفتر مقام معظم رهبری در همان روز‎های ابتدایی ماه رمضان در پیامی خواستار کمک به مسلمانان این کشور شدند؛ «… منطقه شاخ آفریقا و خصوصا کشور مصیبت‎زده سومالی شاهد یکی از دردناک‎ترین بحران‎‎های انسانی است که بر اثر خشکسالی و بروز قحطی و در سکوت و بی‎توجهی نهاد‎های بین‎المللی، جان میلیون‎‎ها مسلمان سومالیایی خصوصا زنان و کودکان در معرض تهدید قرار گرفته است. به همین منظور و با توجه به عنایت ویژه رهبر معظم انقلاب برای کمک به قحطی‎زدگان سومالی، از ملت نوع‎دوست و مسلمان ایران دعوت می‎شود تا در این ماه رحمت و برکت به کمک ملت مسلمان سومالی شتافته و کمک‎‎های نقدی و غیر‎نقدی خود را از طریق دستگاه‎های مسئول به‎دست مردم سومالی برسانند.»

این‎بار اما نوبت میانمار کشوری دورافتاده از منطقه اسلامی خاورمیانه رسیده است؛ جایی که مسلمانانش در اقلیت‎اند و شیعیانش جمعيتي کوچک‎تر در میان اقلیت مسلمان. نمی‎دانم که آیا قرار است بازهم رهبری وارد قضیه شوند و یا دانشجویان عدالتخواه و رسانه‎‎های انقلابی موجی ایجاد کنند تا شاید مسئولان کمی از خواب برخیزند یا چیز دیگر؛ اما آنچه که بر ما مسلم شده این است که امروز میانمار در میان غربت و سکوت قرار گرفته و چشمش به کمک مسلمانان جهان است. « سیعلم الذین ظلموا‎ ای منقلب ینقلبون…»