. . . [ كودك ] چشمش به يك خوردنی يا اسباب بازی در دست ديگری‏ بيفتد بی محابا علاقه مندی خود را ظاهر می‏ كند و اگر از چيزی ناراحت بشود فورا جلو گريه را رها می‏ كند ، در صورتی كه بزرگسالان تحت تأثير عرف وعادات و به خيال حفظ شئون و شخصيت خود ممكن نيست در چنين مواردی‏احساسات خود را ظاهر سازند و حتی صاحبخانه هر اندازه اصرار و تعارف كندميهمان بيشتر اظهار بی ميلی می‏ كند .

در تواريخ آمده است كه در شب زفاف عايشه كه به سادگی برگزار می‏شد ،كاسه شيری به دست رسول خدا داده شد ، آن حضرت بعد از اينكه مقداری ازآن شير را تناول فرمود كاسه را به ام سلمه داد و فرمود : ميل كن. ام سلمه‏، گفت : ميل ندارم . رسول خدا فرمود : هم گرسنگی كشيدن و هم دروغ ؟ يعنی‏ می‏دانم ميل داری و به دروغ تعارف می‏ كنی ، عرض كرد : آيا اين هم دروغ‏ محسوب می‏شود ؟ فرمود : بلی .

تعارف ، تا آنجا كه پای عواطف واقعی در كار باشد و مقصود شخص ابرازعاطفه و علاقه و محبت بوده باشد خوب و پسنديده است . زندگی اگر عاری ازعواطف باشد خشك و بی روح است ، و از ادب عاطفه و محبت اين است كه‏ مكتوم نماند و به طرف اظهار شود تا محبت او نيز جلب گردد . رسول خدا فرمود : علاقه‏ ای كه ميان تو و دوستت هست آن را زود ظاهر ساز كه رشته‏ دوستی را محكم تر می‏كند .

تعارف ، تا آنجا كه به صورت تبادل عواطف ‏واقعی و اظهار محبت صميمی باشد خوب و مستحسن است ، اما ملت هايی كه رشداخلاقی و اجتماعی ندارند گرفتار انواع تعارفهای دروغين می‏ باشند ، دو نفراز آنها كه همراه يكديگر هستند و می‏ خواهند به اتاقی وارد شوند يا ازاتاقی خارج گردند مدتی با يكديگر تعارف می‏ كنند در صورتی كه هر كدام ازآنها در دل خود از جلو افتادن ديگری ناراضی است . همچنين است تعارف هايی‏كه بعضی ميزبان ها نسبت به مهمانان می‏ كنند ، همه اظهارات بی روح و خشك‏ است ، تصنع و ظاهر سازی است . اين گونه تعارفات داخل در نفاق و دورويی‏ است .

(حکمت ها و اندرزها ، مرتضی مطهری،ص 285)