پیوند: http://www.jamejamonline.ir/papertext.aspx?newsnum=100819413289

امشب قرار است دل‌هايمان را دو پاره كنيم؛ پاره‌اي از آن را بفرستيم به شهر بي‌وفاي كوفه كه مردمش هيچ‌وقت با مولايمان علي(ع) همراه و همدل نبودند و رياكاري‌شان، آنها را واداشت تا سحر نوزدهم رمضان با ضربه شمشير، فرق علي(ع) را بشكافند؛ ضربه‌اي كه امشب حضرت امير را از پاي درمي‌آورد.

آري امشب پاره‌اي از دل ما در حرم مولايمان براي مظلوميت او مي‌گريد و پاره ديگرش به درگاه خداوندگار مي‌رود تا در شبي كه از هزار شب برتر است، در شبي كه شب «قدر» است، از خداي رحمان طلب مغفرت كند. امشب زمزمه يا الله، يارحمان، ياعماد، يا معين و… بر لبانمان جاري مي‌‌شود تا شايد كه زنگار از دلمان زدوده شود و چند صباح ديگر عمر را در سايه رحمانيت خداوند سپري كنيم. شب قدر از هزار شب برتر است، شب قدر شبي است كه علي(ع) بعد از سال‌ها تضرع به ديدار خداوندش رفته است، شب قدر شبي است…

* دعا برای فرج امام زمان(ارواحنافداه)

* دعا برای عافیت

* دعا برای حُسن عاقبت

* دعا برای کسب تقوا

* دعا برای رفع صفات رذیله

* دعا برای تقرّب الی الله

* دعا برای رفع مشکلات اجتماعی و شخصی

زنى به حضور حضرت داوود (علیه السلام ) آمد و گفت : اى پیامبر خدا پروردگار تو ظالم است یا عادل؟
داوود (علیه السلام ) فرمود: خداوند عادلى است که هرگز ظلم نمى کند. سپس فرمود: مگر چه حادثه اى براى تو رخ داده است که این سؤال را مى کنى؟ زن گفت : من بیوه زن هستم و سه دختر دارم ، با دستم، ریسندگى مى کنم ، دیروزشال بافته خود را در میان پارچه اى گذاشته بودم و به طرف بازار مى بردم، تا بفروشم، و با پول آن غذاى کودکانم را تهیه سازم، ناگهان پرنده اى آمد و آن پارچه را از دستم ربود و برد، و تهیدست و محزون ماندم و چیزى ندارم که معاش کودکانم را تامین نمایم .
هنوز سخن زن تمام نشده بود، در خانه داوود را زدند، حضرت اجازه وارد شدن به خانه را داد، ناگهان ده نفر تاجر به حضور داوود (علیه السلام ) آمدند، و هر کدام صد دینار (جمعا هزار دینار) نزد آن حضرت گذاردند و عرض کردند: این پولها را به مستحقش بدهید. حضرت داوود (علیه السلام ) از آن ها پرسید: علت این که شما دست جمعى این مبلغ را به اینجا آورده اید چیست ؟
عرض کردند : ما سوار کشتى بودیم ، طوفانى برخاست ، کشتى آسیب دید، و نزدیک بود غرق گردد و همه ما به هلاکت برسیم ، ناگهان پرنده اى دیدیم ، پارچه سرخ بسته ای سوى ما انداخت ، آن را گشودیم ، در آن شال بافته دیدیم ، به وسیله آن ، موردآسیب دیده کشتى را محکم بستیم و کشتى بى خطر گردید و سپس طوفان آرام شد و به ساحل رسیدیم ، و ما هنگام خطر نذر کردیم که اگر نجات یابیم هر کدام صد دینار، بپردازیم ، و اکنون این مبلغ را که هزار دینار از ده نفر ما است به حضورت آورده ایم ، تا هر که را بخواهى، به او صدقه بدهى.
حضرت داوود (علیه السلام ) به زن متوجه شد و به او فرمود: پروردگار تو در دریا براى تو هدیه مى فرستد، ولى تو او را ظالم مى خوانى؟ سپس ‍ هزار دینار را به آن زن داد، و فرمود: این پول را در تامین معاش کودکانت مصرف کن، خداوند به حال و روزگار تو، آگاهتر از دیگران است.

