امروز دوستی کتابی آورد به نام در دانه،کتابی که چون گوهری بی نظیر بود. کتاب امانت بود.

آورده بود به مدیریت حوزه نشان دهد.عکس هایی از بچگی آیت الله بهجت

رحمة الله علیه تا پایان عمر با برکت ایشان.

عکس هایی از یک زندگی ساده و بی ریا در کنار سفره ای با غذایی ساده در سن 63 سالگی

که به انسان نشان می داد ،می شود.

در کنار تمام این سادگی ها ،لحظاتی را پر از یاد خدا سپری کرد.

در صفحات بعدی، عکسی از استاد را در حال تباکی بر مصایب سرور و سالار شهیدان

امام حسین علیه السلام  نشان می داد.

و چه زیبا فرموده بودند:بُکاء بر مصایب اهل بیت علیهم السلام و به خصوص سید الشهداء علیه السلام

شاید از آن قبیل مستحباتی باشد که مستحبی افضل از آن نیست.

چقدر این عارف بزرگ، با کلماتی زیبا در رابطه ی با قرآن حرف زده بود:

“اگر قرآن را به صورت واقعی اش ببینیم ،آن گاه معلوم می شود.

که دست از ترنج می شناسیم یا نه؟“

با شوق و اشتیافی وصف نا پذیر این کتاب زیبا را ورق می زدم.خیلی برایم عجیب بود .

که این عارف فرزانه، با سن زیاد در برف شدید با کمک همراهی

در حال رفتن به کلاس درس بود.

و فرموده بود :"وقتی فرصتی برای انسان پیش آمد

.

که درس بگوید،یا بخواند یا بنویسد، باید آن را مغتنم بشمارد.”

چقدر انسان می تواند این گونه زیبا راه خدا شناسی را بپیماید وبه معبودش تقرب یابد.

امروز باز هم از دست خودم دلم گرفت.جملات استاد برایم بسیار تکان دهنده بود.

چقدر زیبا  با جملاتی ساده به انسان، راهکار می دهد:

” اگر انسان تکالیفش را رعایت کند، از فرشته بالاتر است؛و دیگر نباید غصه بخورد. “

و در جای دیگری نوشته بودند:آیا با این همه بلاها که بر سر مسلمان ها

می آید، نباید حال التجاء برای ما پیش آید؟”

معبودا! این روزها شیعه ها از شنیدن اخباری از مظلومیت  کشورهایی  که در محاصره دشمن اند.

یا اخباری که نهایت پلیدی و قساوت قلب دشمن را  می رساند.به شدت ناراحتند.

دل رهبرمان سید علی مد ظله العالی و همه ی ما به درد آمده است.

.خدایا! کمک کن که بتوانیم سرباز خوبی برای امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف باشیم .

خدایا دستانمان را به طرف آسمان بلند می کنیم وعاجزانه و ملتمسانه تو را صدا می زنیم.

تا به فریاد شیعیان و مسلمانان برسی .خدایا کمکمان کن .

تا آن گونه که می پسندی زندگی کنیم.

وسخنان زیبای ،علمای بزرگی چون ایت الله بهجت رحمة الله علیه  را در زندگی به کار ببریم ./م.ی