معاویه چهل سال زمینه درست می‌کرد برای نابود کردن اسلام عزیز و امام حسین«سلام‌الله‌علیه» این قضیه چهل ساله معاویه را با این شهادت و اسارت نابود کرد. بنی امیه ریشه عجیبی پیدا کرده بودند و به قول قرآن، شجره خبیثه ریشه‌دار و شاخه‌دار شده بود و میوه‌های حنظل برای فریب مردم و آقا امام حسین این درخت را از بیخ و بن کندند. یک سال طول نکشید، بنی امیه به طور کلی نابود شد و پسر یزید هم او را نابود کرد. یزید در همان سال‌های اول به درک واصل شد و پسر را خلیفه کردند و پسر رفت برای اینکه به او تبریک خلافت گویند و او گفت: مردم خدا لعنت کند معاویه و خدا لعنت کند پدرم را که غصب خلافت کردند و خلیفه، امام چهارم در مدینه است و بالاخره آمد و اعتصاب غذا کرد و مُرد. یعنی بنی امیه نابود شد. بعد بنی مروان جلو آمدند و آنها شاخه‌ای از بنی امیه بودند و اما نتوانستند کار کنند. خیلی کشت و کشتار کردند برای اینکه این شجره خبیثه را نگاه دارند، اما نشد. از زمانی که امام حسین انقلاب کرد تا وقتی که مروانیان از بین رفتند به دست ایرانی‌ها، بیست انقلاب واقع شد. انقلاب پس از انقلاب تا بالاخره مروانیان هم به دست ایرانی‌ها نابود شدند، اما همان سال اول امام حسین کار خودش را کرد. در همان سال اول انقلاب شروع شد و همه این بیست انقلاب برای اسلام عزیز بود، برای ریشه کن کردن ظلم و این شجره خبیثه بود. معلوم است این کار واجب بود بر امام حسین که بکند و کرد. واجب بود که این اسارت متحقّق شود و شد. و الحمدلله امام حسین «سلام‌الله‌علیه» توانست شجره خبیثه را نابود کند، آنکه میوه‌هایش حنظل بعد از حنظل بود و بالاخره شجره طیبه قرآن را میوه‌دار و ریشه‌دار و شاخه‌دار کند و به قول قرآن «تُؤْتِي أُکُلَهَا کُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا …»[5].

معلوم است از کسانی که تأثیر عجیبی در این انقلاب داشتند، حضرت اباالفضل«سلام‌الله‌علیه» بود و از کسانی که تأثیر عجیبی روی این انقلاب داشتند، یکی حضرت زینب«سلام‌الله‌علیها» و یکی هم امام چهارم بود. پروردگار عالم نیز همه چیز را جفت و جور می‌کرد. اگر آقا امام چهارم مریض نبودند، در کربلا شهید می‌شدند؛ اما باید آقا امام چهارم مریض باشند و قضیه کربلا تمام شود و آقا امام چهارم قافله سالار و زینب مظلومه قافله سالار و در این اسارت، این شجره خبیثه را می‌کندند و ریشه‌ها و شاخه‌هایش را می‌بریدند. تا اینکه اسارت تمام شد.

ذکر من، تسبیح من، ورد زبان من علی است

جان من، جانان من، روح و روان من علی لست

تا علی (ع) دارم ندارم کار با غیر علی

شکر لله حاصل عمر گران من علی است

میلاد امام علی(ع) مبارک باد

********

امام علی علیه السلام فرمودند:

العِلمُ وَراثَهٌ کَریمَهٌ ، وَ الادابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَهٌ ، وَ الفِکرُ مِرآهٌ صافِیَهٌ؛

علم میراث گرانبهائی است و ادب لباس فاخر و زینتی است و فکر آئینه ای است صاف.