و اوست آن كس كه براى شما گوش و چشم و دل پديد آورد. چه اندك سپاسگزاريد.
سوره مؤمنون - آیه 78

یک مردِ روحانی، روزی با خداوند مکالمه ای داشت: “خداوندا! دوست دارم بدانم بهشت و جهنم چه شکلی هستند؟”

خداوند آن مرد روحانی را به سمت دو در هدایت کرد و یکی از آنها را باز کرد؛ مرد نگاهی به داخل انداخت. درست در وسط اتاق یک میز گرد بزرگ وجود داشت که روی آن یک ظرف خورش بود؛ و آنقدر بوی خوبی داشت که دهانش آب افتاد!

افرادی که دور میز نشسته بودند بسیار لاغر مردنی و مریض حال بودند. به نظر قحطی زده می آمدند. آنها در دست خود قاشق هایی با دسته بسیار بلند داشتند که این دسته ها به بالای بازوهایشان وصل شده بود و هر کدام از آنها به راحتی می توانستند دست خود را داخل ظرف خورش ببرند تا قاشق خود را پُر کنند. اما از آن جایی که این دسته ها از بازوهایشان بلند تر بود، نمی توانستند دستشان را برگردانند و قاشق را در دهان خود فرو ببرند

مرد روحانی با دیدن صحنه بدبختی و عذاب آنها غمگین شد. خداوند گفت:

“تو جهنم را دیدی !”

آنها به سمت اتاق بعدی رفتند و خدا در را باز کرد. آنجا هم دقیقا مثل اتاق قبلی بود. یک میز گرد با یک ظرف خورش روی آن، که دهان مرد را آب انداخت!

افرادِ دور میز، مثل جای قبل همان قاشق های دسته بلند را داشتند، ولی به اندازه کافی قوی و تپل بوده، می گفتند و می خندیدند. مرد روحانی گفت: “نمی فهمم!”
خداوند جواب داد: “ساده است! فقط احتیاج به یک مهارت دارد! می بینی؟ اینها یاد گرفته اند که به همدیگر غذا بدهند، در حالی که آدم های طمع کار تنها به خودشان فکر می کنند!”

