فرازی از وصیت نامه شهید چمران

اینها را به نیت آن ننوشته ام که کسی بخواند و بر من رحم آورد بلکه نوشته ام که قلب آتشینم را تسکین دهم . اینجا قلب می سوزد و اشک می جوشد وجود خاکستر می شود و احساس سخن می گوید اینجا کسی چیزی نمی خواهد انتظاری ندارد ادعایی نمی کند و … .

چه خوش است دست از جان شستن و دنیا را سه طلاقه کردن از همه قید و بند اسارت حیاط آزاد شدن پرچم حق را در صحنه خطر مرگ بر افراشتن به همه طاغوتها نه گفتن با سرور و غرور به استقبال شهادت رفتن جایی که دیگر انسان مصلحتی ندارد تا حقیقت را برای آن فدا کند.