نهج البلاغه،ص469

جمعیت فوج فوج خودش را به فرودگاه می‏رساند. ایران دریایی شده بود خروشان که می‏خواست در اقیانوس قلب تو حل شود. چشم‏ها آسمان را نگاه می‏کرد هم‏چون منجمّی که می‏خواهد مهم‏ترین ستاره را پس از سال‏ها دوباره رصد کند.
ایران قلبی شده بود که هر لحظه در انتظار این واقعه سرنوشت‏ساز می‏تپید. خیابان‏ها با دسته گل‏های مردم تزئین شده بود…
زمین از شور این دیدار در پوست خود نمی‏گنجید. آسمان آن‏قدر پاک نفس می‏کشید که گویی آزادترین لحظه را به خود می‏بیند. زمان، دوران ستم را به عقب و عقب‏تر می‏راند تا به آخرین دقایق خود برساند. عقربه ‏ها هم انگار طاقت حتی یک دقیقه را نداشتند. همه چیز و همه کس می‏خواست زودتر خود را به لحظه موعود برساند. به آن لحظات باشکوه، به آن لحظات به یاد ماندنی، لحظه دیدار یک پیر با مریدانش، لحظه پیوستن دریا به اقیانوس، لحظه رهایی پرندگان، لحظه شکستن زنجیرها، لحظه به پایان رسیدن سال‏های دوری و غربت.
آری، تو آمدی با آن نگاه نافذت، با همان ابهت همیشگی‏ات و با آن کلام شیوایت.
ای روح بلند، خدا را در تمام زندگی‏ت دیدیم و پاکی را در تمام وجودت یافتیم. ای سراسر پاکی؛ ای سراسر ایمان! نمی‏دانم آن لحظه‏ای که آرام در آسمان خدا پرواز می‏کردی، چه نیرویی ترس را در نظرت هیچ شمرد؟ و چه قدرتی تو را هم‏چون پرنده‏ای سبکبال به آشیانه رساند؟ آن روز فوج فوج مردم مرواریدهای اشکشان را تقدیم تو می‏کردند و تنها حضور تو، پاسخ این همه اشتیاق بود.
آرام و مهربان از پلّه‏های هواپیما پایین آمدی؛ قدم در بوستانی می‏گذاشتی که باغبان گل‏هایش خودت بودی. آری! این‏ها همان «یاران در گهواره‏اند» که امروز با پای برهنه سر از پا نمی‏شناسند. این‏ها همان جوانانی هستند که «امید و آینده این کشورند».
ای میله‏ای سرد تحکّم خدا حافظ …

ابن سيار گويد: هارون رشيد براى على بن يقطين جامه فرستاد كه در ميان آنها دراعه‏اى از خز كه مخصوص پادشاهان بود وجود داشت، على بن يقطين اين لباس گرانبها را با مقدارى اموال ديگر كه از خمس مالش بود خدمت موسى بن جعفر عليهما السّلام فرستاد، هنگامى كه اين هدايا را خدمت آن جناب بردند وى پولها را با لباسها قبول كرد و ليكن دراعه را پس فرستاد، و براى على بن يقطين سفارش كرد كه اين دراعه را نزد خود محفوظ بدار كه روزى به آن نيازمند خواهى شد.
على بن يقطين از اين قضيه بشك افتاد و نفهميد جريان دراعه از چه قرار است پس از چند روز كه از اين قضيه گذشت على بن يقطين بيكى از غلامانش خشمگين شد و او را از خدمتش بيرون كرد، غلام فورا نزد هارون رفت و از وى سعايت كرد.
غلام به هارون گفت: على بن يقطين به امامت موسى بن جعفر معتقد است، و همواره خمس مالش را براى وى ميفرستد، و اكنون دراعه امير المؤمنين را براى موسى ابن جعفر فرستاده است، هارون از اين موضوع بسيار خشمگين شد و گفت: من اينك اسرار اين قضيه را فاش خواهم ساخت.
هارون امر كرد على بن يقطين را احضار كردند، هنگامى كه وى در مقابل هارون ايستاد گفت: دراعه‏اى را كه بتو هديه كردم در كجا است؟ گفت: دراعه اكنون در منزلم در ميان صندوق مخصوصى قرار دارد و او را معطر كرده و مانند گوهر گرانبهائى محفوظ ميدارم و هر روز بعنوان تبرك بر وى نگاه ميكنم و بار ديگر در جاى خودش قرار ميدهم.
هارون گفت: بفرست بياورند، على بن يقطين يكى از خدمت‏كارانش را فرستادند و گفتند: اكنون برويد و فلان صندوق را كه در فلان اطاق است باز كنيد و دراعه را بياوريد، غلام رفت و بلافاصله دراعه را آورد و در مقابل هارون گذاشت، هنگامى كه هارون بر دراعه نگريست ديد همان دراعه‏ايست كه خودش به على بن يقطين هديه كرده است هارون در اين هنگام به خشم آمد، و امر كرد دراعه را باز به جاى اولش مراجعت دادند، و به على بن يقطين گفت: اينك برويد راحت باشيد پس از اين گفتار هيچ كس را در باره تو قبول نخواهم كرد، و امر كرد مقدارى جوائز به على بن يقطين دادند، و مرد ساعى را هم هزار تازيانه بزنند، و چون پانصد تازيانه بر وى زدند از دنيا رفت.

(زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام، عزیز الله عطاردی ، ص 411)

انسانهای آرمانی  و تاریخ ساز در بدو امر در خانه هایی به ظاهر کوچک  و در دامان مادرانی والامقام تربیت یافته اند و سپس طی مراحل رشد و کمال به عرضه ی جهانی پا گذاشته و تاریخ ملت ها را رقم زده اند.

خانه ها و خانواده های ولائی

برای داشتن یک خانوا ده ی مهدوی و ولائی درابتدا لازم است،خانواده ای خدایی داشت.

خانه ولایی از طرفی خانه ای است که به نور قرآن واهل بیت(ع) و ارزش های والای الهی روشن بوده،و از طرفی خانه ای است که از عوامل آسیب زای معنوی پاک می باشد.

برخی از مواردی که سبب بی برکتی معنوی خانه و اهل آن می شود عبارتند از:

1-خیانت،دزدی،شرابخواری و زنا

*پیامبراکرم(ص) فرمودند:«چهارچیزاست که اگر یکی از آنها به خانه ای وارد شود آن را ویران می کند و(آن خانه دیگر)ازبرکت آباد نخواهد شد: خیانت،دزدی، شرابخواری وزنا»

میزان الحکمة،ح 7651

2- وجودسگ

*پیامبراکرم(ص) فرمودند:«جبرئیل نزد من آمد وگفت:ما فرشتگان در خانه ای که سگ درآن باشد وارد نمی شویم.»

بحار،ج 62،ص53

3- موسیقی حرام

*امام صادق(ع) فرمودند:«خانه ی موسیقی(که همیشه در آن صدای موسیقی حرام به گوش می رسد)از بلای ناگهانی امنیت ندارد ودعا در آن مستجاب نیست و هیچ فرشته ای به آن داخل نمی شود.»                        وسائل الشیعه،ج17،ص30

برخی ازعوامل معنوت زا عبارتند از:

ادامه »

ابوبصیرمی گوید:با امام باقرعلیه السلام به مسجد مدینه واردشدیم،مردم در رفت وآمدبودند.امام به من فرمود:ازمردم بپرس آیا مرامی بینند؟

ازهرکه پرسیدم آیا امام رادیده ای پاسخش منفی شنیدم،

درحالی که امام درکنارمن ایستاده بود.دراین هنگام یکی از دوستان حقیقی آن حضرت «ابوهارون»که نابینا بود به مسجد درآمد.

امام فرمود:ازاونیزبپرس.

ازابوهارون پرسیدم:آیا ابوجعفر را دیدی؟

فوراًپاسخ داد:مگرکنارتونایستاده است؟

گفتم:ازکجا دریافتی؟

گفت:چگونه ندانم درحالی که اونور رخشنده یی است. ص.ض

منبع:بحارالانوارج46 ص243 به نقل ازخرائج راوندی

به نقل ازکتاب پیشوای پنجم امام محمدباقرعلیه السلام،هیئت تحریریه مؤسسه در راه حق،ص6

امام محمدباقرعلیه السلام درجمعه اولین روزماه رجب سال 57هجری درشهرمدینه چشم به جهان گشود.ازآن حضرت ازدومنتسب به رسول الله وامیرالمؤمنین بود ازناحیه پدر به امام حسین علیه السلام وازناحیه مادر به امام حسن علیه السلام انتساب داشت.

درشأن امام محمدباقرگفته شده که اونمونه والائی ازهاشمیان،علویان وفاطمیان بودوراستگوترین لهجه ها وجذابترین چهره ها وبخشنده ترین انسانهابه شمار می رفت.

امام تنها درزمینه های علوم اسلامی تبهرنداشت،بلکه شخصیتی چند بعدی بود.

درآن دوران رومیان برسکه های خود،نقش صلیب راحک کرده بودند وبه سبب رواج این سکه ها درمیان مسلمانان،عقاید مسیحیت رااز روی سکه ها محوکند،امپراطور روم تهدیدکردکه دراین صورت دستور خواهد داد،بر روی سکه ها دشنام به پیامبراسلام صلی الله علیه وآله وسلم حک نمایند.

عبدالملک که ناتوان شده بودازامام باقرعلیه السلام یاری جست.امام با آشناکردن مسلمانان باصنعت ضرب سکه وروش تهیه آن،مسلمانان را ازنیازمندی به روم،رهایی دادند.

امام باقرعلیه السلام می فرمایند:

مصافحه کردن کدورتهای درونی را ازبین می برد وگناهان دو طرف را ازبین می برد.

میلاد باسعادت امام محمدباقرعلیه السلام وماه رجب به تمام عاشقان ومحبان ویاران امام وماه رجب تبریک عرض می کنم.

منبع:کتاب سیره علمی امام محمدباقرعلیه السلام،سیّدکاظم ارفع ،صص5.6