نوشته شده توسط بی نشان

اثرات دنیوی استغفار:
1:استغفار باعث حل مشکلات می شود:روایت شده است:مردى خدمت امام حسن مجتبى علیه السلام آمد و از قحطى و گرانى به آن حضرت شکایت نمود،پس حضرت به او فرمود:از خدا طلب آمرزش کن،و مرد دیگرى آمد و به آن حضرت از فقر و تهى دستى شکایت کرد،پس حضرت به او هم فرمود از خداوند جهت گناهان خود استغفار و طلب آمرزش نما،و مرد دیگرى آمد و به آن حضرت عرض کرد از خدا بخواه و دعا کن که خداوند پسرى به من لطف فرماید،پس به او هم فرمود:از خدا طلب آمرزش نما،پس ما«حضار مجلس»به آن حضرت عرض کردیم:مردانى چند خدمت شما آمدند و از گرفتاری هاى گوناگون شکایت داشتند و تقاضاى مختلفى نمودند و شما همه آن ها را به استغفار و طلب آمرزش امر فرمودى،پس حضرت فرمود:من این را از پیش خود نگفتم و همانا در این باره از فرموده خداوند در قرآن پند گرفتم و استفاده نمودم که خداوند فرموده:از پروردگار خود طلب آمرزش نمائید همانا او بسیار آمرزنده است تا آن که از آسمان بر شما باران پشت سر هم بفرستد و شما را به مال و ثروت ها و پسرها کمک و مدد فرماید،و براى شما باغ ها و نهرها قرار دهد«1»
2:استغفار باعث تواضع می شود:تواضع درختی است که میوه اش دوستى و جلب محبت دل ها است و میوه درخت تکبّر و خود برتربینى،کینه و عداوت و دشمن‏ سازى است،کسی که دوست دارد ریشه این درخت در دلش کاشته شود باید از درِ استغفار وارد شود همان گونه که از امام سجاد علیه السلام نقل شده است که حضرت فرمودند:
هر کس بگوید استغفر اللَّه و اتوب الیه بزرگی فروش و ستمگر نیست،بزرگى فروش کسى است که اصرار به گناه می ورزد و هواى نفسش بر او غالب است و دنیاى خود را بر آخرتش مقدم می دار«2»
3:استغار جلا دهنده قلب است:اگر سری به بازار مس گری زده باشید می بیند که افرادی با سیم های آهنی مشغول سفید کردن مس های زنگ خورده هستند،دل آدمی هم بر اثر گناهان مانند همین ظرف ها سیاه می شود و استغفار کردن می تواند آن را جلا دهد همان گونه که از رسول گرامی اسلام این گونه نقل شده است که حضرت فرمودند:
دل ها نیز مانند مس زنگ مى ‏گیرد،آن را به وسیله استغفار جلا دهید«3»
4:استغفار باعث ایمنی از مکر شیطان می شود:یکی از دشمنان واقعی هر انسانی شیطان می باشد.شیطان قسم خورده است که تمام تلاشش را می کند تا انسان ها را از راه راست منحرف سازد و او را به گمراهی بکشاند،حال خداوند برای انسان وسیله هایی قرار داده است که بتواند به وسیله آن ها در مقابل این دشمن قسم خورده مبارزه نماید یکی از این وسلیه ها استغفار می باشد،همان گونه که از رسول گرامی اسلام نقل شده است که حضرت فرمودند:
سه نفرند که از شر شیطان و لشکرش در امانند. ذکر گویندگان براى خدا: گریه‏ کنندگان از ترس خدا،استغفار کننده گان در سحرگاه«4»
استغفار..گل زیبا.
منابع:
1: عن الربیع بن صبیح، إنّ رجلا أتى الحسن علیه السّلام فشکا إلیه الجدوبة، فقال له الحسن علیه السّلام: إستغفر اللّه، و أتاه آخر فشکى إلیه الفقر، فقال علیه السّلام له: إستغفر اللّه، و أتاه آخر فقال له ادع اللّه أن یرزقنی إبنا، فقال علیه السّلام له: إستغفر اللّه، فقلنا أتاک رجال یشکون أبوابا و یسألون أنواعا فأمرتهم کلّهم بالاستغفار، فقال: ما قلت ذلک من ذات نفسی، إنّما اعتبرت فیه قول اللّه: اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّار**یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً**وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهاراً **«آدرس روایت:وسائل الشیعه ج 7 ص 177 و آدرس آیات:سوره نوح از آیه 10 تا 12»
2:قال علی ابن الحسین علیه السلام:مَنْ قَالَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ فَلَیْسَ بِمُسْتَکْبِرٍ وَ لَا جَبَّارٍ إِنَّ الْمُسْتَکْبِرَ الَّذِی یُصِرُّ عَلَى الذَّنْبِ الَّذِی قَدْ غَلَبَهُ هَوَاهُ فِیهِ وَ آثَرَ دُنْیَاهُ عَلَى آخِرَتِ«مستدرک‏الوسائل، ج5، ص402»
3:إِنَّ لِلْقُلُوبِ صَدَأً کصَدَإِ النُّحَاسِ فَاجْلُوهَا بِالِاسْتِغْفَارِ«بحارالأنوار، ج90، ص284»
4:َثَلَاثَةٌ مَعْصُومُونَ مِنْ إِبْلِیسَ وَ جُنُودِهِ الذَّاکِرُونَ لِلَّهِ وَ الْبَاکُونَ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَغْفِرُونَ بِالْأَسْحَار«مستدرک‏ الوسائل، ج12، ص 146»

يكي از اصحاب علي (ع) نقل مي كند: عربي خدمت اميرالمؤمنين(ع) آمد و عرض كرد:يا مولا من مردي عيالمند وفقير هستم و مالي كه زندگي مرا كفايت كند ،ندارم.حضرت فرمود:اي برادر چرا استغفار نمي كني تا حالت نيكو شود؟عرض كرد:زياد استغفار مي كنم ،اما تغييري در زندگي ام پيدا نشده است.حضرت فرمودند؛ خداي متعال ميفرمايد:

استغفروا ربّكم انّه كانَ غفّاراً يُرسل السماء عليكُم مِدراراً و يُمدِدكم باموال ٍو بنينَ و يَجعَل لكم جنّاتٍ و يجعل لكم اَنهاراً ” (1)

به درگاه خداوند توبه كنيد و آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است[استغفاركنيد] تا رحمت فراوانش را بر شما فرود آوردو شما را با ثروت و اولاد مدد فرمايد،و باغها و نهرهاي جاري به شما عطا كند.

