قرآن و اهل بيت عليهم السلام همانند دو بال پرنده اي هستند كه اگر هر دو يا يكي از آنها نباشد پرواز به سوي سعادت و كمال امكان پذير نخواهد بود.

قرآن و اهل بيت عليهم السلام همانند دو بال پرنده اي هستند كه اگر هر دو يا يكي از آنها نباشد پرواز به سوي سعادت و كمال امكان پذير نخواهد بود. معادله قرآن منهاي اهل بيت و اهل بيت جداي از قرآن در قاموس تشيّع معنا ندارد. هر جا سخن از اهلبيت باشد پشتوانه آن كلام وحي است و اگر سخن از وحي است، مفسر و ترجماني همانند اهل بيت عليهم السلام را مي طلبد. (1)
ارتباط تنگاتنگ اهل بيت عليهم السلام و قرآن آنچنان مستحكم است كه هر كسي با اندكي تأمل و بررسي آن را در مي يابد. آن گراميان در روز ولادت آيات وحي را زمزمه مي كردند و در طول حيات با آيات قرآن زندگي كرده و خودشان ناطق قرآن بودند. و در آخرين لحظات زندگي نيز با نغمه قرآن دار فاني را وداع مي كردند. حديث ثقلين يكي از روشن ترين دلائل اين ادعاست كه قرآن و اهل بيت عليهم السلام هرگز از هم جدا نخواهند شد. حضرت رسول صلي الله عليه وآله فرمود: “هُمْ مَعَ الْقُرآنِ وَ الْقُرآنُ مَعَهُمْ لا يُفارِقُونَهُ وَ لا يُفارقُهُمْ(2)؛ آنان (اهل بيت عليهم السلام) همراه قرآنند و قرآن نيز همراه آنان، آنان از قرآن جدا نمي شوند و قرآن نيز از آنان.” هر دو سفينه نجات، سراج منير، حبل اللَّه، مصباح هدايت، جلوه اي از رحمت الهي، كانون حكمت، كوثر زلال الهي و منادي انسانيت، عدالت، زندگي شرافتمندانه و سعادتمندانه هستند.
در اين نوشتار ارتباط امام حسين عليه السلام را با قرآن بررسي مي كنيم. نخست برخي از آيات قرآن را كه در مورد شخصيت آن حضرت تفسير و تأويل شده مي خوانيم و در بخش دوم، برخي از آداب تلاوت قرآن و تفسير آيات آن را از منظر حضرت ابا عبداللَّه الحسين عليه السلام به نظاره خواهيم نشست. و در بخش سوم، برخي از آياتي را كه امام در تبيين فلسفه نهضت عاشورا بيان فرموده بررسي مي كنيم.
البته ارتباط امام با قرآن آنچنان نزديك است كه نيازي به ذكر دليل و برهان نيست. چرا كه هر دو امانت و سرمايه جاويدان پيامبر اكرم صلي الله عليه وآله هستند. در شب نزول قرآن - كه شب قدر است - فرشتگان و روح الامين نازل شدند و در شب تولد حضرت ابا عبداللَّه عليه السلام نيز فرشتگان و روح الامين نازل شدند و به رسول خداصلي الله عليه وآله تبريك و تهنيت گفتند. (3)
قرآن كلام خاموش خداوند است و حسين عليه السلام قرآن ناطق مي باشد. قرآن معيار شناخت حق و باطل و امام حسين عليه السلام نيز ميزان حق و باطل است. هر كس قرآن را تلاوت كند و حق تلاوت را ادا نمايد، قرآن از او شفاعت مي كند و هر كس حضرت سيد الشهداءعليه السلام را عارفانه و عاشقانه زيارت كند و بر او سوگواري نمايد، حضرت او را شفاعت مي كند.
قرآن جاودانه است و هرگز كهنه و ملال آور نخواهد شد و هميشه تازه و صفا بخش است، حضرت ابا عبداللَّه عليه السلام نيز هميشه نامش زنده است و مصيبتهايش تازه بوده و با تكرار و ياد آوري خسته كننده نيست؛ بلكه در هر زمان تازه و روح بخش بوده و به دلها طراوت و نشاط و اميد مي بخشد. (4)

صفحات: 1· 2