از يك اديبى روايت است كه به پسرش گفت:

پسر جانم برگير از اخلاق پسنديده پنج شماره و بپرهيز از شش خلق ناستوده، و عزت را در هفت صفت بجو، و بر هشت خصلت حريص باش، و اگر كامياب شوى در نه خصلت به بالاترین آرزو رسيدى، و اگر ده صفت را دارا شوى هر دو جهان را بدست آوردى.

::::: اما آن پنج بر گرفتنى: نرمش، و بخشش و انصاف دادن از خويش و بركنارى از آزار كردن و خوددارى از نكوهيدنست.

::::: و اما شش ناستوده متروك: پيروى از هوس، ستمگرى، گردنكشى، سخت دلى، بد زبانى و سست انگارى بسيار است.

::::: و اما آن هفت كه بعزت رسانند: پرداخت سپرده، رازدارى، دوست‏يابى، دوست نگهدارى و گذشت از لغزش و كوشيدن در انجام نياز مردم، و چشم پوشى نزد عذر خواهى ديگران.

::::: و اما آن هشت كه حرص بر آنها بايد: بزرگداشت صاحبان فضل، روش كريمان، همراهى بدان چه دارى، نگهدارى نعمت بشكرگزارى، بدست آوردن ثواب به شكيبائى، و چشم پوشى از لغزشهاى ياران، و تحمل ناگواريها و منت نهادن براى احسان بديگران.

::::: و اما آن نه كه بمقام والا رسانند: امر بمعروف، نهى از منكر، زبان ازبيهوده نگهداشتن، چشم از بيگانه برگرفتن، نيت پاك، ترحم بر مبتلا، دوستى با دينداران، سخت نگرفتن در كارها، رضا بقسمت.

::::: و اما آن ده كه دو جهان را بدست آورى: زهد در جهان حاضر، و آمادگى براى آنچه آيد، و پرياد كردن آنچه از دست رفته  (مقصود اينست كه فرصتهاى خوبى را كه از دست رفته پرياد كند تا هميشه فرصت را غنيمت شمارد)پيوسته آمرزش خواستن، تقوى در دل داشتن، خشوع دل، پرياد كردن خدا و رضا به هر كار خدا سبحانه، چسبيدن براستگوئى و كار كردن بدان چه مايه نجات است.