معمولا ما برای روز تولد دوستان عزیزمون سعی می کنیم بهشون هدیه بدیم. تمام سعی خودمون رو هم می کنیم تا این هدیه، ارزشمند و در خور شان دوست مون باشه. هر چقدر این دوست یا فامیل برامون عزیزتر باشه در انتخاب هدیه، ارزش مادی و معنوی، کادو کردن، جمله زیبایی که قراره روی کادو بنویسیم و… تمام دقت خودمون رو به کار می گیریم.
همه چیز رو از قبل مهیا می کنیم و برای روز تولد دوست مون برنامه ریزی می کنیم. اما ….

حدود 35روز به ولادت امام زمان ( عج ) مونده به نظر شما چه هدیه ای مناسبتره برای این امام عزیزی که در بین ما هستند و ناظر اعمال و رفتار ما هستند ؟

از امروز سی وپنج روز مونده به ولادت امام زمان عج الله تعالی فرجه…
با خودم فکر می کردم ما برای هرکسی که خیلی خیلی دوستش داریم، روز ولادتش حتما هدیه می خریم… اما چه هدیه ای براشون مناسب تره
شاید یک چله دعای عهد به نیت تعجیل در فرج . . .
شاید نمازهای اول وقت و با حضور قلب . . .
شاید شاد کردن دل یک مومن یا یک خانواده نیازمند . . .
و شاید هم چهل روز ترک کردن یک گناه . . .
شاید هم بالا بردن شناخت و معرفتمون نسبت به ایشان . . .
درسته هدیه های گرانی نیستند، اما مطمئنا نمیشه روی اونها قیمت گذاشت…

در جنگ جهانی اول در سال 1916 میلادی هنگامی که عده ای از سربازان انگلیسی در چند کیلومتری بیت المقدس مشغول سنگر گیری و حمله و آرایش نظامی بودند ، در دهکده کوچکی به نام « اونتره » یک لوح نقره ای پیدا کردند که حاشیه اش به جواهرات گرانبها مرصع و در وسطش ، خطوطی به حروف طلایی نگارش یافته بود. و چون آن را نزد فرمانده خود « میجرای این گریندل » بردند و هر چه کوشیدند نتوانستند از آن چیزی بهمند ولی دریافتند که این نوشته به زبان اجنبی بسیار قدیمی است و بالاخره این لوح ، به وسیله وی دست به دست گردید تا رسد به دست سرپرست ارتش بریتانیا « لیفتو نانت ، Liftonant   و  گلدستون Glad Stone   و ایشان هم آنرا به دست باستانشناسان بریتانیا سپردند پس از پایان جنگ در سال 1918 میلادی در باره لوح مذکور به تحقیق و بررسی پرداختند و کمیته ای تشکیل دادند که اساتید شناخت زبان های باستانی بریتانیا و آمریکا و فرانسه و آلمان و سایر کشورهای اروپایی جزء آن کمیته بودند . پس از چند ماه بررسی و تحقیق در سوم ژانویه در سال 1920 میلادی معلوم شد که این لوح مقدسی است به نام« لوح سلیمانی » و سخنانی از حضرت سلیمان علیه السلام را در بردارد که به الفاظ عبرانی قدیم نگارش یافته است و ما اکنون خود الفاظ لوح را با ترجمه اش در اینجا می آوریم :
از راست به چپ خوانده می شود :

منبع این مطلب : the book of languages نوشته tasulwadi صفحه 89 و تاریخ السنه نوشته عاصر صفحه 211 و اللسان قاهره صفحه 530
و اینک ترجمه لوح سلیمانی :
الله ، احمد ، ایلی ، باهتول ، حاسن ، حاسین
یاه احمد ! مقذا ، یاه ایلی ! انصطاه ، یاه باهتول ! اکاشئی ، یاه حاسن ! اضو مظع ، یاه حاسین ! بارفو ، امو سلیمان صوء عئخب زالهلاد اقتا ، بذت الله کم ایلی
یعنی :
ای احمد به فریادم رس ، یا علی مرا مدد فرمای ، ای بتول نظر مرحمت فرمای ، ای حسن کرم فرمای ، یا حسین خوشی بخش ، این سلیمان اکنون به این پنج بزرگوار استغاثه میکند و علی قدرة الله است

