9
اردیبهشت
آه یا فاطمه(سلام ا.. علیها)
مي خواهم از پرپر شدن گلي بنويسم كه نداي هل من ناصر اما زمانش را لبيك گفت. از ذره ذره آب شدن شمع وجودش
در پاسداري از ولايت.
آن بانوي بزرگواري كه پيامبر رحمت صلي الله عليه و آله درباره اش فرمود :” فاطمه پاره ي تن من است هر كس او را بيازارد مرا آزرده است.”
او كه بهترين صفت زن بودن را در اين مي دانست كه نه مردي او را ببيند و نه او مردي را، چه شد كه همراه كودكان خود از در اين خانه به آن خانه مي رفت؟
چه چيز مهمي را به مردم يادآوري مي كرد؟ اگر حقيقتي بود چرا كتمانش مي كردند؟ و اگر چيزي نبود عصمت پيامبري به دنبال چه سرگردان كوچه ها شده بود؟
ليكن حقيقت را مي شد از چوب نيم سوخته اي فهميد كه از اقرباني خبر مي داد! قرباني طفل شش ماهه ي درون، در راه ولايت علي نه به اين خاطر كه علي همسر يا پدر فرزندانش بود، بلكه به اين خاطر كه ولي و صاحب اختيارش بود.
پر بهاتر از جان آدمي در زندگي چيست؟ ياس احمدي آن را نيز در راه پاسداري از ولايت فدا نمود و به آغوش پر مهر پدر، پر كشيد.
اللهم العن الجبت و الطاغوت
” نجمه مصلائی”
خیلی عالی نوشتید ممنون از مطالبتون
سلام دوست عزیز
خدا قوت به امید زیارت بقیع
التماس دعا
امام علی علیه السلام :
خَيرُ العُلومِ ما أصلَحَكَ؛
بهترين دانشها، دانشى است كه تو را اصلاح كند.
غرر الحكم، ح4962
مطلب زیبایی بود دستتون درد نکنه
فرم در حال بارگذاری ...
فید نظر برای این مطلب