از روشنی طلعت رخشنده «باقر» *** شد نور علوم نبوی بر همه ظاهر

در اوّل ماه رجب از مشرق اعجاز *** گردید عیان ماه تمام از رخ باقر

منشق شده از نور «علیّ بن حسین» است *** این نور که نورانی از او گشته ضمائر

بر «فاطمه بنت حسن» بس بُوَد این فخر *** کاورده پدید این مه تابنده باهر

«باقر» لقب و کنیه «اباجعفر» و او *** ربوده است لقب های دگر: هادی و شاکر

از هر بدی و عیب و زلل اوست مبرّ *** جان و تنش از «یُذبَّ عنکم» شده ظاهر

دریای علوم است و، زداینده اوهام *** گفتار حکیمانه او زیب منابر

از یک نفسش زنده کند صد چو مسیح *** از یک نظرش دیده اعمی شده باصر

یاد آمدش از چهره تابان محمّد *** با چشم بصیرت نگهش کرد چو «جابر»

عالم همه شد روشن از آن نور خدائی *** شد بارور از او شجر دین و شعائر

خوش باد، زمینی که هم آغوش شد او ر *** خوش آنکه به سوی حرمش گشته مسافر

دیگر غمی از محنت ایّام ندارد *** هرکس به حرمخانه او گشت مجاور

وصفش نتوان گفت «حسان» با سخنی چند *** چون، قصّه بلند است و زبان، الکن و قاصر

ای کاش که بالی بدهد عشق به من نیز *** تا سوی حریمش پرم از شوق چو طائر

تا کی بدهد بار به دربار وصالش *** جان بال سفر بسته، به لب آمده حاضر

گر اذن دهد، نیست کسی مانعِ راهم *** چون دفتر عشق است گذرنامه شاعر

فاطمه دهقانی اشکذری کلاس بانو امین