«هنگامى كه رهسپار آن ديار شد و پى برد كه دست از ياريش كشيده ‏اند»

امّا بعد؛ اى مردم، هلاكت و اندوه بر شما باد! كه با آن شور ما را  خوانديد تا به فرياد شما رسيم، و ما شتابان آمديم، با همان شمشير كه پيش از اين در دستان ما بود بر سر ما كشيديد، و آتشى كه بر دشمن خود و شما افروخته بوديم بر ما افروختيد!

يك پارچه بر ضدّ دوستان و كمك دشمنتان گرد آمديد، با اينكه آنان نه رفتار عادلانه‏اى با شما داشتند، و نه شما چشم اميدى به خير ايشان داشتيد، نه بدعتى از جانب ما سر زده، و نه نظر و رأى سستى از ما بروز كرده است.

نفرين بر شما! چرا آنگاه كه شمشير در نيام بود و دلها آرام، و تصميم نااستوار (پيش از بيعت با مسلم) ما را رها نساختيد!؟ چونان پرواز ملخ بسوى فتنه پريديد، و همچون پروانه در آتش آن افتاديد، پس هلاكت و لعنت بر ستمگران امّت؛ و پس مانده ‏هاى احزاب؛ و رهاكنندگان قرآن، و تف شيطان، و تحريف‏ كنندگان كلام (همانها كه راز معانى از كلمات برگرداندند)، و بر خاموش‏ كنندگان سنّتها باد! بر آنان كه زنازاده را به نژاد متّصل مى ‏سازند، و بر مسخره ‏كنندگان، آنان كه قرآن را پاره پاره كردند، به خدا سوگند كه اين پيمان شكنى و بي وفائى عادت ديرينه شماست، كه خون شما با آن پيوسته و آميخته است، و ريشه ‏اتان بر آن استوار.

شما براى صاحب خود بدترين ميوه گلوگير، و براى غاصب لقمه‏ اى گوارا!

هان؛ كه لعنت خدا بر عهدشكنان باد! آنان كه سوگندها و عهود را- پس از استوار كردن آنها- مى‏ شكنند، در حالى كه خداى را بر خويشتن ضامن كرده‏ اند.

هان؛ هم اكنون اين فرد ناپاك زاده (ابن زياد) پسر ناپاك زاده، در انتخاب دو چيز پافشارى مى ‏كند: يا عقيده و ايمان، و يا پذيرش خوارى و مذلّت، در حالى كه هر گونه پستى از ما بدور است. خداوند و پيامبر و مؤمنان، و نيز پاكدامنان، و افراد با غيرت، و شخصيتهاى سربلند نمى‏ پسندند كه طاعت فرومايگان را بر قتلگاه بزرگواران ترجيح دهيم، و من با همين افراد اندك از خانواده‏ ام، در برابر دشمن سر سخت و پرشمار مقاومت مى‏ كنم، هر چند كه ياران تنهايم گذاشته‏ اند.

هان! بدانيد كه آنان جز به اندازه سوار شدن بر اسب منتظر نمانند تا اينكه آسايى جنگ به‏ چرخش افتد، و گردن ها آويزان شود. اين عهدى است كه پدرم عليه السّلام به من سپرد، پس رأى خويش گرد آريد، سپس حيله و نيرنگتان را در باره من به كار بنديد، و مرا مهلت مدهيد، من بر خدا- كه پروردگار من و شما است- توكّل كردم، هيچ جنبنده‏ اى نيست مگر آنكه او گيرنده موى پيشانى اوست بى ‏شكّ پروردگار من بر راه راست است.

(تحف العقول ،حسن بن علی ابن شعبه شعرانی، ترجمه جعفرى، ص: 223)