—————————————————————————————————————————————–

سایت های مفید :

www.valiasr-aj.com

www.fetrat.com

www.bahairesearch.ir

www.kindmother.ir

«وه که زیبا و باشکوه بود. همه فرشته‌ها در صفوفی منظم در برابر فرمان خدا تسلیم شدند و مقابل حضرت آدم پیشانی خشوع بر مُهر اخلاص گذاشتند. منظره‌ای بسیار حیرت‌انگیز و تحسین‌برانگیز بود. به قدری که زبان‌سخنرانان و قلم نویسندگان تا به امروز نتوانسته‌اند به قله ‌وصفش صعود کنند و هیچ پرنده‌ی خیالی نتوانسته همه ابعادش را بر بوم اندیشه‌اش بکشد. سراسر عرش را سکوت معنوی فراگرفت. در این میان شیطانِ شیدا همچنان تمام قد ایستاده بود. نگاهی به ملکوتیانِ گوش به فرمان می‌کرد و نگاهی به عظمت خدا. به او امر شد تو هم در برابر جانشین من، سر احترام به زمین بندگی بگذار. غُل غرور و زنجیر کبر تاب و توان هرکار مثبتی را از او گرفته بود. به دست و پا افتاد، شروع کرد به چک و چانه زدن. ندای رحمانی را شنید: در یک کلام، اگر خواسته یا حرف حسابی داری، شفاف بگو؟
خدایا! من غافل‌گیر شدم. من گُلواره کجا و آدم گِلواره کجا؟ به من یک «فرصتی» بده؛ مرا از این تکلیف معاف کن تا چنان عبادتی در محراب کبریای‌ات کنم که همه جن و انسان تا قیامت، انگشت حیرت به دهان گیرند و از«فکر انجامش» فرو مانند. قبولِ؟ و خداوند به او گفت: تو از یک معنای دقیق عبادت غافلی:

احساس گناه و وسواس
افراد وسواسی همگی اضطرابی هم هستند و احساس گناه بی دلیل یا خود مقصر بینی یکی از نشانه‌های این بیماری است. بنابراین کسی که احساس گناه دارد نباید روی آن حساب باز کند باید سریع آن را در سطل آشغال ذهن بیندازد تا بوی آن فرد را کلافه نکند و لذت زندگی او و دیگران را نگیرد. برخی احساس گناه می‌کنند می‌گویند من آدم پلید هستم که شیطان در من رسوخ کرده است اولاً باید بگوییم که همه وسواس‌ها ریشه در کار شیطان ندارد. برخی مسائل زیستی است و از اختیار ما خارج است ثانیاً گناه چاره اش تما است و بس و خدا خودش آغوشش را بار کرده منتظر است رجوع کنید آیه 53 زمر. ثالثاً چرا فکر کنیم پلیدیم اتفاقاً شیطان با انسان‌های معنوی که به خدا نزدیک ترند بیشتر کار دارد و تلاش دارد او را از راه خیر و پر برکتش باز دارد. این جا هم چاره غم خوردن نیست. از اذکار دینی می توانیم کمک بگیریم مانند آیت الکرسی، سوره فلق و سوره ناس، ذکر لااله الا الله، ذکر لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم. ذکری که با توجه ادا شود،لیوان ذهن ما را از افکار مزاحم خالی می‌کند و با کلمات مقدس پر می‌کند و ما را به منبع قدرت و امنیت و آرامش و عشق متصل می‌کند.
وسواس شدید به اتاق ذهن ما بدون اجازه و زنگ و در زدن وارد می‌شود. من از این که وسواس بی حیا مزاحم شده نباید احساس گناه کنم باید در فکر این باشم که دمش را بگیرم و برونش بیندازم. وسواس که بی اختیار وارد ذهن می شود مانند خمیازه ، گرسنگی و خواب از دست من خارج است پس با ورودش نباید خودم را سرزنش کنم این سرزنش های بی دلیل کودک روان ما را ناراحت و مضطرب می‌کند وقتی کاری بدون اختیار باشد معنی ندارد بگوییم خوب است یا بد و گناه. پس چه باید کرد؟ باید به جای تمرکز بر ضعف ها از نقاط قوت مان برای رفع ضعف کمک بگیریم.

ادامه دارد…

بهشت و جهنم همینجاست
کافیست نگاه کنیم زندگی را برای چه کسانی بهشت میسازیم و برای چه کسانی جهنم

خدایا

مارو ببخش که در کار خیر

یا “جار” زدیم

یا “جا” زدیم

یادمان باشد :
جواب کینه را، با کمتر از مهر؛
و جواب دورنگی را با کمتر از صداقت ندهیم …