آقا جان! امشب روی صحبتم با شماست. چقدر دل نشین است صحبتی که مخاطب شما هستی. چه آرامش بخش است تصور لبخند زیبایت! چه با خشوع این حماسه را به مردمت تبریک گفتی… ومن آرام زیر لب خواندم

تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد

حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد…

مقتدایم… همه به دعوتت لبیک گفتند! همه با انگشتان رنگی دنیا را رنگ آبی زدند… رنگ نشاط… رنگ سرزندگی… همه آمدند تا دشمن بداند باز هم حرف اول و آخر را شما میزنید… چه اهمیتی دارد نتیجه چه باشد وقتی همه تحت لوای تو و تو تحت لوای آقایمان امام زمانی؟! مهم این حضور بود! حضوری که حتی ایرانیان مقیم انگلیس هم با صدای رسا اعلام کردند به عشق توست… چه قدر فاصله ام کم شد با آن جوان عینک به چشم ایرانی وقتی از آن سوی دنیا فریاد برآورد: جانم فدای رهبر!! و من هم با شوق هم نوای با او فریاد زدم: جانم فدایت.. سید علی!!!

آقا جان من به شکر شادی شما نماز شکر خواندم…

ببین آقا ما به وعده مان عمل کردیم. همه باهم آمدیم تا چشم جهان را بار دیگر خیره ی اقتدارت کنیم. خیره ی قلب هایی که همه به عشق تو می تپد. خیره ی عشقی که با هیچ معادله ای قابل فهم نیست. خیره دل هایی که در گوشه و کنار دنیا به عشق تو به هم گره خورده است….

دوستت دارم. تا آخرین قطره ی خونم و تا آخرین ذره ی جانم… هر چه دارم نثار تو باشد محبوبم…

مینا یکتافر پایه دوم