يعني چون به گناه بودن بعضي از اعمالت آگاه نيستي استغفار تو ناقص است چون از آنها استغفار نمي كني. سپس فرمود: اينك به تو استغفاري مي آموزم كه اگر آن را بخواني خدا به تو وسعت رزق عطا مي كند. امام حسين(ع) فرمود:سال بعد اعرابي به خدمت حضرت آمد و عرض كرد :يا اميرالمؤمنين خداوند به من نعمت هاي زيادي عطا فرمود.آنقدر كه محلي براي نگهداريشان ندارم.
حضرت فرمودند:اي برادر عرب ،قسم به آن خدايي كه محمد(ص) را به نبوت برگزيد،بنده اي نيست كه با اين دعا به درگاه خدا استغفار كند ،مگر آنكه خداي متعال به بركت آن گناهانش را آمرزيده ،حوائجش را برآورده كند و به مال و اولادش بركت عطا فرمايد.

1-سوره نوح ،آيه 10

صلّی الله علیک یا ولی العصر ادرکنی
ايها الناس من فطر منكم صائما مؤ منا فى هذا الشهر كان له بذلك عندالله عتق رقبة و مغفرة لما مضى من ذنوبه قيل يا رسول الله فليس نقدر على ذلك فقال صلى اللّه عليه و آله اتقوا النار و لو بشق تمرة اتقوا النار ولو بشربة من ماء.

اى گروه مردم ! هر كس از شما در اين ماه روزه دارى را افطار دهد؛ خداى تعالى پاداش عملش را ثواب يك بنده آزاد كردن و آمرزش گناهان گذشته او قرار خواهد داد. فردى گفت : يا رسول الله ! همه ما كه توانايى افطار دادن نداريم . حضرت فرمود: از آتش جهنم بپرهيزيد، گرچه به دادن نصف دانه خرما باشد (اگر اين را هم نداريد) به دادن شربت آب ساده اى باشد.
مرحوم مجلسى در بحارالانوار، چند روايت در ثواب افطار دادن در ماه رمضان ، بيان فرموده از جمله از ابى بصير از امام صادق عليه السلام چنين نقل مى كند:
قال ايما مؤمن اطعم مؤ منا ليلية من شهر رمضان كتب الله له بذلك مثل اجر من اعتق ثلاثين نسمة مؤ منة و كان له بذلك عندالله دعوة مستجابة.

هر مؤ منى كه مومن ديگرى را در شب ماه رمضان افطار دهد، خداوند براى او ثواب آزاد كردن سى بنده مى نويسد، و در نزد خدا براى او يك دعا مستجاب خواهد بود.
در روايت ديگرى آن حضرت مى فرمايد:
من تصدق فى شهر رمضان بصدقة ، صرف الله عنه سبعين نوعا من البلاء.
هر كس در ماه رمضان ، صدقه اى دهد، خداوند هفتاد نوع بلا از او دور خواهد كرد.
موسى بن بكر از حضرت موسى بن جعفر عليه السلام چنين نقل مى كند:
قال فطرك اخاك الصائم افضل من صيام.
ثواب افطار دادن برادر مؤ منت برتر است از روزه گرفتنت.
روايت ديگرى است از محاسن برقى از امام صادق عليه السلام كه ترجمه اش را نقل مى كنم :
حضرت فرمود: جدم امام زين العابدين عليه السلام روزى كه روزه مى گرفت ، دستور مى داد گوسفندى ذبح كنند و آن را تكه تكه نموده بپزند. هنگام عصر كه مى شد حضرت به ديگ ها سر ميزد تا بوى آن را استشمام كند؛ در حاليكه روزه بود، سپس مى فرمود: ظرف ها را بياوريد، براى خانواده فلان اين ظرف را پر كنيد، براى خانواده فلان اين ظرف را پر كنيد. همينطور براى همه سفارش مى كرد كه ببرند تا غذا تمام مى شد. آن وقت حضرت خود با نان و خرما افطار مى كرد.

منبع: بحارالانوار، ج 96، ص 316-