احساس گناه و وسواس
افراد وسواسی همگی اضطرابی هم هستند و احساس گناه بی دلیل یا خود مقصر بینی یکی از نشانه‌های این بیماری است. بنابراین کسی که احساس گناه دارد نباید روی آن حساب باز کند باید سریع آن را در سطل آشغال ذهن بیندازد تا بوی آن فرد را کلافه نکند و لذت زندگی او و دیگران را نگیرد. برخی احساس گناه می‌کنند می‌گویند من آدم پلید هستم که شیطان در من رسوخ کرده است اولاً باید بگوییم که همه وسواس‌ها ریشه در کار شیطان ندارد. برخی مسائل زیستی است و از اختیار ما خارج است ثانیاً گناه چاره اش تما است و بس و خدا خودش آغوشش را بار کرده منتظر است رجوع کنید آیه 53 زمر. ثالثاً چرا فکر کنیم پلیدیم اتفاقاً شیطان با انسان‌های معنوی که به خدا نزدیک ترند بیشتر کار دارد و تلاش دارد او را از راه خیر و پر برکتش باز دارد. این جا هم چاره غم خوردن نیست. از اذکار دینی می توانیم کمک بگیریم مانند آیت الکرسی، سوره فلق و سوره ناس، ذکر لااله الا الله، ذکر لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم. ذکری که با توجه ادا شود،لیوان ذهن ما را از افکار مزاحم خالی می‌کند و با کلمات مقدس پر می‌کند و ما را به منبع قدرت و امنیت و آرامش و عشق متصل می‌کند.
وسواس شدید به اتاق ذهن ما بدون اجازه و زنگ و در زدن وارد می‌شود. من از این که وسواس بی حیا مزاحم شده نباید احساس گناه کنم باید در فکر این باشم که دمش را بگیرم و برونش بیندازم. وسواس که بی اختیار وارد ذهن می شود مانند خمیازه ، گرسنگی و خواب از دست من خارج است پس با ورودش نباید خودم را سرزنش کنم این سرزنش های بی دلیل کودک روان ما را ناراحت و مضطرب می‌کند وقتی کاری بدون اختیار باشد معنی ندارد بگوییم خوب است یا بد و گناه. پس چه باید کرد؟ باید به جای تمرکز بر ضعف ها از نقاط قوت مان برای رفع ضعف کمک بگیریم.

ادامه دارد…