.امام على عليه السلام می فرمایند:

آفت عالمان، حبّ رياست است.

آفت زمام داران، ضعف سياست (تدبير) است.

آفت لشكر، سرپيچى از فرماندهان است.

آفت تمرين و رياضت، چيره شدن عادت است.

آفت رعيت، نافرمانى كردن است.

آفت پارسايى، كمىِقناعتاست.

آفت قاضيان، طمع است.

آفت اشخاص عادل، كمىِ پارسايى است.

آفت [شخص] شجاع، وا نهادن دورانديشى و احتياط است.

آفت قدرتمند، ناتوان شمردن دشمن است.

آفت بردبارى، خوارى است.

آفت بخشش، تأخير و تعلّل ورزيدن است.

آفت صرفه جويى، بخل است.

آفت هيبت و شكوه، شوخى است.

آفت جستجو، كامياب نشدن است.

منبع:میزان الحکم،ج1،ص180